آماری که از تعداد مخاطبان و نحوه استفاده آنها از شبکه اجتماعی «اینستاگرام» منتشر میشود، نشان میدهد بیش از صدها هزار کسب و کار اینترنتی با استفاده از این شبکه اجتماعی صورت می گیرد. از فروش البسه و اغذیه گرفته تا فروش لوازم خانگی و تعمییرات و سایر خدمات شغلی، که اینها فقط بخشی از خدماتی است که شبکه اجتماعی موسوم به اینستاگرام در اختیار مخاطبانش قرار می دهد.
استفاده از شبکه های ارتباطی مجازی به عنوان یک ابزار برای معرفی کالا و خدمات مدت زمان زیادی نیست که رواج یافته، اما در همین مدت کم با ظرفیتی که این گونه شبکه ها دارند توانستند خیلی زود به عنوان یک حامل پیام، نقش موثر و مطلوبی را برای احیاء تجارتهای مجازی ایفا کنند.
اما شبکه‌های مجازی تنها فرصت را برای بازاریابی و کسب و کار مهیا نساخته بود، شاید این فقط بخش کوچکی از پستها و مطالب را شامل می شد، گفتگوهای اجتماعی، مباحث فرهنگی، هنری و اغلب سیاسی از موضوعاتی است که تعداد لایکها و انتشار بیشمار پستها موید این مطلب است. شبکه ای که بدون دخل و تصرف و بدون قید و شرط در اختیار قرار دارد و کاربران هرآنچه دل تنگشان است در قالب متن، عکس و ویدئو منتشر می کنند. مسئله ای که هم تهدید است و هم فرصت، فرصت به این معنا که با در اختیار قرار دادن شبکه های بومی امکان بررسی محتوا در دسترس بیشتری است، موضوعی که بارها در جلسات مختلف دولتی و سران قوا برای ایجاد یک شبکه اجتماعی و پیامرسان داخلی و بومی تا تصویب مصوبه بیشتر جلو نمی رود. پلتفرمهایی که نه به لحاظ پیکربندی و ساختار بلکه به معنای قوه نظاره گر پیش از تولید محکوم به شکست است.
تاریخ بیست و چهارم آبان است و تصمیم بر افزایش نرخ بنزین گرفته شده است، موضوعی که تقریباً کسی از آن مطلع نیست، تصمیمی که یکی از خبرسازترین روزهای اواخر آبان را رقم میزند، ابعاد ناشی از افزایش نرخ کم کم در شبکه های مجازی دست به دست می شود و کاربران در فضای مجازی نگران تبعات این گرانی هستند. متون، تصاویر، لینکها و پستها آنقدر شور میشود که نتیجه همه آن نگرانیها به خیابان کشانده می شود، آشی که شور شده و با هیچ طعمی قابل قیاس نیست، کاربران و مخاطبانی که با ایجاد صفحه در تلاش بودند تا از فرصت ایجاد شده برای کسب درآمد بیشتر استفاده کنند، در جمعیت خشکی قرار گرفتند که قرار شد با ترها بسوزند.
امنیت اجتماعی و برقراری ساختارهای مدنی بدون شک یکی از مهمترین مسائل در هر کشوری است که دولت ها می کوشند با کاهش ضریب نفوذ عوامل اهل تنش در برقراری نظم و امنیت، مطلوب و موثر عمل کنند. اما نکته قابل توجه این است که در هنگام بروز حوادث، اقدامات به شکلی برنامه ریزی شود تا افراد خارج از گود لطمه کمتری ببینند، هر چند تشخیص سره از ناسره در این مواقع سخت و مشکل است.