طی این هفته و از زمان اعلام اشتباه سامانه پدافندی ایران در هدف قراردادن هواپیمایی اکراینی و شهادت تعداد زیادی از عزیزان و نخبگان کشور ، تعدادی از دانشگاههای ایران با اعتراض دانشجویان عزیز مواجه بود . علت اعتراض آنان ، دروغ گوئی مسئولان طی سه روز درمورد علل سقوط هواپیما و نیز داغدار بودن برای شهادت تعداد زیادی از دانشجویان و برجستگان علمی کشور است .
نفس این تظاهرات بسیار با ارزش است و بیانگر پویایی و حساس بودن قشر دانشجو ست . دانشگاهیان کشور حق دارند و باید حساس ترین قشر جامعه باشند و نسبت به وقایع کشور عکس العمل نشان دهند.
دانشگاه خمود و ساکت و نظاره گر ؛ برازنده یک جامعه فعال و پویا نیست . این اعتراضات موجب می شود که مسئولان سطوح مختلف در رفتار و حکمرانی و اطلاع رسانی های خود بسیار دقیق باشند و مجبور شوند افکار عمومی را در هر موضوعی با خود همراه کنند و رابطه مونولوگی آنان با جامعه خاتمه یابد . از این اعتراضات باید بعنوان یک فرصت استفاده کرد .
نمی خواهیم در خصوص اینکه آیا دروغی به مردم گفته شده است یا خیر و نیز علل و عوامل اطلاع رسانی غیر صحیح از صبح چهارشنبه تا صبح شنبه قضاوتی داشته باشیم . این مهم بعهده مسئولات مختلف دولتی و نظامی است . اما نباید به اعتراضات دانشجویان کشور نیز روی ناخوش نشان داد. آنها بصورت مسالمت آمیزدردرون دانشگاه ها تظاهرات می کنند .
از شعارهای تند آنها نیز باید گذشت کرد و باید به علل و عوامل شعارهای تند آنان توجه کرد . مسلماً این دوستان آمریکایی نیستند بلکه رد نشدن برخی از آنها از روی پرچم آمریکا و رژیم صهیونیستی ، مخالفت با آن چیزی است که نظام می گوید نه موافقت با چیزی که آمریکا می گوید !
آنها آمریکایی نیستند بلکه به عملکرد جمهوری اسلامی ( درست یا غلط ) معترضند .نمی خواهم این تعداد جمعیت دانشجویان را نماینده تام دانشجویان کشور بدانم که مسلماً چنین نیست اما لازم است به افکار وخواست آنان نیز توجه کرد و تا حد امکان به اقناع فکری آنان پرداخت نه مقابله و مخالفت با آنها.
قطعاً این تعداد دانشجویان صرفاً به هدف قرار گرفتن هواپیمایی اکراینی شعار نمی دهند . همچنانکه اعتراض تظاهر کنندگان آبان ماه نیز صرفاً برای افزایش قیمت سوخت نبود و همچنانکه تظاهرات بیست و پنج میلیونی مردم در بزرگداشت و تشییع شهید سلیمانی صرفاً اعلام حمایت و موافقت با تمام عملکردهای نطام نبود.
این دانشجویان خشم فروخفته ای دارند که سالهاست بر روی هم انباشته شده و در موقعیت های مختلف سرباز میکند .و وقتی این خشم ها فوران میکند ، هر گونه شعاری را در مخالفت با نظام سر می دهند و با هر چه جمهوری اسلامی اعلام میکند مخالفت می‌نمایند .
قصدی برای تائید مواضع و شعارهای این دانشجویان کشور را ندارم اما می گویم که باید به این فاصله گسست شدید در عرصه سیاست و افکار عمومی توجه جدی داشت . همچنانکه در عرصه اقتصادی نیز چنین می گوئیم .
پاسداشت مقابله با گسست های اجتماعی و سیاسی بسیار اهمیت دارد اگر چه این گسست مربوط به تعداد محدودی از افراد جامعه باشد،اما مهم عمق این گسست است نه دامنه آن . اگر حکومت در عرصه دفاع نظامی برای حفظ امنیت کشور بسیار مقتدر باشد اما مردم به کار آمدی آن تردید داشته باشند و امید آنان به آینده کشور و خودشان کمرنگ شود ، آسیب های آن بسیار جدی خواهد بود .
نگوئیم که سپاه پاسداران در حفظ امنیت داخلی وخارجی کشور درمقابله با دشمنان چه دستاوردهای بزرگی داشته است . این را حتی معترضان هم میدانند . اعتراض آنها به مجموعه رفتار حاکمان طی سالهای عدیده است که به آنها و خواست و افکار آنها بی توجهی شده است .
