گروه تعاملی الف - اصغر منافزاده:
همه مقصریم در سالها و ماههای اخیر بخش قابل توجهی از فضای مجازی به اخبار و تصاویر ارتکاب افراد به جرم و جنایت اختصاص یافته است. جنایاتی که گاها وحشیانه و غیر قابل تصور هستند. از نمونههای اخیر آن میتوان به شهید شدن مامور نیروی انتظامی در شیراز و جنایت و چرخاندن سر دختر 17 ساله توسط همسرش در اهواز، اشاره کرد. شاید زمانی بود که همه ما به نوعی انتظار چنین اخبار جنایی را از کشورهای خارجی از جمله آمریکا و اروپا داشتیم و فکر نمیکردیم روزی در کشور خودمان به جهت نوع فرهنگ، مذهب و عواطف خاص انسانی موجود در ایرانیها، شاهد چنین وقایع و اتفاقات تلخ آنهم با فراوانی بالا باشیم.
متاسفانه در حال حاضر شاهد جنایتهای ریز، درشت، دلهره آور و راز آلود در اقصی نقاط کشورمان هستیم و این موضوع با توجه به افزایش آن رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک رویداد عادی در بین افراد جامعه است. طوریکه با باز کردن صفحات اینستاگرام، واتساپ و تلگرام کاربران یا به صورت شرطی شده به دنبال اخبار و حوادث میگردند یا اینکه چنین اخباری ناخواسته در صفحات گوشی آنها ظاهر میشود که خود این موضوع امری خطرناک است. چرا که با افزایش آمار جرم و جنایت در یک جامعه، عواطف انسانی درآن به تدریج تضعیف شده و این خود زمینه ساز، ازدیاد ارتکاب به جرم و جنایت در جامعه و از همه مهمتر عادی انگاری چنین اقداماتی میگردد که اگر چاره اندیشی نگردد میتواند برای رشد و توسعه پایدار مانع بزرگی باشد.
در خصوص افزایش جرم و جنایت و به نوعی کارهای غیر قانونی در جامعه، عوامل زیادی از سوی متخصصین امر بیان شده است که بیکاری یکی از دلایل عمده بروز چنین رفتارهای ناهنجاردربین افراد جوامع است که یافتههای همه تحقیقات صورت گرفته در این زمینه نیز بنوعی به آن(بیکاری) ختم شده است. چرا که بیکاری میتواند موجب فقر، فقر میتواند موجب عدم آموزشهای لازم جهت رشد فکری و فرهنگی در خانوادهها شود. برای کاهش آسیبهای اجتماعی نیازمند توجه جدی به آموزشهای رسمی و غیررسمی کاربردی و همچنین بهبود شرایط اقتصادی و از سویی ایجاد فرصتهای شغلی برای بیکاران هستیم. بدون نگاه ویژه و مستمر به افزایش سطح آگاهی افراد جامعه بخصوص خانواده ها در تربیت کودکان و همچنین رشد اقتصادی پایدار که زمینه ساز رشد و توسعه رفاه اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه میگردد، نمیتوان منتظر معجزه در امر کاهش آسیبهای اجتماعی بود. به قول معروف با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمیشود.
نباید فراموش کنیم که آدمها مجرم به دنیا نمیآیند بلکه این محیط، نیازها و طرز تربیت، آنها را به مجرم تبدیل میکند. با توجه دخیل بودن عوامل مختلف ایجاد جرم و جنایت در جامعه، میطلبد برای رفع ریشههای بروز آنها نیز افراد متعدی در جامعه از جمله پدر، مادر، برادر، خواهر معلم، دوستان، آشنایان و حاکمیت در تمام سطوح آن، متناسب با نقشی که در جامعه برای آنها تعریف شده، کارکرد و وظایف خود را بخوبی و بطور سیستمی در راستای کاهش آسیبهای اجتماعی انجام دهند. خلل و عدم هماهنگی اجزای سیستم، باعث ایجاد مشکلاتی برای جامعه در ابعاد مختلف از جمله بروز چالشهای منفی اجتماعی خواهد شد. به عبارتی وقتی جرم و جنایتی در جامعه به وقوع میپیوندد همه ما اعم از خانواده، نظام آموزشی و حاکمیت، متناسب با نقش خودمان در محیط پیرامون، مقصر هستیم و باید خودمان را ملامت کنیم. به امید نگاه سیستمی و اجزاء گونه به مبارزه و کاهش آسیب های اجتماعی در کشور