سازش غیر مردمی حاکمان عرب با اسرائیل؛ کوبیدن آب در هاون

گروه جهان الف،   3990923073 ۴۰ نظر، ۰ در صف انتشار و ۲۸ تکراری یا غیرقابل انتشار
سازش غیر مردمی حاکمان عرب با اسرائیل؛ کوبیدن آب در هاون

 هم‌زمان با آغاز موج عادی‌سازی روابط میان کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی که در دوره اخیر نقطه شروع آن از امارات بود، بلافاصله پس از اعلام توافق این کشورها با رژیم اسرائیل، ملت‌های عربی از جمله مردم کشورهای سازشکار به روش‌های مختلف نارضایتی و خشم خود از صلح با اشغالگران را ابراز داشتند. 

امارات

چند روز پس از اینکه «دونالد ترامپ» رئیس جمهور کنونی آمریکا از توافق اولیه امارات و رژیم صهیونیستی برای عادی‌سازی روابط خبر داد، مردم امارات در تاریخ 7 سپتامبر و حتی پیش از برگزاری مراسم رسمی امضای توافق میان تل‌آویو و ابوظبی در کاخ سفید، با تاکید بر اینکه جامعه امارات توافق سازش میان کشورشان با رژیم صهیونیستی را قاطعانه رد می‌کند٬ اعلام کردند که انجمن اماراتی مخالف عادی‌سازی با رژٰیم صهیونیستی شروع به فعالیت کرده است.اعضای این انجمن تاکید کردند که ملت امارات همچنان پشتیبان و حامی مسئله و ملت برادر فلسطین هستند که حقوق و سرزمینشان توسط رژیم تروریستی اسرائیل غصب شده است. این کمپین به دنبال موفقیت کمپین قبلی تحت عنوان «خلیج (فارسی)‌ها ضد عادی‌سازی»٬ با نام «اماراتی ها ضد عادی‌سازی» شروع به فعالیت کرد و مواضع آن در محکومیت صلح با رژیم اشغالگر٬ در شبکه‌های اجتماعی نظیر فیسبوک و توییتر مطرح می‌شود.

علاوه بر آن فعالان کشورهای دیگر نیز به کمپین مخالف عادی‌سازی با رژیم صهیونیستی پیوستند. یک فعال اردنی در این راستا اعلام کرد که ما از کودکی یاد گرفته‌ایم که یک سرزمین عربی و اسلامی داریم که یک رژیم اشغالگر آن را غصب و حاکمیت خود را بر جسد هزاران فلسطینی بنا کرده است. ما هنوز هم به فرزندانمان می‌گوییم که به حقوق خود پایبند باشند و فراموش نکنند چه کسانی سرزمین آنها را اشغال کرده‌اند؛ اما آنچه اکنون می بینیم یک ضربه بزرگ به آرمان فلسطین است.

«مجدی بن کامل» فعال فلسطینی نیز با تشکر از ملت امارات به دلیل حمایت از مسئله فلسطین اظهار داشت که اماراتی‌ها ضد عادی‌سازی هستند٬ خواهران و برادران اماراتی ما این خیانت بزرگ را رد و تاکید می‌کنند که فلسطین تنها برای فلسطینیان است.

بحرین

در بحرین نیز پس از عادی‌سازی رژیم آل خلیفه با رژیم اشغالگر صهیونیستی مردم این کشور علاوه بر راه اندازی پویش‌های مردمی در شبکه‌های اجتماعی مستقیما به خیابان‌ها ریخته و پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آنها شعارهایی در محکومیت عادی سازی روابط مانند "جمعه مقاومت دربرابر عادی سازی" و "عادی سازی خیانت است"، "اسرائیل یک غده سرطانی است که باید ریشه‌کن شود" درج شده بود.بحرینی‌ها در جریان اعتراضاتشان همچنین فریاد "ذلت نمی‌پذیریم" و "تسلیم دیکته‌های آمریکا نخواهیم شد"، سر می‌دادند.

ائتلاف «جوانان انقلاب 14 فوریه» بحرین نیز با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها، آنها را به ارتکاب جنایت‌های بیشتر علیه فلسطینیان گستاخ‌تر می‌کند و سازشکاران مسئول پیامدهای خطرناک آن هستند. این ائتلاف تاکید کرد که ملت بحرین نیز هرگونه اقدام کوچک یا بزرگ و در هرزمینه‌ای در عادی سازی با رژیم اشغالگر را رد می‌کنند و هرگز اجازه نخواهند داد که زمین کشورشان تبدیل به جای پای صهیونیست‌ها شود و از هر روشی برای مقابله با چنین اقدامی استفاده خواهند کرد.

سودان

در 23 اکتبر سال جاری میلادی که قطار عادی‌سازی اعراب با صهیونیست‌ها از منطقه خلیج فارس خاورمیانه به آفریقا کشیده شده و سودان نیز از توافق با تل آویو رونمایی کرد، مردم این کشور با سر دادن شعارهای "هیچ صلحی با رژیم اشغالگر وجود ندارد" به اقدام دولت "عبدالله حمدوک" در عادی سازی روابط این کشور با رژیم صهیونیستی اعتراض کردند. حزب امت سودان، ائتلاف اجماع ملی سودان، حزب المؤتمر و حزب البعث از جمله احزاب رسمی سودان بودند که هریک با صدور بیانیه های جداگانه هرگونه برقراری ارتباط با رژیم اشغالگر صهیونیستی را محکوم و بر حمایت از مسئله فلسطین تاکید کردند.

مغرب

اما مغرب پس از سودان دومین کشور آفریقایی بود که در دوره اخیر به صلح با رژیم صهیونیستی تن داد. در تاریخ 10 دسامبر جاری، دونالد ترامپ همانند اعلام خبر توافق‌های قبلی کشورهای عربی با اسرائیل، از عادی سازی روابط مغرب با رژیم صهیونیستی خبر داد. در پی اعلام این خبر فعالان حقوقی در گروه ملی حمایت از مبارزه مردم فلسطین در مغرب با برگزاری نشستی اضطراری، تلاش هایشان را برای اتخاذ موضعی واحد و تدابیری با عنوان مقابله و مبارزه آغاز کردند.

احمد ویحمان، رئیس دیده بان مبارزه با عادی سازی روابط در مغرب، ضمن اعلام مخالفت قاطع گروه کاری ملی با هر نوع عادی سازی روابط با رژیم غاصب صهیونیستی، این رژیم را به توطئه علیه وحدت ملی، اجتماعی و نژادی مغرب متهم کرد.

یک روز پس از اعلام این خبر معترضان مغربی پس از نماز جمعه در مسجد «التاجموعتی» در مرکز شهر فاس در اعتراض به عادی سازی روابط این کشور با رژیم صهیونیستی گردهم آمده بودند که از سوی نیروهای امنیتی که یونیفرم غیر رسمی به تن داشتند هدف حمله قرار گرفتند و در جریان آن تعدادی از معترضان در داخل مسجد بازداشت شدند.

مصر

نکته قابل توجه آنجاست که پس از توافق مغرب با اسرائیل، فعالان مصر که کشورشان در سال 1978 با معاهده «کمپ دیوید» به عنوان اولین کشور عربی با رژیم صهیونیستی ارتباط برقرار کرده بود، به شدت خشمگین شده و کمپینی علیه عادی‌سازی با هشتگ «عادی سازی خیانت است» به راه انداختند. 

«عبدالله الصناوی» روزنامه نگار مصری در صفحه کاربری خود نوشت: عادی سازی هرگز تثبیت نخواهد شد و اگر تثبیت هم شود مطابق میل سازماندهی کنندگان آن نخواهد بود. «عبدالعظیم حماد» ، مدیر مسئول سابق روزنامه های الاهرام و الشروق نیز گفت: روزگار بیدار شده و همه آگاهند، ای کشورهای باستان چرا خوابیده‌اید؟ اشغالگری باقی مانده و خیانت همچنان ادامه دارد. «لیلا گوهر» فعال مصری نیز گفت که با این کار گزینه‌های عربی ساقط شد و ما این خیانت را نمیپذیریم.

در این میان رژیم صهیونیستی نیز به خوبی می‌داند که حتی توافق با همه کشورهای عربی نیز بدون حمایت مردمی سودی ندارد؛ چرا که دولت‌ها نمی‌توانند نماینده مردم باشند و این ملت‌ها هستند که در نهایت باید با اسرائیل و جامعه آن ارتباط برقرار کنند. این درحالی است که هنوز مردم کشورهای مصر و اردن که سابقه عادی‌سازی کشورهای آنها با رژیم صهیونیستی به دهه‌ها قبل برمی‌گردد صهیونیست‌ها را به رسمیت نشناخته و روی سردر اغلب رستوران های آنها نوشته شده: ورود اسرائیلی ممنوع.

علاوه بر آن بزرگترین دغدغه اسرائیل کسب یک جایگاه ثابت و دست کم عادی برای جامعه صهیونیستی در جهان است تا با شهرک‌نشینان صهیونیست به مثابه شهروندان عادی برخورد شود؛ درحالی که آنها همچنان در سراسر جهان به عنوان اشغالگر شناخته شده‌اند. بنابراین صرف سازش رژیم‌های کنونی عربی با تل‌آویو نمی‌تواند تضمینی برای ادامه روند عادی‌سازی این کشورها تا سال‌های متمادی باشد، چراکه صرف تغییر نظام‌های عربی ممکن است به معنای ابطال همه این توافق‌ها باشد؛ ضمن اینکه ملت‌های آنها تا چند نسل اسرائیل را به عنوان یک رژیم اشغالگر قلمداد خواهند کرد، همان چیزی که درباره ملت مصر و اردن وجود دارد.