چهره صنعت گردشگری بعد از کرونا چگونه خواهد بود؟

سید محمد موسوی *،   3990207115 ۲ نظر، ۰ در صف انتشار و ۰ تکراری یا غیرقابل انتشار
چهره صنعت گردشگری بعد از کرونا چگونه خواهد بود؟

همزمان با انتشار خبر رسمی ورود کرونا به ایران بسیاری از کشورها به خصوص کشورهای همسایه گذرگاه های زمینی، هوایی و ریلی را با کشورمان مسدود و تقریبا تمام تورها، سفرها، رزرو اقامتگاهها به مقصد ایران بصورت یک طرفه لغو گردید و صنعت گردشگری کشورمان را در سال 1398 برای دومین بار پس از سقوط هواپیمای اوکراینی دچار شوک شدید اقتصادی گردانید. کرونا به عنوان یک اتفاق قابل توجهی که اواخر سال گذشته بر صنعت گردشگری کشور اثر گذاشت از ناحیه امنیت اجتماعی در مقاصد گردشگری قابل توجه است. امنیت اجتماعی در یک مقصد سفر صرفا امنیت پلیسی نیست بلکه امنیتی جامعوی است که در بطن جامعه ریشه دارد. در واقع مولفه های تحقق آن بیشتر از اینکه جنبه بازدارندگی داشته باشند جنبه پیشگیرانه داشته و به نوعی ریشه در نوع عملکرد دولتها و رعایت مسائل بهداشتی توسط جوامع آنها دارد که تامین و رعایت بهداشت و سلامت عمومی یکی از شاخصه های اساسی تحقق امنیت جامعوی است.

سلامت حق اساسي هر انسان و یک هدف مهم اجتماعي برای همه جوامع است و تمام دولتها موظف به تأمین سلامت افراد ميباشند چراکه  اگر این مهم دچار خدشه شود صنعت گردشگری یک کشور را نابود خواهد کرد. تامین اجتماعی (social security) به عنوان یکی از مولفه های سازمانی در تحقق امنیت اجتماعی (societal security) در یک مقصد گردشگری مطرح است که عمدتا به حمایت دولت از جامعه میزبان برمیگردد. عدم توجه به سلامت عمومی در یک مقصد گردشگری از سوی دولت و عدم رعایت آن توسط جامعه میزبان، بدون شک منجر به امنتاع گردشگر از سفر به آن مقصد می گردد. در واقع وقتی که خود جامعه میزبان گردشگر از نظر سلامت عمومی دچار مشکل باشد و دولت های حاکمه به این موضوع بی توجه باشند چگونه می توانند در یک فضای امن اجتماعی از یک گردشگر میزبانی نمایند؟

کرونا یک هشدار مهم به تمامی دولتها در سراسر جهان بود که نشان دهد سلامت عمومی جامعه برای رشد اقتصادی و البته حفظ و توسعه صنعت گردشگری یک کشور اولویتی انکارناپذیر است، کرونا هشدار داد که اگر دولت ها مولفه های جامعوی امنیت مثل سلامت عمومی مردم خود را مورد توجه قرار نگیرد تاثیراتی خواهد گذاشت که سال های سال جبران آن امکان پذیر نخواهد بود.

از اینرو من بعد صنعت گردشگری کشورمان باید با در نظر گرفتن مولفه اساسی چون بهداشت و سلامت در سطح عمومی جامعه، آن را به عنوان یک الزام و مطابق با شاخص های استاندارد جهانی در کلیه فرآیندهای گردشگری کشور از حمل ونقل، اقامت، خوراک و تفریح ساری و جاری سازد چرا که در این برهه زمانی حساس صنعت گردشگری ابتدا برای شروع و رونق کسب و کارهای خود نیاز به جلب اعتماد عمومی مردمی دارد که به صورت بالقوه پس از به وجود آمدن محدویت های اجتماعی اجباری و در خانه ماندن نیاز به تجدید روحیه برای سفر دارند پس قطعا دوباره بازار گردشگری می تواند در ایران و جهان رونق گیرد اما با شرایطی متفاوت تر از گذشته.

کسب و کارهایی که در درجه اول به حفظ سلامت و بهداشت خود و کارکنانشان توجه بیشتری داشته و سختگیرانه تر پروتکل های بهداشتی را در ارائه خدمات سفر به مشتری مدنظر قرار دهند بسی بیشتر می توانند به جلب اعتماد از دست رفته مسافری که در درجه اول به فکر سلامت خود است، اهتمام ورزند و در انتها گوی رقابت را از سایر رقبای خود بربایند. در سطح کلان نیز می توان اینگونه بیان داشت دولتی که سلامت عمومی جامعه در آن یک اولویت مهم اجتماعی بوده و هیچگونه مماشاتی در این رابطه نداشته باشد، می تواند مقصد امن برای سفر گردشگر و توسعه صنعت گردشگری آن جامعه باشد. 

از اینرو ابتدا دولت ها باید قوانین عمومی و سختگیرانه بهداشتی را وضع نمایند و پس از آن کسب و کارهای فعال حوزه گردشگری ضمن نشان دادن علنی پایبندی به این قوانین، نحوه رعایت عملی سازوکارهای بهداشتی در قبل سفر، حین سفر و پس از آن را نیز به مسافران شرح دهند. نهایتا اینکه در کنار دولت و کسب و کارهای فعال گردشگری، این پایبندی اجتماعی جامعه میزبان به بهداشت و سلامت است که می تواند در این برهه حساس زمانی بشر موفقیت و جذب گردشگر را برای سفر به مقصدشان در پی داشته باشد..
 
 
 * پژوهشگر گردشگری و عضو هيئت علمی پژوهشکده حکمت