کمتر از دو ماه به برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران مانده است. جمهوری اسلامی ایران در شرایط حساس کرونایی جهان و کشور خود را ملزم به اجرای این انتخابات در سطح عالی می داند و از سوی دیگر و از ماه های قبل افرادی که خود را رجال سیاسی می دانند؛ به صورت مستقیم و غیر مستقیم اعلام نامزدی ریاست جمهوری نموده و به انحاء مختلف تلاش دارند در این میدان حساس به گرمی رقابت های انتخاباتی بیافزایند و مشارکت حداکثری مردم را با حضور خود به عنوان کاندیدای انتخابات به منصه ظهور برسانند.

جدا از اینکه در نهایت چه کسانی از فیلتر نظارت استصوابی شورای نگهبان عبور خواهد کرد و به مردم معرفی می گردند باید برخی نکات مورد توجه و عنایت همه نامزدهای انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری و همچنین گروه ها و جناح ها و رجال سیاسی قرار گیرد:

1- نامزد رئیس جمهوری باید بداند انتخاب وی در جایگاه ریاست جمهوری به عنوان یک امانت از سوی مردم، یک حق الناس است که به فردی سپرده می شود تا آن فرد با برنامه ها و عملکرد خود بتواند چرخ های پویائی و رشد و بالندگی نظام را در ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و.... به حرکت در آورد. لذا اولین وجه برای حضور در این جایگاه، داشتن روحیه امانت داری است. امانت داری یعنی اینکه رئیس جمهور کشور نسبت به اختیاراتی که از سوی مردم به او سپرده شده است، امانت دار بوده و آن را در جهت منافع شخصی و گروهی بکار نگیرد و همواره منافع ملی و آحاد مردم را مد نظر داشته باشد.

2- نامزد ریاست جمهوری باید فردی قوی باشد. قوت به معنای اینکه رئیس جمهور از علم و تجربه و دانش کافی برای شناسایی مشکلات و معضلات کشور و چگونگی حل آنان برخوردار بوده و بتواند انچه به مردم در طول تبلیغات انتخابات وعده داده را صورت عملی پوشانده و موجب رضایتمندی مردم و کارآئی دولت و نظام گردد.

3- نامزد رئیس جمهوری نه تنها خود، بلکه تیم همراه وی نیز باید امانت دار بوده و دارای علم و توانایی کافی برای رفع موانع و مشکلات و ایفای مسئولیت خود باشند. هر گونه نقص و عیب و ایراد در این تیم همان نقطه ایی است که موجب شکست کل مجموعه دولت در میدان سیاست و مسئولیت خواهد شد.
همیشه زنجیرها توسط ضعیف ترین حلقه خود از هم گسسته می شوند. پس هماهنگی، یکدستی و برنامه پذیری تیم همراه رئیس جمهور و اعضای هئیت دولت و مشاوران، از مسلمات و ضروریات پیروزی و موفقیت یک دولت خواهد بود.

4- داوطلب شدن برای تصدی جایگاه ریاست جمهوری بایستی براساس تکلیف شرعی و تعهد اجتماعی و توانایی انجام خدمت توسط رجال سیاسی صورت گرفته و تحت تاثیر فشارهای سیاسی انجام نگیرد.

5- گروه ها و جناح های سیاسی که به دنبال کسب قدرت هستند؛ نیز باید بدانند کسب قدرت به هر روش در نظام جمهوری اسلامی ایران که بر پایه قرآن و سنت برقرار شده و داعیه رساندن پرچم این نظام به دست صاحب واقعی آن حضرت حجه ابن الحسن (عج) را دارد، امری ناپسند است. هر چند در کوتاه مدت شاید مورد اقبال آرای مردم قرار بگیرند، اما در دراز مدت از چشم ملت ایران خواهند افتاد.

6- ادعای توانایی از سوی نامزدهای انتخابات؛ بدون داشتن برنامه مدون و منسجم، منطبق بر نیازها و اولویت ها و سیاست های کلان نظام و جامعه اسلامی ایران در تمامی ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حرفی گزاف است.
ایکاش در کنار شرایطی که در اصل 115 قانون اساسی آمده است، داشتن برنامه مورد تایید متخصصین و صاحب نظران نیز گنجانده می شد تا افراد نامزد پست ریاست جمهوری بدون برنامه مورد تایید در این میدان و عرصه پا نگذاشته و مردم نیز بر اساس برنامه نامزد؛ به آنان رای بدهند و رئیس جمهور به ملت در خصوص موفقیت یا عدم موفقیت اجرای این برنامه پاسخگو باشد. بدیهی است برنامه ها نباید از قانون اساسی و همچنین برنامه ها و قوانین بالا دستی نظام فراتر باشد.

7- سیاست اخلاقی بر اخلاق سیاسی در جامعه اسلامی ایران به عنوان پرچم دار ارزش های انسانی در جامعه از هم گسیخته جهان سیاست ارجحیت دارد. این مهم به عنوان بالاترین شاخص برای احراز صلاحیت افراد و گروه ها و جناح ها که برای بدست آوردن قدرت رقابت می کنند؛ بایستی مد نظر قرار گیرد.
لذا نامزدهای انتخاباتی باید بدانند؛ نباید برای پیروزی در رقابت انتخاباتی نسبت به رقبایشان دست به پرده دری و افشاگری و ...، بزنند. این موضوع باید توسط کاندیداها در طول تبلیغات انتخاباتی رعایت شده و توسط نهادهای نظارتی نیز به آن توجه لازم را مبذول گردد.