فارس: ما در جهان گوشی های هوشمند زندگی می کنیم. تقریبا هر جا که پا بگذاریم می بینیم که مردم مثل زامبی ها به گوشی هایشان زل زده اند. کاملا روشن است که این وسایل کوچک اعتیادآورند و به نظر می رسد که عده بسیار اندکی از مردم می توانند آنها را کنار بگذارند یا از زل زدن به نمایشگر آنها صرفنظر کنند.
مشکل این وسواس ذهنی از مشکلات اجتماعی و روابط انسان ها فراتر می رود. پژوهشگران در حال یافتن این نکته هستند که در تمام چیزهای مورد استفاده این گوشی ها، ساختار شبکه های عصبی مغز ما درگیر می شود.
تاثیر استفاده از گوشی همراه بر ماده سفید مغز
یکی از نگرانی های اصلی که مطالعات جدید مطرح می کنند، در مورد نحوه تاثیر گوشی های هوشمند بر مراکز مغزی است که بر ماده سفید تاثیر می گذارند. ماده سفید در مغز بزرگراهی اطلاعاتی را شکل می دهد که به نرون ها در بخش های مختلف مغز اجازه می دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این بافت که در اعماق درون مغز جای دارد، حاوی فیبرها و گره های عصبی است که انتقال سیگنال های الکتریکی را تسهیل می کنند.
به گفته پژوهشگران آسیایی تغییری که استفاده از گوشی هوشمند در ماده سفید مغز به وجود می آورد، می تواند یک «تاثیر منفی پایدار در تفکر، یادآوری، توجه و نظم و قاعده عاطفی» داشته باشد.
این پژوهشگران دریافته اند که ماده سفید مغز با استفاده از تلفن همراه مرتبط است، همچنین می تواند موجب کاهش آگاهی از موقعیت مکانی (ادراک اینکه بدنتان در کجا قرار دارد) شده و به چیزی منجر شود که به آن «نقصان حسی حرکتی» می گویند. این نقصان ها می توانند به از دست رفتن بخشی از کنترل هماهنگ شده ماهیچه ها منجر شوند.
پژوهشگران اشاره می کنند که هم اکنون دست کم نیمی از افراد بالغ جوان با چیزی درگیر هستند که دانشمندان به آن «وابستگی به گوشی هوشمند» می گویند. به گفته آنها مصرف افراطی از گوشی های همراه در سراسر جهان به امری اپیدمی تبدیل شده است.
تغییرات در انتقال دهنده های عصبی به اضطراب و از حال رفتن منجر می شود
یک مطالعه دیگر در آسیا نشان می دهد که استفاده از تلفن همراه به مدت چندین ساعت می تواند توازن انتقال دهنده های عصبی را در مغز انسان به طرقی دستخوش تغییر کند که می تواند باعث اضطراب و از حال رفتن شما شود.
زل زدن به صفحه ای کوچک به مدت بسیار طولانی می تواند به افزایش یک ماده شیمیایی در مغز به نام گاما امینوبوتیریک اسید شود. یکی از کارکردهای این اسید تعدیل سیگنال های عصبی در مغز و نظم و قاعده دادن به حرکت ماهیچه ها و بینایی است. و همزمان همانطور که استفاده از تلفن همراه با افزایش گاما امینوبوتیریک اسید مرتبط است، پژوهشگران افت همزمان آشکاری را در یک ماده عصبی به نام جی ال ایکس تشخیص داده اند.
این اتفاق می تواند مشکل زا باشد، چون تحقیق دیگری نشان داده که سطح پایین جی ال ایکس می تواند با مشکلات قمار و تشدید رفتارهای همراه با بی اختیاری مرتبط باشد.
این وضعیت سئوالی را پیش می آورد: با توجه به اینکه خیلی از کودکان گرفتار گوشی های هوشمند شده اند و حتی برخی از آنها این کار را از سنین پایینی چون 7 سالگی آغاز می کنند، افزایش در رفتارهای بی اختیار و فقدان توجه و تمرکزی که اخیرا گزارش شده، تا چه اندازه با استفاده آنها از گوشی های هوشمند مرتبط است؟
هرچند پژوهشگرانی که من با آنها صحبت کرده ام در مورد کودکان مطالعه نمی کنند، اما آنها دریافته اند که استفاده از گوشی همراه موجب تغییراتی در مغز می شود که هشدار دهنده است و اگر این تغییرات در کودکان رخ دهد، حتی از این هم هشدارآمیزتر است.
برای مثال این تغییرات در تاثیر انتقال دهنده های عصبی بر آنچه در بخشی از مغز که به آن کورتکس سینگولیت می گویند چه تاثیری می گذارد. این نقطه از مغز حاوی نرون هایی است که فشار خون و ضربان را کنترل می کنند و همچنین با تغییرات عاطفی و توانایی انسان در اتخاذ تصمیمات منطقی ارتباط دارد. به گفته دانشمندان عدم توازن در انتقال دهنده های عصبی، می تواند سد راه توانایی های یادگیری شما شود و حفظ اطلاعات جدید را دشوارتر کند.
مشکلات دیگری که با استفاده از تلفن همراه مرتبط دانسته شده عبارتند از:
اختلال در خواب و افزایش وزن: تحقیق انجام شده در دانشگاه کپنهاک دانمارک نشان داده که استفاده از گوشی هوشمند در شب، به کاهش شدید خواب و افزایش احتمال اضافه وزن منجر می شود. با این حال مطالعه دیگری که در آسیا انجام شده – در این قاره نیز مثل ما مردم گرفتار گوشی های هوشمند خود شده اند- نشان داده است که هرچه بیشتر از گوشی خود استفاده کنید، کیفیت خواب شما بدتر می شود.
افزایش احتمال خطر ابتلا به سرطان: تحقیقات انجام شده در دانشگاه هیوستون نشان می دهد که در شب نور آبی که از نمایشگر تلفن شما ساطع می شود، می تواند سرتوئین عصبی ملاتونین بدنتان را تا حدود 60 درصد تقلیل دهد. این هورمون گذشته از کمک برای به خواب رفتن شما، به بدنتان در مبارزه با سرطان نیز کمک می کند. بعلاوه تا جایی که من دریافته ام، خطر ابتلا به سرطان مغزی به دلیل تشعشعات الکترو مغناطیسی گوشی های هوشمند نیز امری شناخته شده است. بر اساس آنچه که من فهمیده ام، توصیه می کنم که استفاده از گوشی همراه را به حداقل برسانید و هرگز آن را به گوش خود نزدیک نکنید. همیشه هنگام مکالمه از یک هدفون استفاده کنید یا گوشی را روی حالت بلندگو قرار دهید.
کاهش عملکرد حافظه و تفکر: یک مطالعه انجام شده در سوئیس دریافته است که تشعشعات ناشی از تلفن ها وقتی آن را نزدیک سرتان می گیرید، با ایجاد حافظه ضعیف تر در افراد بزرگسال جوان مرتبط است. آنها نیز همان استفاده از هدفون یا بلندگوی گوشی را توصیه می کنند.
با این همه من نیز قبول دارم که اگر مراقب نباشم، می توانم به اندازه هر کسی دیگری نسبت به گوشی خودم وسواس پیدا کنم. اما این روزها من به تلاش شدیدی برای دور کردن گام به گام گوشی از خودم دست زده ام، آن را دور از دسترس قرار می دهم و دوباره ارتباط خود را با جهان واقعی برقرار کرده ام. این یکی را که یادتان هست؟ همانی که درهمه جا شما را احاطه کرده و به اینترنت متصل نیست؟ تحقیقات نشان می دهند که صرف زمان بیشتر در جهان طبیعی و نه در فضای مجازی، باعث می شود که انسان شادتری باشید. ظاهرا که بسیار خوب است.