به گزارش الف این روزها برای بسیاری از افراد روزهای خطرناکی محسوب میشود روزهایی که ممکن است سلامتشان با هر دم و بازدمی یا لمس هر سطحی به مخاطره بیافتد و شاید نفسشان به شماره، اما در این میان عدهای نیز هستند که کرونا بیش از سایرین سلامت و حتی حیاتشان را تهدید میکند افرادی که در اصطلاح به گروههای حساس شناخته میشوند. اینها افرادی هستند که درگیر با بیماریهای زمینهای هستند که سیستم ایمنی بدنشان را تضعیف کرده. در این بیماریها که عموما در شرایط عادی نیز به بیماریهای خاص شناخته میشوند همواره افراد برای تهیه دارو و مراحل درمانشان با مشکلاتی مواجهاند چه برسد بهاین روزها که ویروس کووید -19 هم سایه سنگینی بر آسمان ایران از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب افکندهاست. ام.اس یکی از آن بیماریهایی است که حدود 90 هزار نفراز هموطنان ما بهان مبتلا هستند و این روزها با شیوع کرونا با مشکلاتی بیشتر از سایر افراد عادی جامعه دست به گریبان هستند.
مشکل ما فقط ماسک نیست!
برای اطلاع بیشتر از وضعیت این روزهای بیماران خاص بویژه ام.اس و مشکلاتی که کرونا برایشان ایجاد کرده گفتگویی داشتیم با «حسین کاکاوند» رئیس کمیته مشارکتهای مردمی انجمن ام.اس ایران که خود سالهاست با این بیماری نه تنها میجنگد بلکه با آن زندگی میکند. او که در این سالها تلاشهای بسیاری برای خدمت رسانی بهاین بیماران و افزایش آگاهی عمومی نسبت به بیماری ام.اس داشتهاست میگوید: « ما بیش از ماسک به دارو نیاز داریم و برای دریافت دارو هم باید به بیمارستان مراجعه کنیم ، بیمارستان سینا یکی از بیمارستانهایی است که بیماران ام.اس داروهایشان را از اورژانس این بیمارستان دریافت میکردند. اما این روزها اورژانس بیمارستان شرایط بحرانی دارد و اگر منِ مبتلا بهام.اس به هر دلیل دچار حمله شوم، طبق سیکل درمانی همیشه نمیتوانم درمان شوم چون بیمارستان تمرکز اصلیاش را روی کرونا و بیماران مبتلا یا مشکوک بهان گذاشتهاست طبیعی است که بیماران دیگر در اولویت دوم قرار دارند.»
او میگوید مشکل بیماران ام. اس این روزها فقط ماسک نیست درحالی کهافراد عادی با تغذیه مناسب میتوانند سیستم ایمنی بدنشان را تقویت کنند ما باید سیستم ایمنی بدنمان را سرکوب کنیم پس خطر بیشتری آنها را تهدید میکند. او یکی از نگرانی های بیماران ام.اس را وضعیت بیمارستان ها توصیف میکند و میگوید :« اگر من در جریان بیماریم دچار اتک بشوم کمتر تختی وجود دارد که من دوره پالس درمانی خودم را انجام دهم و از همه مهمتر آنجا چقدر برای بیمارن ام.اسی ایزوله هست ؟ چون بدن بیماران ام.اس برای دریافت ویروس کرونا بسیار مستعد میشود.»
اما یکی دیگر از مشکلاتی که ممکن است این دست بیماران در شرایط گسترش کرونا با آن دست به گریبان باشند حضور در محافل عمومی است . اگر مجبور به حضور در محل کار باشند بسیار بیشتر از افراد عادی در معرض خطرند...« کسانی که شاغل هستند نمیتوانند مرخصی بگیرند چون برخی کهاصلا عنوان نکردند دچار بیماری هستند و احتمال بیکار شدنشان را میدهند اما برخی دیگر که کارفرما هم اطلاع دارد احتمالا با سختی مرخصی میدهند و بهطور کلی پر ریسک هستند. در نهایت هم این افراد مانند افراد عادی خودشان باید وسایل ضدعفونی کننده، ماسک و... را تهیه کنند و امکاناتی در اختیار آنها قرار نمیگیرد. ما حدودا 90 هزار بیمار ام.اس در کشور داریم. آمار مشخصی از آنهایی که کرونا گرفتند در دست نیست حتی ممکن است برخی از آنها بیماران خود ایمنی باشند.»
فقط چند دقیقه به 13 آبان سر بزنید!
از او در خصوص فعالیت انجمنهای مخصوص این بیماران آن هم دراین شرایط حساس پرسیدیم از این که در این ایام آنها چه توقعاتی از نهادها و ارگان های دولتی و حتی مردم نهاد دارند اما او گفت:« جامعه در حال حاضر در شرایط عادی نیست که فکر کنیم یک انجمن، قدرتی داشته باشد تا بتواند بهاعضای خودش رسیدگی کند؛ این انجمن هم توسط خیرین اداره میشود و بودجه دولتی ندارد طبیعتا براساس منابع مالی که به شکل معمول دریافت میکردند امور خودشان را پیش میبردند و امکان درمانی ندارند بلکه حمایت میکنند؛ نه تنها انجمن ام.اس بسیاری از انجمنهای دیگر هم به همین شیوه عمل میکنند.»
با این همه او به عنوان یکی از اعضای جامعه بیماران خود ایمنی و ام.اس میگوید: « میتوانستند مراکزی را برای دریافت امکانات و انجام آزمایش برای بیماران خود ایمنی اختصاص بدهند تا کیتهای آزمایشی در اختیار کسانی که علائم کرونا دارند قرار بگیرد و اگر هم علائم کرونا ندارند ماسک یا محلولهای ضدعفونی کننده بهاین بیمارانتعلق بگیرد. من برای خرید ماسک به داروخانه مراجعه کردم اما جز دستکش های نایلونی چیزی نداشتند.»
او گلههایی هم داشت و برای سایر بیمارانی که کرونا ریسک بالایی برایشان داشت هم نگران بود و میگفت: درست است که ما در شرایط بحرانی هستیم و جمعیت زیادی داریم ام.اسیها، دیابتیها یا بیماران پروانهای و... هم قطعا همین ماجرا را دارند. یا دیابتیها مسئله انسولین دارند به انها هم کمتر از آن مقداری که باید انسولین میدهند و مجبورند کمتر از میزان مصرف دارو را تزریق کنند تا کمبود جبران شود البته برخی از آنها توانایی مالی دارند که بخواهند آزاد بخرند اما نمیدانند تاریخ گذشته هست یا نه حتی احتمال تقلبی بودن دارو هم میدهند. احتمالا گروههای دیگر هم یا پمادشان در داروخانهها پیدا نمیشود یا پانسمانشان نیست.
وی در آخر مسولان را مخاطب مستقیم حرفهایش قرار داد و درخواست کرد اگر میخواهید سختیهای هریک از بیماران و کمبودهایشان را درک کنید فقط برای چند دقیقه به داروخانه 13 آبان سربزنید!