مهر نوشت: ورود محمدرضا داورزنی به انتخابات فدراسیون والیبال با توجه به پیشینه ای که از ریاست یک دهه ای در این فدراسیون دارد، مسئله عجیب و دور از ذهنی نبود به خصوص که در ماه های اخیر هم بارها مسئله بازگشت به عقب وی مطرح شد اما داورزنی نه تنها آن را تکذیب نمی کرد بلکه به صورت تلویحی هم نشان می داد که بی میل به این موضوع نیست.
موضوع قابل توجه در مورد داورزنی و نام نویسی اش برای انتخابات فدراسیون والیبال اما عدم استعفای وی از معاونت وزارت ورزش است در حالیکه فردی مانند امیررضا خادم پیش از ورود به انتخابات فدراسیون کشتی، از معاونت پارلمانی این وزارتخانه کنار رفت. مهمتر اینکه خودِ داورزنی بارها در واکنش به ابهامات مطرح شده نسبت به حضورش در انتخابات والیبال تاکید کرده بود که در صورت تصمیم گیری برای این حضور از وزارت ورزش جدا خواهد شد.
البته که طبق قانون کاندیدا شدن داورزنی بدون استعفا منع قانونی ندارد اگرچه جایگاه و حساسیتی که معاونت وی دارد، او را در حالت رئیس و مرئوس قرار داده که نتیجه اش تضاد منافع با دیگر کاندیداهاست. بنابراین همچنان این پرسش مهم مطرح است که «چرا محمدرضا داورزنی همچون دیگر معاون وزیر برای ورود به انتخابات فدراسیون مورد علاقه اش از وزارت ورزش استعفا نکرد؟»
تغییر نظر وزیر یا ترس از عدم تایید صلاحیت
ورود داورزنی به انتخابات فدراسیون والیبال به قدری نزدیک به واقعیت بود که حتی در مورد انتخاب گزینه جایگزینِ او در وزارت ورزش هم رفت و آمدهایی به این وزاتخانه انجام شد و توافقاتی هم به دست آمد.
در این میان یکی از روسای فدراسیون ها نزدیک تر از همه به صندلی فعلی داورزنی در وزارت ورزش شده بود اما بعد از یک نشست تعیین کننده که وزیر ورزش یک طرف آن بود، وی از رای خود برای انتخاب گزینه نهایی شده به عنوان معاونت کلیدی اش برگشت. به همین دلیل بود که چند ساعت پیش از آغاز اولین زمان تعیین شده برای نام نویسی از کاندیداهای ریاست والیبال (۷ مردادماه) آن را ملغی اعلام کردند.
در پیش بودن مسابقات والیبال نوجوانان جهان (۳۰ مرداد تا ۸ شهریور) توجیه تعویق نام نویسی از کاندیداهای والیبال بود در حالیکه همان زمان مشخص بود بعد از آن این رویداد هم شلوغی برنامه های والیبال به خاطر مسابقات جام ملت ها و جام جهانی ادامه خواهد داشت.
دور از ذهن نیست که وزارت ورزش با توجه به پریدن گزینه اصلی خود، نیازمند فرصت دوباره برای بررسی دیگر گزینه ها بود تا اینگونه شرایط ورود داورزنی به انتخابات مهیاتر شود اما در نهایت داورزنی با حفظ سمت کاندیدای ریاست والیبال شد. همین مسئله باعث چرخش احتمالات به سمت موضوع تایید صلاحیت کاندیداها و ترس و واهمه از رد شدن داورزنی در این مرحله از پروسه انتخابات می شود.
معاون وزیر ورزش چندی پیش بنا بر دلایلی نامشخص از سوی مراجع نظارتی احضار شد. اگر چه نتیجه این احضار همچون دلیل آن به صورت دقیق مشخص نشد اما بعد از آن بود که بحث استعفا از وزارت ورزش داغ تر شد. حالا هم بعید نیست همین پرونده سازی و موارد مشابه، ابهام و ترسی ایجاد کرده باشد مبنی بر عدم تایید صلاحیت احتمالی داورزنی برای ریاست والیبال؛ در این صورت وی چاره ای ندارد جز ماندن در وزارت ورزش. بنابراین ورود به انتخابات بدون استعفا بهترین راهکار بود برای مواجه احتمالی با هر یک از ابهامات.
زمینه سازی وزارت ورزش
با توجه منع شدن افشین داوری از حضور در انتخابات فدراسیون والیبال و اجباری که برای برگزاری مجمع توسط وی ایجاد شد، شکی باقی نمانده که گزینه اصلی در انتخابات این فدراسیون محمدرضا داورزنی است.
بدیهی است که تمام بهانه تراشی ها برای تاخیر در انتخابات والیبال که به خاطر پایان دوره سرپرستی داوری و غیرقانونی بودن ادامه حضورش در فدراسیون هم انتقادات زیادی را متوجه وزارت ورزش کرده بود، به دلیل زمینه سازی و خریدن وقت برای ورود داورزنی بوده است.
بنابراین اینکه چرا وی در نهایت بدون استعفا از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش، کاندیدای والیبال شد تاکیدی است بر اینکه نسبت به تایید صلاحیت وی که گام مهم و اصلی برای حضور در مجمع انتخاباتی است، شک و تردید وجود دارد یا اینکه وزارت ورزش نسبت به انتخاب گزینه ای جدید برای تصدی این معاونت خود به جمع بندی نرسیده است و به واسطه عدم استعفای داورزنی، برای خود این فرصت را ایجاد کرده تا زمان برگزاری مجمع والیبال و مشخص شدن نتیجه آن بررسی هایش را در این زمینه ادامه دهد.
شاید هم به همین دلیل است که از طرف وزارت ورزش اعلام شد در صورت کسب رای داورزنی در انتخابات والیبال، یا وی به عنوان سرپرست معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای ادامه فعالیت می دهد یا وزیر ورزش فرد دیگری برای این معاونت انتخاب می کند.