عصر کنونی را باید "عصر کرونا" نامید. اگر تا قبل از شیوع این ویروس جهان گیر قرن بیست و یکم را "عصر ارتباطات" می نامیدند حالا دیگر "کرونا" بر همه چیز غلبه کرده است؛ از سبک زندگی، حکمرانی، گفتمان ها و ایدئولوژی ها تا مدیریت این بحران جهانی که نشانه بارزی از کارآمدی دولت های مختلف را در معرض داوری و قضاوت قرار میدهد.
به جامعه خودمان نگاه کنیم سرجمع "دولت و مسئولان" تلاش کرده اند" جان و نان مردم" را با هم صیانت و مراقبت نمایند و تلاش آنان درخور قدردانی است.
اما بدلیل طولانی شدن دوره کرونا که براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی تا سال ۲۰۲۲ تداوم خواهد داشت و وزیر بهداشت ایران نیز از اوج گیری این بیماری در پاییز امسال خبر داده است" مدیریت بحران" در ایران از اهمیت مضاعفی برخوردار است اهم دلایل آن عبارتست از:
۱ *پایان کار دولت روحانی* : مهم ترین نگرانی که در این زمینه وجود دارد تحویل "زمین سوخته" به دولت بعدی به بهانه"مدیریت و مقابله با کرونا" است.
۲ *آغاز به کار مجلس یازدهم* : منتخبان مردم باید نیک بدانند دوران تبلیغات انتخاباتی تمام شده است. منابع،ظرفیت ها، چالش ها و تهدیدات فراروی کشور مشخص و روشن است. نباید در دام افراطی گری، رادیکالیسم، پوپولیسم، دامن زدن به مطالبات که فاقد منابع برای تحقق آنهاست بیفتند.
۳ *اجتناب از شعارگرایی* : مردم شرایط زندگی با کرونا را در حال تمرین و ممارست هستند. محدودیت ها و تنگناها را می بینند و می دانند و از کم و کیف تلاش ها و خدمات مسئولان در عرصه های مختلف اطلاع دارند. باید در چنین شرایطی مدیریت افکار عمومی بر پایه صداقت، راستگویی، صراحت، سرعت عمل قرار گیرد و از هرگونه تبلیغات، شانتاژ، اطلاع رسانی نادرست به افکار عمومی بشدت اجتناب شود.
نگرانی از آنجایی بروز می کند که نهاد یا مسئولی خود را فقط در حوزه اقدامات و کارکردهای مثبت مسئول بداند و خطاها، ناکارآمدی و قصورها را به نهاد یا اشخاص دیگری ارجاع دهیم. بعلاوه به بهانه جلوگیری از نگرانی مردم از دادن هشدارهای لازم خودداری کند.
هنر بزرگ دولت روحانی آن است که مدیریت بحران را به گونه ای در سال آخر خدمت خود به سامان برساند که نام نیک از خود بر جای گذارند و تهدیدات و محدودیت ها را به فرصت تبدیل کردن را به عنوان "هنر مدیریت کشور در بحران" نشان دهند. نه آنکه "زمین سوخته" را تحویل دولت بعد از خود دهد.
منبع:صبح‌نو