نوشتن از زبان مادری دشوار است گرچه به سادگی به زبان فارسی و زبان مادری خود می‌توان نوشت. ایران‌زمین طی قرن‌ها مهد تکوین و بالندگی زبان‌ها و گویش‌های مختلفی بوده است که هر یک هویت فردی و جمعی بخشی از ایرانیان است. از این میان زبان فارسی در کنار سایر زبان‌ها و گویش‌های ایرانی، بخشی از هویت فردی  و میراث جمعی هزاران ساله ایرانیان است هرچند که زبان مادری‌شان زبان دیگری باشد.

زبان مادری حکم سرزمین پدری را دارد که از بدو تولد برای همیشه در فرد ماندگار می‌شود و همراه او است و هویت فردی و جمعی او را می‌سازد. زبانی که با آن زندگی می‌کند، می‌آموزد، می‌اندیشد و احساساتش را با آن بازگو می‌کند. واژگانی که حاوی مفاهیم عمیق و ساده است و می‌توان با آنها سخن گفت و ارتباط برقرار کرد. زبانی که می‌شود با آن مرزهای علم را درنوردید و عشق ورزید. اکنون زبان مادری ما بیشتر نیازمند مراقبت و توجه است و بیش از هر زمان در هجوم و هنگامه دنیای مجازی دستخوش تغییرات محسوس و نامحسوس است. ساختارهایی که فرو می‌ریزند و نوساخت‌هایی بعضا سست بنیان جای آنها را می‌گیرند. گرچه تغییرات بخش جدایی ناپذیر هر زبان و نشانه پویایی آن است و باعث بسط و ربط هر چه بیشتر مفاهیم می‌شود اما تغییرات ناموزون و کاربرد هرچه بیشتر واژگان وارداتی درحالیکه معادل فارسی برای آنها وجود داشته باشد یا معادل مناسبی برگزیده شود به یکپارچی و استقلال این زبان آسیب می‌رساند.

فرهنگیان و صاحبان قلم و رسانه‌ها در این باره مسئولیت مهمی برعهده دارند. حفظ زبان مادری و میراث گذشتگان و انتقال آن به نسل‌های آینده بر دوش همه ما است. در کنار آموزش زبان‌های خارجی به کودکان بکوشیم که زبان مادری را در نظرشان از هر زبان دیگری مهمتر جلوه دهیم چرا که وجود ما و هویت فردی و  سرزمینی ما با وجود و تداوم زبان فارسی و سایر زبان‌ها و گویش‌های ایرانی معنی پیدا می‌کند. تمامی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی رایج در ایران گنجینه‌هایی سرشار از فرهنگ و دانش و هویت مردمانی هستند که هزاران سال در این سرزمین زیسته‌اند و به خود و زبان خود بالیده اند.

فردوسی و حافظ و سعدی و ده‌ها شاعر نامی از جای جای این سرزمین برخاسته اند وحفظ و ارتقا این زبان حاصل عمر صدها شاعر و نویسنده و ادیب و دانشمند است که دغدغه همه آنها ساختن و حفظ قلعه استوار زبان فارسی بوده است. برما است که در برابر طوفان دنیای مجازی و عصر ارتباطات ارزش زبان فارسی و سایر زبان‌ها و گویش‌ها و لهجه‌های ایران زمین را از یاد نبریم و همواره در حفظ و کاربرد اصیل زبان مادری خود کوشا باشیم. زبان مادری ریشه و هویت ملی و فردی ما است.