به گزارش الف این تحلیل در وب سایت شبکه تلویزیونی فرانسه-24 نیز منتشر شده است:
<< تقریبا به نظر می رسید امانوئل ماکرون فراموش کرده بود که لبنان دیگر تحت قیومیت فرانسه نیست. رئیس جمهور فرانسه که از بیروتِ ویران شده از انفجار بازدید می کرد، جمعیت نگران را آسوده خاطر کرد و قول داد این شهر را بازسازی خواهد کرد. ماکرون همچنین مدعی شد انفجارهای بیروت قلب فرانسه را شکافته است. وی گفت فرانسه هرگز اجازه نخواهد داد لبنان رها شود. قلوب مردم فرانسه همواره برای بیروت می تپد.
منتقدین این تلاش ها را به عنوان اقدامی در چارچوب سیاست استعمار نوین محکوم کرده و می گویند این رهبر اروپایی به دنبال آن است تا در منطقه ای آشوب زده در خاورمیانه، قدرت خود را احیاء و توجهات را از مشکلات روبه فزون داخلی منحرف کند. یکی از کاربران فضای مجازی، وی را "ماکرون بناپارت"، امپراتور ناپلئونِ قرن 21 نامید.
ولی طرفداران ماکرون، از جمله ساکنان ناامیدِ بیروت که او را "تنها امید ما" می نامند، از رئیس جمهور فرانسه به خاطر بازدید از مناطق ویران شده که مقامات لبنانی وحشت می کنند در آنجا قدم بزنند، قدردانی کردند. آنها همچنین از تلاش ماکرون برای آن که مقامات لبنانی، فساد و سوء مدیریت را عامل انفجار مرگبار سه شنبه نامیده بود، تمجید می کنند.
فرانسه خود را برای میزبانی کنفرانسی بین المللی، به منظور جمع آوری کمک های جهانی به لبنان در روز یکشنبه آماده می کند و این دیدار اصلی ترین چالش پاریس را در این خصوص آشکار کرده است: فرانسه بدون مداخله در امور داخلی یک کشور بحران زده که با آن روابط عمیق اقتصادی دارد، چگونه می تواند به آن کمک کند؟
"جک لانگ" وزیر سابق دولت فرانسه که هم اکنون مدیر موسسه جهان عرب در پاریس است، می گوید : ما در لبه پرتگاه قدم می زنیم. ما باید به مردم لبنان کمک، از آنها حمایت و لبنانی ها را تشویق کنیم؛ ولی در عین حال نباید چنین ذهنیتی ایجاد کنیم که می خواهیم سلطه ای جدید اعمال کنیم، چرا که چنین چیزی بسیار احمقانه است. ما باید برای کمک به مردم لبنان، به دنبال راه حل های هوشمندانه جدید باشیم.
روابط فرانسه با لبنان به دستکم قرن شانزدهم برمی گردد، یعنی زمانی که رژیم سلطنتی فرانسه با حکمرانان عثمانی مذاکره کرد تا از مسیحیان حفاظت و نفوذ آنها را در منطقه تضمین کند. تا سال های نفوذ فرانسه در 192-1940، لبنان شبکه ای از مدارس فرانسوی و نیز فرانسه زبان داشت که تا همین لحظه نیز حیات خود را حفظ کرده اند. و در همین حال روابط فرانسه با میانجیگیران قدرت در لبنان نیز گرم بود، افرادی که برخی شان متهم هستند به تشدید بحران سیاسی و اقتصادی لبنان.
چند روز پیش یک عریضه عجیب در فضای مجازی منتشر شد که خواستار آن بود تا فرانسه موقتا اعمال نفوذ خود را در لبنان احیاء کند. در این یادداشت ادعا شده بود که رهبران لبنان " ناتوانی کامل خود را برای اداره کشور و تامین امنیت آن" ثابت کرده اند.
از این اقدام عمدتا به عنوان یک نظر مضحک یاد می شود – حتی خودِ ماکرون چهارشنبه به ساکنانِ بیروت گفته بود " به خودتان بستگی دارد سرنوشت خودتان را تعیین کنید." اما 60 هزار نفر این عریضه را امضا کرده اند، از جمله اعضای جامعه مهاجران لبنان که حدود 250 هزار نفر هستند، و همچنین لبنانی هایی هستند که میگویند این اقدام راهی برای بیان بی اعتنایی به طبقه سیاسی کشور و ابراز ناامیدی از آنها است.
بسیاری از لبنانی ها علاوه بر آن که سفر ماکرون را نمایشی از ضرورت حمایت بین المللی از لبنان می دانند، معتقدند این دیدار راهی برای تضمین کمک های مالی برای کشوری است که در ورطه بدهی است.
رئیس جمهور لبنان همچنین توانست طبقه سیاسی جدا از هم لبنان را – گرچه موقتا –گردهم آورد. در صحنه ای کم نظیر، رهبران فرقه های سیاسی لبنان که برخی هنوز از زمان جنگ های داخلی سال 1975تا 1990 دشمن خونین هم هستند، در سفارت فرانسه در بیروت کنار هم بودند و با یکدیگر خوش و بِش می کردند و بعد از دیدار با ماکرون نیز هر یک در مکان مشخص قرار داشتند.
اما از نظر بسیاری، این دیدار اقدامی برای فخرفروشی بود. برخی از تهیه آن عریضه آنلاین و همچنین کسانی انتقاد کردند که با خوشحالی می گفتند "فرانسه مادری غم خوار است."
"سامر فرانجیه" یک نویسنده، می گوید ماکرون سیاستمداران را مانند "کودکان دبستانی" گردهم آورد و به دلیل آن که به وظایفشان عمل نکردند، با آنها با خشونت صحبت کرد.
مخالفت های شدید آشکارتری علیه اعمال نفوذ فرانسه وجود داشته است. هم زمان با دیدار ماکرون از محله هایی که انفجار در آنها صورت گرفته بود، وزیر بهداشت لبنان که تحت حمایت حزب الله است، از بیمارستان های صحرایی اعطا شده از ایران و روسیه، بازی گران اصلی منطقه، دیدن کرد.
"لئا" دانشجوری رشته مهندسی در بیروت که از بیم عواقب سیاسی خواست نامش فاش نشود، گفت " من کسانی را که خواهان این قیومیت هستند، درک می کنم. آنها هیچ امیدی ندارند."
وی با ابراز مخالفت شدید با افرادی که ماکرون را " منجی" لبنان می نامند، افزود " این مساله خطر تعمیق اختلافات را در لبنان درپی دارد، زیرا مسیحیان مارونی و مسلمانان تحصیل کرده در فرانسه از ماکرون استقبال کردند در حالی که مابقی، از وی روی گرداندند. او مشکلاتش را با کشور خود و مردمش حل نکرده، چگونه ما را نصیحت می کند؟"
در پاریس، مخالفان سیاسی داخلی ماکرون از چپ های تندرو تا راست گراهای افراطی نسبت به سیاست های استعمارگرایانه نوین و همچنین تلاش برای گرفتن امتیازات سیاسی از لبنان به ازای کمک به آن کشور، به ماکرون هشدار داده اند.
"ژولیه بایو" رهبر حزب سبزها در توئیتی اعلام کرد ابراز همدردی با لبنان باید بدون قید و شرط باشد.
ماکرون هر چند خود با نظریه احیاء قیومیت فرانسه مخالفت کرده است: " نمی توانید از من بخواهید که رهبرانتان را تغییر دهم. ممکن نیست. هیچ راه حل فرانسوی وجود ندارد." اما مشتاقانه یادآوری کرد که درنظر دارد به لبنان بازگردد تا تاکیدی بر آن باشد که اصلاحات وعده داده شده در اول سپتامبر اعمال می شود، یعنی یکصدمین سالگرد اعلام لبنان بزرگ و آغاز حکومت فرانسه! >>