همین دو سه هفته پیش بود که دولت ، بارها و بارها تاکید و تکرار کرد که به هیچ عنوان افزایش قیمت ها را در واکنش به قیمت بنزین نمیپذیرد و مسئولین امر در تعزیرات هم چه خط و نشان هایی که برای متخلفین نکشیدند .
حالا که غائله بنزین نسبتا فروکش کرده و فضای کشور آرام است ؛ چند‌روزیست که قیمت چند قلم کالا خصوصا حبوبات افزایش قیمت داشته و یا شاید هم به قول دولتی ها اصلاح قیمت .
ولی جالب اینکه سخنگوی دولت و سازمان تعزیرات ، غیر از آن بارهای هفته های قبل ، بارها همین روزها گفتند و میگویند که هیچ چیز گران نشده و نمیشود و انبارها پراست و همه چیز چنان است که باید و اصلا خیالتان راحت .
وزیر صنعت و معدن هم در اخبار فرمودند : نظارت‌ها چند صد درصدی شده و تا جایی که توانستیم ((قمیت هارا)) کنترل کردیم . بگذریم که معنای چند صد درصد و تا جایی که توانسته ایم یعنی چه !! .
آنگونه که مسئولین امر از کنترل ثبات قیمت ها سخن میگویند ، گویا ظاهرا فقط فروشگاه های سرکوچه مسئولان دولتی و سازمان تعزیرات دراین چند مدت هیچ افزایش قیمتی نداشته اند و بس .
علتش هم این است که مسئولان عزیز که در ساعات اداری دائما درگیر کارو تلاش و خدمت رسانی به مردم هستند ، آخر شب هم که خسته و کوفته به خانه میرسند ، بر حسب وظیفه وجدانی خویش ، اقدام به سرکشی از فروشگاههای اطراف خانه و محله شان کرده و برثبات قیمت ها نظارت میکنند .
اما بخاطر خستگی مفرط از کار روزانه و تحلیل بیش از حد انرژی ، توانی فراتر از این برایشان نمی‌ماند که به سایر فروشگاههای دورتر از محدوده محل سکونت خودشان سری بزنند و این است که فروشگاههای متخلف هرچه دلشان بخواهد قیمت هارا افزایش دهند ؛ دستشان بازو دمشان گرم است .
کم کم دارم متوجه میشوم که چرا قیمت یک مغازه با متراژی معین در یک منطقه ، با مغازه ای باهمان متراژ در منطقه دیگر ، ملیونها تومان تفاوت دارد .
اینجور که معلوم میشود مغازه های با اجاره پایین ، همان مغازه هایی است که در محدوده خانه مسئولان و مدیران دولتی قرار دارد که متصدیان فروشگاه از ترس سرکشی منظم و هرشب آقایان حتی جرات فکر کردن به افزایش قیمت کالاهارا هیچ وقت به مخیله خود راه نمیدهند چه برسد به افزایش قیمت و چون درآمدها به خروار نیست ، اجاره ها پایین است و عکس همین قائده برای مغازه های گران قیمت صدق میکند که در حقیقت چون از نظر جغرافیایی در محدوده هایی قرار دارند که مدیران دولتی از فرط خستگی کار روزانه و خدمت رسانی به مردم ، جان و حالی برای سرکشی شبانه به آنها را حتی با شلوار راحتی و دمپایی ابری ندارند و چون سود فروشگاه سرشار است ، لاجرم اجاره بها سنگین .
ازین حساب و کتاب اجاره مغازه ها که بگذریم ، مابین کلی راهکار مقرون بصرفه ی اقتصادی و عملی برای قشر متوسط و متوسط به پایین جامعه برای گران نخریدن اجناس و دور زدن گرانی ، بنظرم رسید بهترین کار همان روشی است که سالهاست خودم کشف کرده و از آن استفاده میکنم ؛
خرید مایحتاج روزانه از محله مسئولان و مدیران دولتی .
راستش را بخواهید خود من سالهاست نان را از سر کوچه آقای ربیعی به قیمت ۲ تومان میخرم و صاحب نانوایی می گوید از همان سال ۶۳ قیمت نان را بخاطر سرکشی های مداوم علی آقا جرات نکرده تغییر دهد .
ماست را از محله آقای حجتی به نرخ همان سال ۷۱ کیلویی ۵۵ تومان میخریدم ، اما به محض قبول استعفای ایشان از طرف رییس جمهور ، قیمت لبنیات به نسبت قبل ۵ تومان‌گران تر شده ، که این افزایش قیمت نیز منطقی و معقول است .
لوازم برقی و صوت و تصویری را به قیمت قبل از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از فروشگاه محله وزیر صنعت و معدن میخرم .
منتها برای اجاره خانه مسکونی کاری از دستم برنیامد و هرچه در محله مدیران و مسئولان دولتی گشتم که شاید یک آلونکی ۳۰-۴۰ متری پیدا کنم نشد که نشد ، بس که اینجور محله ها تراکم مستاجر بالایی دارد و تازه مشاوراملاک محله یکی از مسئولان میگفت بخاطر اجاره بهای بسیار مناسب و پایین ، همه مستاجرین تا ۳۰ سال آینده ، قولنامه های خود را با مالکین تمدید کرده اند .
اما دوستی دارم که در محله آقای رئیس‌جمهور در شمال تهران مستاجر است . او میگوید از سالی که آقای رئیس جمهور (( دهه ۷۰ )) اینجا را برای سکونت انتخاب کرده است به یُمن حضورشان ، هیچ صاحبخانه ای جرات نکرده اجاره خانه اش را بالا ببرد و همه مستاجرین با همان قیمت بیست و پنج سال پیش دارند اجاره میپردازند .
تازه میگفت گاهی که برای رفتن به سرکار ؛ معطل تاکسی هستم ، حسن آقای روحانی من را سوار ماشین اداری خودش میکند به شرطی که فقط صندلی وسط بنشینم ، چون میگوید من بخاطر نگاه کردن به چهره مردم و نظر سنجی کردن ، حتما باید کنار پنجره حضور داشته باشم .سخن پایانی اینکه اگر حالش را ندارید بامشاهده افزایش قیمت کالاهای مختلف هرروز به سازمان تعزیرات زنگ بزنید و خسته نباشید بگویید تا واقعا خستگی از تنشان در برود ؛ همچنین حوصله ندارید که به دیگران هم این توصیه را بکنید که آنقدر به مسئولان تعزیرات شهرشان زنگ بزنند و حالشان را بپرسند تا تلفنشان بسوزد ...
پیشنهاد میکنم حتی المقدور مایحتاج روزانه خود را از فروشگاههای محله مدیران و مسئولان دولتی خرید کنید تا شاهد صرفه جویی اقتصادی قابل توجهی در مخارج خود باشید .