هلند کشوری شناخته شده، توسعه یافته و تقریبا محصور در آب هایی است که ممکن است تا 2050 قلمرو کوچک نارنجی رنگشان را ببلعد، اما هلندی ها با ایجاد شبکه ای شگفت انگیز از آبراه‌های کوچک و بزرگ، جزر و مد سالیانه آب های اطراف کشور خود را به طرز غیرقابل باوری مهار کرده و نه تنها قلمرو کم عرض هلند را از خطر سیلاب های فصلی ویران کننده نجات داده اند بلکه، همان را تبدیل به یکی از جلوهای دانش فنی و مهندسی خود و از جاذبه های گردشگری کرده اند.
هلند امروز کشوری پیشرو در موضوعات داخلی اتحادیه اروپایی و کاملا دنباله روی آمریکا و این اتحادیه در مسائل جهانی است؛ دنباله روی این کشور از آمریکا و مجموعه اتحادیه اروپایی در مسائل کلان بین المللی را می توان در بسیاری از موضوعات و مسائل دید. اتحادی راهبردی و عمیق با ایالات متحده آمریکا دارد و خانواده های سلطنتی هلند و انگلیس (و کانادا) از دیرباز پیوندی فراتر از روابط معمولی خانواده ای پادشاهی با یکدیگر داشته اند که در گاه خطر، به کمک آنها آمده است و همین، تاثیرپذیری زیادی از این بلوک، در رویکردها و سیاست های هلند ایجاد کرده است.
در جنگ جهانی دوم میزبان بسیاری از یهودیانی شد که از حکومت نازی می گریختند که «آنه فرانک» و خاطرات چند صفحه ای اش که در آپارتمانی 30 متری در آمستردام نوشته و منتشر می شد، از بازمانده های همان سالهاست؛ پناه دادن به یهودیان همانا و اشغال و ویرانی کشورشان توسط ارتش آلمان همان؛ و حالا، سالهاست که این کشور میزبان بمب های هسته ای آمریکا نیز هست!
در هلند هرگونه فعالیت ضدیهودیان و به زیر سوال بردن هولوکاست ممنوع است و در عین حال، طیف متنوع و رنگارنگی از جریان های تجزیه طلب ایرانی و ضد جمهوری اسلامی ایران در این کشور آزادانه فعالیت می کنند و هفته ای نیست در میدانی در نزدیکی سفارت ایران در لاهه موسوم به میدان منافقین، تجمع اعتراضی علیه ایران نداشته باشند.
اگر فضای بین المللی به نفع جمهوری اسلامی ایران باشد قطعا هلند یکی از پیشتازان حضور و فعالیت تجاری در ایران و کسب سهم خود از بازار بزرگ ایران خواهد بود اما خدا نیاورد روزی که دوستان آمریکایی این کشور، نهیبی در کار با ایران بزنند تا یک شبه، هر آنچه کاشته اند را بگذارند و بروند؛ همه این مقدمه طولانی درباره هلند برای این است که بگوییم اینکه وزیر خارجه این کشور در شرایط «فشار حداکثری» به تهران سفر می کند، به معنی کنار گذاشتن سیاست اصولی این کشور در پیروی از آمریکا نیست و صرفا گام برداشتن محدود و محتاطانه ای در چارچوب سیاست اروپایی این کشور است که فعلا به حفظ تعامل و باز نگه داشتن پنجره دیپلماسی با ایران محدود مانده است و بس، بی آنکه توانایی پیشبردن سیاستی را داشته باشد که ایران بتواند از مزایای اقتصادی برجام بهره مند شود، آنگونه که اروپایی ها بعد از خروج آمریکا از برجام وعده دادند.
قطعا هلندی ها توانایی ایجاد تغییری حتی شکلی، موقت و موردی در نوع رفتار و سیاست آمریکا و اتحادیه در قبال ایران را ندارند و صرفا در زیر چتری که واشنگتن و یا بروکسل برای ایران باز کرده اند، خواهد ایستاد. اما، با این وجود، سفر یک وزیر اروپایی به تهران و استقبال تهران از آن، بیش از آنکه حمل بر اراده غرب برای نگه داشتن ایران در برجام باشد، باید به حساب سیاست و اراده ایران بر حرکت در مسیر تعامل، دیپلماسی و استفاده از حداقل روزنه ها برای جلوگیری تشدید از تنش ها، گذاشته شود.
استفان بلوک وزیر خارجه هلند روز شنبه مهمان محمدجواد ظریف در میدان مشق بود و دو دور گفتگوی عمومی و خصوصی با هم داشتند؛ دیدارهایی مرسوم دیپلماتیکی که وزرای خارجه ایران و هلند با هم داشتند و در مورد مسائل دو جانبه، منطقه ای و بین المللی، برجام، اینستکس، ابعاد ترور سردار شهید سلیمانی، شرایط جاری در عراق، افغانستان، یمن و سوریه و نیز سانحه سقوط هواپیمای اوکراینی گفتگو کردند. وی همچنین دیداری با حسن روحانی رییس جمهور داشت، اما نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که انتظار از هلند برای ارائه و پیشبرد ابتکارهایی که بتواند روزنه های جدید امید را در مناسبات جامعه بین المللی با ایران ایجاد کند بیشتر به همان افسانه «پتروس» فداکار می ماند که نویسنده آمریکایی هلند ندیده برای آنها ساخت و خود آنها هم تا مدت ها از وجود چنین پسر شجاعی خبر نداشتند و تنها بعدها، با شم و خصلت ذاتی نگاه اقتصادی و تجاری شان که از دیرباز از پدران خود به ارث برده بودند، ماکتش را در مجموعه مینیاتوری «مادارادام» در لاهه، ساختند و برای جذب توریست از دیگر کشورها، از آن درآمدزایی کردند.