ميراث روساي جمهور در ايالات متحده امريكا مهم است. اقتضاي نظام سياسي امريكا است كه هر رئيس جمهوري به رويه روساي جمهور پيشين اداي دين مي‌كند و دونالد ترامپ هم فارغ از اين ماجرا نيست. جالب است كه ترامپ جمهوريخواه شيفته موسس حزب دموكرات است. اندرو جكسون رييس جمهور بدنام و فاسد الاخلاقي بود كه با اخراج‌هاي پر شمار كاركنان دولت و اولين وتو مصوبه كنگره و همچنين اشغالگري و مناقشه مرزي با مكزيك و البته كشتار نژادپرستانه سرخپوستان مشهور شد. جكسون يك جفرسوني اصيل بود و اقدامات عجيب و غريب بسياري انجام داد. جكسون در واكنش به انتقادات مدعي برچيدن فساد دولت پيشين بود و ترامپ هم اين بيرق ضد فساد عليه دولت پيشين را برافراشت تا جايي كه به تلافي تعقيب فساد معاون اول دولت باراك اوباما در اوكراين، استيضاح شد.
ترامپ بي شباهت به جكسون نيست و از ابتداي رياست جمهوري مكرر تلاش مي‌كند كه فرازهاي آن تاريخ را با اقتضائات امروز تطبيق دهد و تداعي كند. حتي اگر جكسون اكتشاف دريايي مي‌كرد، ترامپ تاكيد مي‌كند كه جستجو در فضا را مي‌پسندد. جكسون انزواگرايي جفرسوني را نظام مند كرد و «تحريم» سلاح اصلي او بود و...
خلاصه اينكه جكسون به الاغ تشبيه مي شد و نماد حزب دموكرات يادگار لقب موسس اين حزب است. بنابراين اگر قرار بر تشبيه باشد، شواهد بسياري جهت تاييد شباهت ميان ترامپ و جكسون وجود دارد. البته ترامپ براي تشبيه به جفرسون ديوانه نيز دست خالي نيست، تاجايي كه دختر مشهور ترامپ صراحتا به مظلوميت پدرش مشابه تبليغات عليه جفرسون اشاره كرد. توماس جفرسون نيز با اتهام فساد اخلاقي سرگرم بود و رقبايش هم او را ديوانه خطاب مي‌كردند. شهرت معماري جفرسوني گواه علاقه‌مندي توماس جفرسون به ساخت و ساز است و ضمنا او هم رسانه ها را دشمن ملت مي دانست.
جفرسون سومين رئيس جمهور تاريخ امريكا است اما به هر حال ديگر پدران بنيانگذار امريكا توفيق نيافتند كه مانند جفرسون در مقامي قرار گيرند كه هم جمهوريخواه و هم دموكرات مجدانه مدعي وابستگي به او شوند؛ دموكرات ها جلو افتادند چون سابقه حزبي طولاني تري دارند. تا سال‌هاي اخير شب جفرسون جكسوني يكي از برنامه هاي پر رونق انتخاباتي دموكرات‌ها براي سازماندهي حزبي بود. چند سالي است كه بدنامي برده دار بودن اين دو نفر بهانه اي براي كم رمق شدن اين مراسم نزد دموكرات‌ها شده است. بنابراين ترامپ رند با فرصت طلبي مدعي ميراث جفرسون و جكسون شده است.
شايد كه امريكاي دوران جكسون همان امريكاي درخشان در ذهنيت ترامپي باشد اما به هر حال ديگر امروز، ديروز نيست؛ حتي در ميان مردم اين امريكا تنديس توماس جفرسون اسطوره ملي هم ارجي ندارد. به علاوه پدران بنيانگذار، جكسون كه هفتمين رئيس جمهور بود، از نمادهاي ملي گرايي در امريكا محسوب مي‌شود و شايد مضحك به نظر برسد اما واقعيت غير قابل انكاري است كه ترامپ در مسير احيا و اعلام وفاداري به ارزش‌هاي سنتي امريكا قرار دارد. در سال ٢٠١٧، اين پرچمدار راستين فرهنگ امريكايي طي اولين سال حضور در كاخ سفيد هشدار داده بود و پيش بيني مي‌كرد كه سكوت در برابر بي احترامي به مجسمه ژنرال‌هاي جنوبي به زودي باعث بي احترامي به مجسمه امثال توماس جفرسون خواهد شد. او به درستي مي گويد كه اين شخصيت ها چه خوب و چه بد نماينده تاريخ امريكا هستند. وقتي طي اغاشاشات و شورش در امريكا به يكباره هم به تنديس جكسون تعرض شد و هم به نمادهاي جفرسوني آسيب رسيد، ترامپ هم حق بجانب از كوره در رفت و...
طي جمع‌بندي واضح است كه اين اتفاقات نمود بي اعتباري اسطوره هاي فرهنگ امريكايي است. امروزه صدور و ترويج ارزش‌هاي انقلاب امريكا، ابلهانه ترين پروژه امريكايي به نظر مي‌رسد؛ چون پيش چشم جهانيان آشكار شده است كه ارزش‌ها و سبك زندگي امريكايي حتي در خود امريكا هم براي اداره جامعه و حفظ نظام و ثبات كافي نيست.
در وانفساي نبرد قدرت امريكا، هر سياستمداري منافع خود را به منافع عمومي ترجيح مي‌دهد. رقباي ترامپ هم در آستانه انتخابات در پي اين هستند كه او را به هر قيمتي از سوداي «اندرو جكسون» بودن، به سرنوشت «اندرو جانسون» مبتلا كنند. جانسون هم اندرو بود و يك جفرسوني جكسوني! يك رئيس جمهور بدنام و به نظر بسياري بدترين رئيس جمهوري كه امريكا به خود ديده است. او هم با ماجراي فساد درگير بود و كم سواد هم بود و نژاد گرا بود و استيضاح هم شد و مهمتر اينكه يك دوره بيشتر رئيس جمهور نماند. طي اين رقابت تشبيه، جكسون تفاوت مهمي با ترامپ دارد و آن هم اعتراض شديد و پيگيرانه جكسون به سازوكار انتخاب غير مستقيم رييس جمهور بود، در صورتي كه به قدرت رسيدن ترامپ نه با راي اكثريت بلكه محصول همين نظام انتخاباتي پيچيده است. در مقايسه جانسون هم اكثريت راي مستقيم را نداشت؛ معاون رئيس جمهور كشته شده اي بود كه از يك انتخابات متاثر از هياهوي جنگ داخلي برآمد. دست جكسون به خون سرخپوستان آلوده بود و در مقابل، تصويب قانوني به سود سياهپوستان و بردگان سابق، از جمله وقايع مهم دوران اندرو جانسون است. البته جانسون وتو كرد و شكستن وتو جانسون در كنگره، بعنوان اولين در نوع خود در تاريخ امريكا ثبت شد...