این روزها که همه جا سخن از حمله موشکی سپاه به پایگاه آمریکایی ها در عراق است زیاد می شنویم که چرا این حمله تلفات نداشت. گویی که قرار بوده ایران انتقام سختش را از سربازان آمریکایی بگیرد و هر چه از سربازان آمریکایی بیشتر کشته می شدند این انتقام سخت تر به نظر می رسید ! نکته ای کاملا مخالف بینش دینی و انسانی ما که باید از همان روزهای نخست تبیین می شد و توضیح داده می شد که نظامیان ایرانی بر خلاف گروهبان «هارتمن» در فیلم مشهور استنلی کوبریک، «غلاف تمام فلزی»، حرص کشتن و نابود کردن آدم ها را ندارند و سربازان شان را برای کشتن هر چه بیشتر تربیت نمی کنند. هر چند که ممکن می نماید  علیرغم اطلاع ایران به مقامات عراقی، به دلیل حجم گسترده آتشباری ایران تلفاتی نیز به این نیروها وارد آمده باشد.

سلیمانی های ما به سربازان شان در طول آموزش نظامی نمی آموزند که در پوشش های تمام فلزی پیچیده و پیشرفته جنگی ففط به سلاح ها یشان عشق بورزند و به دیگران چیزی جز نفرت برای عرضه کردن نداشته باشند.

سربازان ما فرمانده هایی دارند که در درجه نخست به جای تکیه بر این تجهیزات سخت و سرد که هدف از آن ها فقط زنده نگاه داشتن به هر قمیتی است ( ولو به قیمت کشتن بی شمار انسان دیگر) به سربازانشان می آموزند که شب ها را با دعا و نیایش سر کنند و بر خلاف تصور معمول از مردان جنگی اشک هم بریزند و روزها را با رضایت خداوند سر کنند و حتی در سخت ترین شرایط جنگی هم از حدود الهی و انسانی خارج نشوند.

آن‌ها به جای این پوشش های فلزی و سرد و سخت در ابریشم گرم باورهای لطیف و زیبایی قرار دارند که از فولاد هم سخت تر است. باورهایی که به آن‌ها می‌گوید کشته شدن در راه ارزش های الهی و انسانی پایان او نیست و همین هم جرات و شوقی به او می بخشد که در میان نظامیان آمریکایی ناشناخته است.

هدف از این حمله موشکی بر خلاف اعلام فرماندهان نظامی آمریکایی در روز گذشته به هیچ وجه وارد آوردن تلفات هر چه بیشتر انسانی از سربازان آمریکایی نبود، چیزی که آن‌ها ایران را در بروآرده کردنش ناکام معرفی می‌کنند.

اگر قرار بر این بود، چنین هدفی به شیوه ای آسان‌تر و کم هزینه تر از شلیک موشک نیز در سال های گذشته در دسترس بود. به علاوه اگر ایران چنین هدفی در سر می داشت هیچگاه مقامات عراقی را از حمله خود آگاه نمی کرد.

ممکن است بگویند ایران از ترس واکنش آمریکایی ها دست به این کار نزد! گذشته از اینکه سابقه ایران در چنین موقعیت های جنگی متوسل شدن به چنین روش هایی نبوده باید گفت ایران می توانست به شیوه انتحاری و مانند داعشیان دست‌آموز خود آمریکایی ها این هدف یعنی کشتن پر تعداد سربازان امریکایی را در منطقه محقق کند و راه و بیراه به شیوه ای که آمریکایی ها خیلی بهتر به داعشیان دست آموز خود آموخته اند دم به دم از سربازان آمریکایی در منطقه کم کند بدون اینکه ردی از خودش بافی بگذارد !

آنچه باعث می شود نظامیان ایرانی دست به چنین داعشی گری نزنند در درجه اول و قبل از محاسبات یاد شده همان باورهای عمیق و ابریشمینی است که حتی در جنگیدن نیز این نکته را گوشزد می کند که دشمن تو در هر صورت انسان است. انسانی که لزوما معلوم نیست تا چه حد آگاهانه به تو دشمنی می ورزد و در مورد سرباز آمریکایی حتی باید گفت که او اساسا مجبور شده در ازای دریافت «پول» به جنگ با تو بیاید نه بر اساس باور حقیقی به ارزش‌هایی که معمولا آمریکایی ها آن را در جهان جار می‌زنند.

نه؛ از ابتدا قرار نبود که هدف از انتقام سخت ایران کشتن بیشتر باشد آن هم کشتار سربازانی که چندان هم با میل و رغبت به عراق نیامده اند و به قول برخی مفسران آمربکایی کلا نمی دانند که" آمریکا در عراق چه غلطی می کند؟!".

انتقام ایران همین بود که مهمترین پایگاه آمریکا را در منطقه با اعلام و قصد قبلی در هم بکوبد و آمریکا نیز از ممانعت و پاسخگویی عاجز باشد! چنین حمله ای به آمریکا طی دهه‌های گذشته از سوی کدام کشور‌ منطقه صورت گرفته است؟