نورعلی شوشتری در خانوادهای دهقان در سال ۱۳۲۷ در خانوادهای ترکزبان به دنیا آمد. او که در روستای یگنجه بزرگ شده بود، زندگی سخت و فقیرانهای را تجربه کرده بود، از همین رو در طول زندگی خودش، به محرومان توجه ویژه داشت و خدمت به آنان را عبادتی بزرگ میدانست.
رفتارش انسان را یاد ماجرای امیرمؤمنان(علیهالسلام) میانداخت. شهید شوشتری بعد از بازدید از مناطق محروم منطقه و سر زدن به کسانی که مرد خانهشان چه شهید شده، چه به طور عادی از دنیا رفته یا حتی به خاطر جرم و اقدام علیه نظام اعدام شده بود که برای ایشان فرقی نداشت، مینشست و گریه میکرد.
رفتارها و برخوردهای شوشتری با مردم سیستان و بلوچستان خیلی زود نتیجه داد، رفتارهای وحدت آفرینش باعث شد که خیلی زود را در دل مردم این منطقه جای بگیرد و به او لقب «مسیح بلوچستان» را بدهند.
رهبر انقلاب خطاب به فرزندان ایشان می فرمودند؛ «فکر نکنید محاسن سفید پدرتان از سن و سال ایشان است، محاسن ایشان در این اواخر سفید شده است، وقتی مستضعفین را میدیدند، وقتی مشکلات را میدیدند.»
شهید شوشتری در روز ۲۶ مهر ۱۳۸۸ طی همایشی در سیستان و بلوچستان که با انفجار انتحاری مزدوران ریگی به شهادت رسید.