سفر چهارروزه آقای روحانی به نیویورک، پایان پذیرفت و اینک نتایج این سفر مورد بحث و گفتگو در محافل سیاسی است. بی تردید از جمله مهم ترین اهداف این سفر، انعکاس پیام ملت ایران در عرصه جهانی و تلاش برای شکستن فضای تحریم و فشار و کاهش مشکلات بوده است و آقای روحانی به عنوان رییس جمهور ملت انقلابی و مقاوم ایران، از یک طرف و ترامپ به عنوان نماد سردمداران ظلم و استکبار جهانی در طرف دیگر، بیش از تمامی مدعوین، مورد توجه افکار عمومی بودند.
در اینگونه مجامع، از یکسو حامیان نظام سلطه جهانی در پی آن هستند که از استمرار این نظام دفاع کنند و هر حرکت و تلاش برای مقابله با آن را بی فایده و محکوم به شکست نشان بدهند و در مقابل ، ملت های تحت ستم و به پا خاسته که از جنایات و چپاولگری های سرمایه داران جهان، به ستوه آمده اند و نشانه هایی از افول تمدن غرب و پیروزی های مقاومت ملت ها آنان را امیدوار ساخته است، پیام رییس جمهور ایران اسلامی را به عنوان پرچمدار ایستادگی در برابر آمریکای ظالم، با اشتیاق پیگیری میکنند.
در این اجلاس، پیام اصلی آقای روحانی، ائتلاف امید و ابتکار برای صلح هرمز بود که طبعا از طرف آمریکا و کشورهای اروپایی، توجه چندانی به آن نشد بلکه آنان همچنان اهداف زیاده خواهانه خود درباره برجامی دیگر و عقب نشینی ایران از تصمیمات اخیر خود درباره برجام و نیز اصرار بر مذاکره با آمریکا را پیگیری می کردند و حتی سه کشور اروپایی آلمان، انگلستان و فرانسه علی رغم دیدارهایی که با خوشرویی تمام آقای روحانی مواجه شد. طی بیانیه ای ایران را مسئول انفجارهای آرامکو دانسته و محکوم کردند.
البته آقای روحانی با توجه به سیاست های کلی نظام درباره ممنوعیت مذاکره با آمریکا در سخنرانی ها و مصاحبه های خود صریحا، اعلام داشت که: پاسخ ما به مذاکره تحت تحریم نه است و همچنین تاکید کرد که عکس یادگاری آخرین ایستگاه مذاکره است.
آقای روحانی همچنین محکوم به شکست بودن معامله قرن و دفاع از حقوق مظلوم فلسطین و راهزنی اقتصادی آمریکا از نظام بانکی جهانی و بد عهدی کشورهای غربی اشاره کرد.
نکته دیگر در اثنای این سفر، زمزمه هایی در زمینه ایجاد تغییراتی جزیی در برجام و تصویب پروتکل الحاقی در مجلس به شرط برداشته شدن تحریم ها نیز شنیده شد که با توجه به برجام و تصویب پروتکل از سوی ایران و بدعهدی آمریکا و اروپا، بیم آن می‌رود که غریبان این زمزمه ها را حمل بر نوعی عقب نشینی ایران نمایند.
انعکاس گسترده نه قاطع آقای روحانی به مذاکره با آمریکا در رسانه های جهان ثابت کرد که اگر ایران، نقشه حرکتش را بر اساس اهداف انقلابی و منافع ملی خود ترسیم نماید. در اینگونه حضورهای نمادین برنده خواهد شد. حال آنکه اگر بخواهد در موضعی دفاعی، صرفا در تهاجمات گسترده تبلیغاتی آمریکا و اروپا پاسخ بگوید و در زمین بازی آنان بخواهد ازخود چهره ای صلح طبانه و بشردوستانه ارائه نماید. صدایش چندان شنیده نخواهد شد کما اینکه طرح ائتلاف امید و صلح هرمز تقریباً با چنین سرانجامی مواجه شد.
در هر حال حضور روسای جمهور در مجامع عمومی سازمان ملل، فرصت مناسبی برای ایران،به عنوان پیشگام شکل گیری تمدن نوین اسلامی را فراهم می سازد که در شرایط سقوط تدریجی نظام استکبار جهانی می توان از آن بیشترین بهره برداری را کرد و با نگاهی انقلابی و آینده نگرانه، به آن شکل گیری و این سقوط کمک کرد. با همین رویکرد بود که حضرت آیت الله خامنه‌ای در سال 1366 به عنوان رییس جمهور با حضور در سازمان ملل بر دفاع از ارزشهای اسلامی و محکومیت جنایات آمریکا تاکید کردند و پیام مظلوم جهان به خصوص فلسطین و افغانستان را به گوش جهانیان رسانیدند.
همچنین شهید رجایی در سال 1359 در سازمان ملل حضور یافت و فریاد مظلومیت و مقاومت ملت ایران و جنایات آمریکا را به گوش جهانیان رساند.
در شرایط کنونی که ترامپ وقیحانه در امورد داخلی ملت ایران دخالت میکند و بی شرمانه ایران را متهم میکند و نیز درحایی که سه کشور اروپایی ایران را محکوم مینماید و با توجه به آنکه ایران در ماجرای برجام، از اعتماد به آمریکا و اروپا ضربه خورده است. چرا نباید برای جبران ضربات از چنین فرصتهایی استفاده کنیم و از حقوق جلیقه زردهای فرانسه و جنبش 98درصدی و سیاهپوستان محروم آمریکا دفاع نماییم و تعطیلی پارلمان انگلستان را به عنوان حرکتی استبدادی محکوم کنیم تا بدین طریق به عدالت خواهان جهان ثابت نماییم که ایران همچنان بر پایبندی به ارزش های انقلابی خود قاطعانه اصرار می ورزد.
*وزیر اسبق آموزش و پرورش