فارین پالیسی: سازمان ملل را استعمارزدایی کنید...

گروه جهان الف،   3990705018 ۲ نظر، ۰ در صف انتشار و ۱ تکراری یا غیرقابل انتشار

نشریه فارین پالیسی با اشاره به ساختار کنونی شورای امنیت سازمان ملل می نویسد، این نهاد باید "استعمارزدایی" شود و برای این منظور ضروری است پنج عضو دایم آن کنار گذاشته شوند.

فارین پالیسی: سازمان ملل را استعمارزدایی کنید...

به گزارش الف فارین پالیسی افزود:  نابرابری های گذشته که پس از جنگ جهانی دوم حاصل شد، نباید مبنای تعیین قوانین برای امروز باشد. 

این مقاله به قلم مشترک "هانا رایدر"، "آنا باش" و "اوویو ایگوئگو" از نهاد مشورتی Development Reimagined نوشته شده است. 

 

<< سال 2020 با مسایل بسیار حیاتیِ تاثیرگذار سازمان ملل همراه بوده است، نظیر قطع کمک های مالی آمریکا به سازمان بهداشت جهانی. البته پیش از این هم مشکلات روبه فزونی در سازمان ملل وجود داشت. این سازمان و نهادهای وابسته اش به صورت دایم برای تامین هزینه مامویت های خود در امور بهداشتی، آموزشی و صلح بانی، با کمبود شدید بودجه مواجه بودند، آن هم با وجود بهبود اوضاع فقر در سطح جهانی. سابقه این سازمان در خصوص تامین امنیت و صلح، مایوس کننده بوده است، از ناتوانی های آن در مقابله با تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی گرفته  تا عراق، رواندا، یمن، بحران مالی سال 2008 و اکنون کووید-19.>>

<<  تنها راه پیش رو، پذیرفتن اختلافات اساسی بین سال های 1945 (سال تشکیل سازمان ملل) و 2020، استعمار زدایی از سازمان ملل و کنار گذاشتن پنج عضو دایم شورای امنیت این سازمان به عنوان برندگان جنگ جهانی دوم است. قدرت های جهانی دیگر را نظیر هند و ترکیه به این جمع راه دهید... کرسی هایی برای آفریقا ایجاد کنید، حق وتوی پنج عضو دایم شورای امنیت را لغو کنید.>> 

<< ریشه های سازمان ملل ماهیت استعماری عمیق دارد. در سال 1945 چهار کشور از پنج عضو دایم آن، کشورهای استعمارگر بودند. در مدت 75 سال پس از تشکیل این سازمان، 80  مستعمره در جهان استقلال به دست آوردند، از هند گرفته تا کنیا، نیجریه و قزاقستان.  این، بیانگر تغییری چشمگیر در خصوص مسایل جمعیتی است. در سال 1945  پنج عضو دایم شورای امنیت – چین، آمریکا، بریتانیا، فرانسه و روسیه – ده درصد از کشورهای عضو سازمان ملل و بیش از 50 درصد  از جمعیت جهان را درون امپراتوری خود تشکیل می د ادند. اکنون این کشورها 26 درصد جمعیت جهانی هستند و تنها 3 درصد از کشورهای عضو سازمان ملل.>>

فارین پالیسی با اشاره به تعیین اعضای غیردایم شورای امنیت که هر دو سال یک بار صورت می گیرد، آن را نوعی "لابی گری پرهزینه" خواند و افزود تحقیقات نشان می دهد، گروه کشورهای اروپای غربی و غیره، و اروپای شرقی در مجموع تنها 17.1 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند اما این کشورها 47 درصد کرسی های شورای امنیت را در اختیار دارند. 

<<  و در میان این گروه ها، کشورهای بزرگ همواره برنده هستند. ژاپن 22 سال در شورای امنیت حضور داشته، برزیل 20 سال، و در میان کشورهای آفریقایی تنها نیجریه حدود 10 سال. این تقسیم بندی نامناسب در سایر بخش های سازمان ملل نیز دیده می شود، به ویژه پست دبیر کلی این سازمان. از سال 1945 تاکنون از 9 دبیر کل سازمان ملل، 4 نفر سفیدپوست و اروپایی بوده اند. و هرگز یک مسلمان دبیر کل سازمان ملل نبوده است.>>

به نوشته فارین پالیسی، تغییر در عضویت کشورهای پسااستعمار، تنها تغییر مهم در ترکیب این سازمان در 75 سال گذشته بوده است. << برخلاف آنچه که بسیاری از ناظران معتقدند، هیچ توازن مجدد اقتصادی صورت نگرفته است. محاسبات ما نشان می دهد  که سهم 5 عضو دایم شورای امنیت در تولید ناخالص داخلی جهانی در سال 1940 حدود 47 درصد بود. امروز این کشورها فقط 2 درصد بیشتر از تولید ناخالص داخلی را نسبت به آن سال در اختیار دارند- یعنی 49 درصد کل جهانی.>> 

فارین پالیسی نوشت ناتوانی ساختاری سازمان ملل برای وادار کردن 5 عضو دایم شورای امنیت برای اقدام به نفع عموم و همچنین ناکارآمدی  این کشورها در توزیع منافع اقتصادی به سایر مناطق جهان – با وجود استعمارزدایی- از جمله دلایلی است که ایجاد تغییرات اساسی را در سازمان ملل ضروری می کند. << در جهان هیچ کشوری نیست که شایسته کرسی دایم باشد. تصمیم گیری به جای دیگران و بر مبنای حق وتو – همان طور که شورای امنیت انجام می دهد- باید اکتسابی باشد (نه این که اعطا شود)... باید برای شورای امنیت ساختاری تصور کرد که در آن تمام  15 عضو کرسی موقت 5 ساله داشته باشند، رقابت برای این کرسی ها محدود به مناطق جغرافیایی خاص نبوده، روندی آزاد باشد. هزینه های لابی گری باید به صورت آشکار و تحت نظارت محدود شود، و به هر کشور در مدت 30 سال دو بار فرصت داد به ازای توانمندی های برتر خود، از این کرسی بهره مند شود بدون آن که برخی کشورها از برتری برخوردار باشند.>>

<<  چنین ساختاری، مانند مجمع عمومی سازمان ملل نهادی دمکراتیک و بدون قدرت نخواهد بود که در آن هر کشور بدون درنظر گرفتن سوابق، ثروت، جمعیت یا توان نظامی، یک رای دارد ولی هیچ کشوری حق وتو ندارد...>> 

<< منتقدان سریعا می گویند که پنج عضو دایم شورای امنیت چنین چیزی را نخواهند پذیرفت و به تصمیمات دیگران تن نخواهند داد. در حقیقت برخی کشورهای عضو دایم، به همین دلیل از برخی مکانیسم های مشخص سازمان ملل خارج شده اند. سه کشور از این پنج کشور، دادگاه بین المللی جنایی (ICC) را که مجمع عمومی سازمان ملل تایید کرده است، به رسمیت نمی شناسند. در صورتی که این دادگاه برای تامین عدالت در حق هزاران نفر، اگر نه میلیون ها تَن، نقشی مهم ایفا کرده است. سازمان ملل همچنان می تواند نقشی نظارتی داشته باشد و چنین نقشی نیز دارد، حتی اگر پنج عضو دایم شورای امنیت، خارج از این نهاد باشند. >> 

<< جهان نمی تواند شاهد 75 سال دیگر از مسئولیت ناپذیری و نابرابری باشد. یک ساختار جدید و قوی، می تواند سازمان مللی توانمند و موثر ایجاد کند، نهادی که آماده است با چالش های آینده مواجه شود.>>