پناهیان و ماجرای بنشین و بفرما و بتمرگ!...

گروه سیاسی الف،   3980623091 ۱۴۳ نظر، ۰ در صف انتشار و ۴۸ تکراری یا غیرقابل انتشار
پناهیان و ماجرای بنشین و بفرما و بتمرگ!...

سخنان اخیر حجت الاسلام آقای پناهیان،‌ واعظ مشهور، درباره شفافیت آرای نمایندگان مجلس آدم را یاد همان مثل معروف حکیمانه در میان ما ایرانیان می اندازد که : «بنشین» و «بفرما» و «بتمرگ» همه یک معنا دارند اما اثرشان به هیچ وجه یکی نیست. به خصوص در مورد کلمات دومی و سومی عکس العمل ها بسیار متفاوت است.

عکس العمل ما در برابر «بفرما» معمولا تمکین است یا در صورت عدم تمکین حداکثر سکوت. اما در برابر «بتمرگ» کمتر کسی برنمی آشوبد. حتی اگر «تمرگیدن» حرف و خواسته حقی باشد که باید به آن عمل شود !

رعایت این اصل مهم تبلیغی برای اهل «وعظ» و «خطابه» که با فنون آن آشنایی دارند بسیار واجب است و برای واعظان دینی واجب تر؛  چرا که آن ها منتسب و ملزم به اخلاق دینی نیز هستند.

اما  جدای از اخلاق دینی، میدان دادن به هیجانات و لغزش زبانی در این زمینه‌‌‌ها که پای بیان سخن حقی در میان است، هم اثر سخن را در میان شنونده از بین می برد و هم بهانه ای به دست کسانی می دهد که این سخن انتقادی درباره آن هاست تا با توسل به همین لغزش و رعایت نکردن لحن و ادب، اصل موضوع را وانهاده و به حاشیه ها دامن بزنند و به این وسیله سخن حق را در میان غوغای برخاسته از این حاشیه ها ناشنیده بگذارند.

به نظر می رسد درباره سخنان اخیر آقای پناهیان همین اتفاق افتاده است. یعنی اصل سخن که انتقادی کاملا وارد و به حق است در میان واکنش‌ها به لحن و ادبیات گم شد یا دستکم تلاش شد که چنین شود.

البته بر خلاف رویه معمول و مالوف ما که همواره در مواجهه با هر سخنی، حتی سخن حق، به مثل حکیمانه دیگر  پارسی یعنی «ادب مرد به ز دولت اوست» استناد بی مورد می کنیم، باید گفت ادب مرد یقینا بهتر از  استدلال و برهان نیست و نمی توان در مباحث اجتماعی و مهم صرفا به رعایت ادب افراد نمره داد و اصطلاحا «کاپ اخلاق» هم اهدا کرد بدون اینکه سخن افراد با محک استدلال و برهان سنجیده شود. ادبی ارزش دارد که همراه با سخن حق باشد همانطور که سخن حق نیز نباید با بی ادبی یا توهین توام باشد.