کمال پرهون روانشناس و مشاور در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، درباره اختلال اضطراب جدایی اظهار کرد: اضطراب جدایی به عنوان یک پدیده رشدی فراگیر مطرح است که در شیرخواران کمتر از یک سال نشان دهنده آگاهی کودک نسبت به جدایی از مادر یا مراقب اصلی‌اش است.
این روانشناس بیان کرد: اضطراب جدایی ناهنجار بین ۹ تا ۱۸ ماهگی به اوج خود می‌رسد و تا ۲ تا ۵ سالگی کاهش می‌یابد. این مسئله به کودکان خردسال این امکان را می‌دهد که در مراکز مهدکودک و پیش دبستانی به راحتی دوری از والدین را تحمل کنند.
او با بیان اینکه بروز اضطراب جدایی گذرا همچنین در کودکان خردسال هنگامی که برای نخستین بار وارد مدرسه می‌شوند طبیعی است، افزود: در حدود ۱۵ درصد از کودکان خردسال هنگامی که با مکان‌ها یا افراد ناآشنا روبرو می‌شوند، ترس پایدار، کمرویی یا کناره‌گیری اجتماعی بروز می‌دهد.
پرهون درباره تشخیص اختلال اضطراب جدایی گفت: برای تشخیص اختلال اضطراب جدایی در کودکان باید حداقل سه علامت مربوط به نگرانی مفرط در مورد جدایی از شخص مورد دلبستگی به مدت حداقل ۴ هفته وجود داشته باشد و از نظر بالینی موجب ناراحتی و افت چشمگیر عملکرد اجتماعی و تحصیلی فرد شده باشد.
این روانشناس ادامه داد: این نگرانی‌ها ممکن است به شکل امتناع از رفتن به مدرسه، ترس و ناراحتی موقع جدایی، شکایت مکرر علایم جسمی نظیر سردرد، سرگیجه، تهوع، استفراغ و دل درد هنگامی که جدایی در پیش است و کابوس مربوط به موضوعات جدایی تظاهر کند.
پرهون گفت: اغلب اختلال اضطراب جدایی پس از آن که کودک یک محرک تنش‌زای اساسی را تجربه می‌کند، نظیر رفتن به محل جدید، حضور در مدرسه جدید، مرگ یا بیماری یکی از خویشاوندان، ورود به مدرسه در مقطع ابتدایی، انتقال از یک مدرسه به مدرسه دیگر یا کناره‌گیری طولانی از مدرسه بروز می‌کند.
او درباره روش درمان این اختلال تصریح کرد: در ابتدا با یک متخصص باتجربه در زمینه درمان اختلال‌های اضطرابی از جمله اختلال اضطراب جدایی صحبت کنید، چرا که در درمان این اختلال می‌توان از درمان شناختی رفتاری، خانواده درمانی و بازی درمانی استفاده کرد.
این روانشناس بیان کرد: والدین می‌توانند برای کاهش اضطراب کودکشان صبح‌ها کمی زودتر او را به مدرسه ببرند، برای کمک به شرایط فرزندشان قبل از ورود دیگر دانش آموزان با معلمش صحبت کنند، قبل از زنگ مدرسه با کودک در حیاط مدرسه بازی کنند، از برنامه‌های آموزشی فشرده خودداری کنید و بیشتر زمان کودک را به بازی‌های مناسب با سطح سنی او اختصاص دهند.
پرهون با بیان اینکه درمان شناختی-رفتاری از جمله مؤثرترین راهبرد‌های درمانی مورد استفاده برای درمان اختلال اضطراب جدایی، ترس از مدرسه و مشکلات ارتباطی است، گفت: در این رویکرد کودک می‌آموزد که اضطراب خود را درک کند و کاملاً آن را بشناسد، همچنین او با علائم جسمانی اضطراب آشنا می‌شود.
او افزود: از جمله تکنیک‌های مورد استفاده در درمان شناختی-رفتاری برای درمان اختلال‌های اضطرابی می‌توان به حساسیت‌زدایی منظم، الگوبرداری، آموزش آرمیدگی، مواجهه با ترس، مدیریت وابستگی و توقف فکر اشاره کرد.
این روانشناس ادامه داد: تکنیک‌های شناختی رفتاری مورد استفاده در درمان اختلال اضطراب جدایی شامل ارائه آموزش‌های روانشناختی به کودکان با اختلال اضطراب جدایی در زمینه چگونگی عملکرد اضطراب در افراد به ویژه درباره تغییرات جسمی، هیجانی، افکاری که به ذهن فرد می‌آیند و نحوه گریز فرد از این شرایط است.
پرهون خاطرنشان کرد: کودک باید در تکنیک شناختی رفتاری یاد بگیرد که در چه شرایطی افکار اضطرابی به وجود می‌آیند. همچنین در این رویکرد به درمان همزمان کودک و والدین تأکید شده است و به والدین و کودک راهبرد‌ها و وظایفی آموزش داده می‌شود که بیشترین نتیجه را برای درمان کودک به همراه دارد.
