۱--ایران از انجام هیچ مذاکره ای که در آن حقوقش در نظر گرفته شود هراسی ندارد.

۲- با همین هدف مذاکرات برجام انجام شد وعلیرغم برآورده نشدن همه حقوق ایران، بنا به مصالحی بزرگ تر، این مذاکره مورد تایید قرار گرفت و به امضای طرفین رسید.

۳- آمریکا دبه کرد و نه تنها میز برجام را ترک کرد و به تعهدات خود عمل نکرد بلکه مانع انجام تعهدات دیگر طرف‌های برجامی شد. او این بار از انجام «مذاکره» دیگری سخن گفت که غیر از برجام باشد.

۴-  ترامپ به همین هم قناعت نکرد با فشار حداکثری و تهدید و افزایش تحریم های یک جانبه عملا هفت تیرش را برای ایران از رو بست و با تشویق و حمایت اپوزیسیون و پول خرج کردن برای ایجاد ناامنی و اعتراضات، به دنبال تغییر رژیم برآمد.

۵- و بالاخره این گاوچران هفت‌‌تیر کش یکی از بهترین مردان روزگار ما را به شهادت رساند و تهدید کرد اگر ایران پاسخ بدهد حمله سخت تری در انتظار ایران خواهد بود!

۶- هیچ فرد یا نظام سیاسی عاقل و مستقلی در چنین شرایطی حاضر به مذاکره تحمیلی نیست و این امرهیچ ربطی به آرمان ها و شعارهای ایدئولوژیک جمهوری اسلامی ندارد. 

۷- در چنین شرایطی مجله آلمانی اشپیگل با وزیر امور خارجه ایران گفتگو می کند و به صراحت می پرسد: «آیا شما بعد از قتل سردار سلیمانی توسط ایالات متحده، امکان مذاکره با ایالات متحده را منتفی می‌دانید؟»
  و ظریف پاسخ  می دهد: «خیر. من هرگز این احتمال را منتفی نمی‌دانم که افراد رویکرد خود را تغییر دهند و واقعیات را بپذیرند. برای ما فرقی نمی‌کند که چه کسی در کاخ سفید حضور دارد. آن چه که اهمیت دارد، چگونگی رفتار آن‌ها است. دولت ترامپ می‌تواند گذشته خود را اصلاح کند، تحریم‌ها را بر دارد و به میز مذاکره بر گردد. ما هنوز در میز مذاکره باقی مانده‌ایم. آن‌ها طرفی هستند که میز مذاکره را ترک کرده است. ایالات متحده، آسیب بزرگی به مردم ایران وارد کرده است. روزی خواهد رسید که آن‌ها باید این آسیب را جبران کنند. ما شکیبایی زیادی داریم».

۸- کاملا روشن است که وزیر خارجه ما در گفت‌و‌گوی خود با مجله آلمانی اشپیگل اشتباه بزرگی مرتکب شده است. پرسش خبرنگار از «مذاکره جدید» است نه «برجام»، آن هم مذاکره با آمریکا نه مذاکره ای با همه طرف‌های قبلی برجامی. پاسخ ظریف اما این تفاوت را نادیده گرفته و مذاکره را در پرتو برجام تفسیر می‌کند و از لزوم بازگشتن ترامپ به میز مذاکره/ برجام می‌گوید، چیزی که ترامپ به صراحت و بارها و بارها آن را رد کرده و خواهان مذاکره جدید دیگری است که امتیازهای بیشتری از ایران بگیرد. به تعبیر بهتر کلیدواژه ترامپ در حدود یک سال گذشته «مذاکره دوباره» است  نه «‌برجام» و به همین دلیل هم با رندی تمام بلافاصله پس از این اشتباه ظریف، در توییت خود این پاس گل خودی را به دروازه ما شلیک کرد!

اگر ظریف جمله «...دولت ترامپ می‌تواند گذشته خود را اصلاح کند، تحریم‌ها را بر دارد و به میز مذاکره بر گردد...» را  نگفته بود باز هم می شد پاسخ او را حمل بر این کرد که وزیرخارجه ما روی سخنش با کلیت نظام سیاسی آمریکاست  و نه ترامپ و در حال توضیح این نکته است که ایران به اندازه کافی شکیبایی/ مقاومت دارد که منتظر تغییر این سیاست از سوی رییس جمهور بعدی آمریکا باشد چرا که انتظار بازگشتن خود ترامپ از این سیاست فشار حداکثری واقع بینانه نیست و حتی در صورت رخ دادن این بازگشت از سوی دولت بعدی آمریکا و رفع تحریم ها بنابر سیاست های اصولی اعلام شده توسط خود وزارت خارجه مذاکره دوباره برای دادن امتیازات بیشتر در زمینه موشکی و منطقه ای نخواهد بود.

۹- وزارت خارجه به جای دفاع از اشتباه یاد شده که به هر حال برای هر انسانی در چنین موقعیت های حساس و ظریفی رخ می دهد باید صراحتا در مقام توضیح و عذرخواهی بر می آمد نه اینکه به مدد پروپاگاندای تبلیغاتی و رسانه ای از چیزی دفاع کند که جای دفاع ندارد. اشتباه دوم و بزرگتر وزارت خارجه همین امر بود.

۱۰- برخی منتقدان کم انصاف ظریف هم البته همچون همیشه بهانه ای پیدا کرده اند که به شخص او بتازند. اگر طرفداران احساسی ظریف، زمانی شیفته وار به او لقب «امیر کبیر» دادند مخالفان او حالا به کمتر از «خیانت» در تفسیر  اشتباه او قانع نیستند!
 این دسته از مخالفان باید به یاد بیاورند رفتار سردار شهید سلیمانی را در برخورد با شایعه ای که منتقدان ظریف به آن دامن می زدند: شایعه ای که می‌گفت ظریف تعهد داده سردار سلیمانی را کتف بسته تحویل آمریکایی‌ها دهد !