یا رومی روم یا زنگی زنگ !

گروه سیاسی الف،   3990730097 ۱۶۱ نظر، ۰ در صف انتشار و ۳۹ تکراری یا غیرقابل انتشار
یا رومی روم یا زنگی زنگ !

آقای روحانی در جلسه دیروز هیات دولت مانند رویه چند ماه اخیر بر موضوع شکست آمریکا در برابر ایران تاکید کرده است و توانایی های داخلی را در برابر تحریم های کمرشکن و بی سابقه آمریکا به رخ کشیده است. 

 این نکته ای است که واقعیات نیز تا حدی زیادی آن را تایید می کند. تحریم های برنامه ریزی شده و بی سابقه با هدف فروپاشی سیاسی و اجتماعی ایران طراحی شده  و همزمانی شیوع ویروس کرونا نیز مشکل مضاعف دیگری برای کشور آفرید.

  اما در این میان افتخاری اگر باشد در درجه اول برای مردم ایران است - همان مردم کوچه و بازار که زیر بار مشکلات کمرشان خم شده و برخی نیز استخوان هایشان خرد شده است!-  نه کسانی که در گوشه ای امن نشسته اند. 

 هر چند باید گفت متاسفانه مردم نجیب ایران پاداش این از خودگذشتگی ها را به قدر شایستگی هایشان دریافت نمی کنند اما هدف این نوشته یادآوری این موضوع نیست. 

 ما فقط می خواهیم از آقای رییس جمهور بپرسیم علیرغم این تاکید بر مقاومت پیروزمندانه در برابر تحریم های آمریکا که طی ماه های گذشته به کرات از آقای روحانی شنیده ایم، ایشان چرا و چگونه همزمان از ضرورت صلح حسنی سخن می گوید؟ اگر سیاست فشار حداکثری آمریکا در برابر ملت ایران شکست خورده قاعدتا سخن از صلح و سازش بر زبان راندن چندان منطقی نیست. 

 گویا علیرغم این اظهارات و تاکیدات مداوم بر صلح حسنی ، خود آقای روحانی نیز در ضمیر نهان خود به این موضوع واقف است که شرایط امروز کشور به یمن همراهی مردم با شرایط دوران امام حسن (ع) قابل مقایسه نیست. اگر این نکته را بپذیریم، آنگاه باید پرسید چرا علیرغم تفاوت آشکار شرایط امروز ما با دوران امام حسن (ع) و قدرت بیشتر مردمی و سیاسی نسبت به آن زمان اکثر مردم از مسوولان ناراضی هستند؟! کسانی که از پیروزی در برابر سیاست فشار حداکثری آمریکا سخن می‌گویند یا باید سخن گفتن از صلح حسنی را فراموش کنند و به دنبال پاسخی برای نارضایتی گسترده این روزهای مردم باشند یا تعارفات و شعارهای سیاسی را کنار بگذارند. همان شعارهایی که بارها تاکید کرده اند در سیاست از آن پرهیز خواهند کرد ! 

 همفکران آقای رییس جمهور اگر در آنچه درباره پیروزی می‌گویند صادق هستند برای نارضایتی مردم هیچ دلیل دیگری نخواهند یافت جز ناکارامدی و ناتوانی در حل مشکلاتی که ریشه بسیاری از  آنها در داخل است و تحریم ها در کنار مشکلاتی که آفریده فقط آنها را به صریح ترین شکل ممکن آشکار کرده است!. 

 مردم انتظار ندارند که در شرایط تحریمی همه چیز مانند شرایط عادی باشد اما یقینا از سیاستمداران خود انتظار دارند که اولا کمی مانند خودشان از سختی های تحریم بچشند و ثانیا به قدر کفایت در راه رفع مشکلات ناشی از آن بکوشند. اما به نظر می رسد آنچه می بینند چیزی جز انتخاب آسان ترین راه نیست:  همه مشکلات را حواله تحریم ها کردن و از ضرورت صلح حسنی سخن گفتن و شعار دادن !