به گزارش الف این دو ماهنامه  آمریکایی با اشاره به خروج آمریکا از برجام و اعمال مجدد تحریم ها علیه ایران افزود، تهران به جای دادن امتیاز با اقداماتی نظیر  توقیف نفتکش ها، سرنگون کردن پهباد آمریکایی و فراتر رفتن از سطح تعهدات خود در غنی سازی اورانیوم دربرجام، به این اقدمات پاسخ داده است.

نشنال اینترست افزود برخی در آمریکا از حمله نظامی به ایران حمایت می کنند اما چنین حمله ای نتیجه عکس خواهد داشت. تاریخ ایران نشان داده است که به توان هسته ای به عنوان سیاست تضمین و عامل امتیاز گیری می نگرد، و نه ابزار تهاجم. هرگاه تلاش های دیپلماتیک شکست خورده، ایران تلاش هایش را برای توسعه ی هسته ای افزایش داده است، به امید آنکه از توانمندی های هسته ای به عنوان ابزار نفوذ در مذاکرات آتی بهره گیرد.

مشروح این گزارش را با ترجمه تحریریه الف بخوانید:

«عملکرد سیاست خارجه ی آمریکا در دو دهه ی گذشته در قبال بازیگران امیدوار به هسته ای شدن، مانند ایران، مهر تاییدی بوده است بر این که تهران بلندپروازی های هسته ای خود را دنبال کند. رهبرانی که برنامه های هسته ای خود را در تلاش برای روابط بهتر با غرب رها کردند – یعنی صدام حسین در عراق و معمرقذافی در لیبی- با تهاجم نظامی آمریکا سرنگون شدند. اما ایران که با آمریکا در سرنگون کردن طالبان در افغانستان همکاری کرد، خود را بخشی از "محور شرارت" یافت و به اقدام نظامی تهدید شد. خروج یک جانبه ی آمریکا از برجام، به رغم پایبندی ایران به آن، به ایجاد بدبینی در تهران در خصوص ارزش مذاکره با واشنگتن منجر شده است.

دیدار اخیر دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از کره ی شمالی، برای ایران بیانگر تناقض آشکار واشنگتن در رفتار با کشورهای هسته ای در مقایسه با آنهایی است که به دنبال هسته ای شدن هستند. ایران که برنامه ی هسته ای خود را متوقف کرده، در آستانه ی جنگ با آمریکا است. در حالی که کره ی شمالی، کشوری با حدود 20 تا 30 بمب اتمی، دریافته است که آمریکا به نیازهایش بیشتر اهمیت می دهد. هرگونه حمله ی نظامی آمریکا به ایران، برای رهبران و ملت این کشور آشکار خواهد کرد که تنها راه تضمین دائم امنیت ایران، تلاش برای تولید سلاح اتمی است.

طرفداران حملات محدود نظامی اشتباه می کنند اگر تصور کنند ایران در صورتی که هدف حمله قرار گیرد، عقب نشینی خواهد کرد. ایران توانایی انعطاف خود را ثابت کرده، زیرا در هشت سال جنگ تحمیلی عراق که بین 300 هزار تا یک میلیون قربانی داشت، بغداد را شکست داد. جنگ با آمریکا، شاید به نفع رژیم ایران باشد، زیرا باعث تحکیم  حمایت عموم مردم از رهبری در مقابله با یک تهدید نظامی خارجی خواهد شد.

مهم تر آنکه، حتی حملات هوایی متمرکز آمریکا نیز برای نابودی تمام سایت های هسته ای ایران، شکست خواهد خورد، چه رسد به اینکه برنامه های هسته ای آن را برای همیشه متوقف کند. این امر البته ثابت خواهد کرد که یک راه حل مبتنی بر گفت و گو، غیر ممکن شده و ایران از تمام منابع موجود برای تولید یک بازدارنده هسته ای، استفاده می کند.

ترامپ تغییر رژیم را منتفی و اعلام کرده است که سیاست خارجه ی آمریکا مبتنی بر تضمین دست نیافتن ایران به سلاح های هسته ای است. وی اخیرا سناتور "ران پال" را به صورت غیررسمی به عنوان نماینده ی خود برای کاهش تنش با ایران برگزید. آمریکا می تواند با کاهش تحریم ها به ازای ادامه پایبندی ایران به توافق هسته ای، به سمت هدف خود در جلوگیری از هسته ای شدن تهران پیش برود و در عین حال برای کسب راه حلی پایدارتر، به اقدامات اعتمادساز کوچک متوسل شود. ایران هم اعلام کرده است اگر اجازه یابد نفت خود را به متحدان آمریکا در اروپا بفروشد – مساله ای که آن کشورها از آن به عنوان ضرورت های اقتصادی و امنیت ملی یاد می کنند – پایبند محدودیت های هسته ای قید شده در برجام خواهد بود. اگر آمریکا تهدید تحریم های ثانویه را علیه شرکت های اروپایی رفع کند، این مساله قابل دسترسی است و در عین حال مستلزم هیچ گونه تغییر در سیاست های تحریمی آمریکا نخواهد بود.

 تهران به رغم خصومت هایش با واشنتگن، در 40 سال گذشته با آمریکا همزیستی مسالمت آمیز داشته و همواره در جایی که منافع ملی ما ایجاب می کند، برای همکاری نیز اعلام آمادگی کرده است. برای تنش زدایی و حرکت به سمت راه حلی که منافع آمریکا را از طریق جلوگیری از جنگ با ایران حفظ کند، زیاد دیر نشده است.»