به بسته فرانسه چه پاسخی بدهیم؟

گروه سیاسی الف،   3980420006 ۳ نظر، ۰ در صف انتشار و ۰ تکراری یا غیرقابل انتشار

چرا باید پس از این همه هزینه، ایران طرحی را بپذیرد که برای آمریکایی ها همه چیز را می تواند به اردیبهشت 1397 برگرداند و برای ما چیزی جز هزینه خالص نیست و هیچ کدام از هزینه های ما را جبران نمی کند؟

خراسان در یادداشتی به قلم امیرحسین یزدان پناه نوشت: فرانسوی ها پس از چند هفته فضاسازی درباره آن چه آن را «تلاش برای کاهش تنش» بین آمریکا و ایران  می نامیدند از بسته پیشنهادی خود دراین زمینه رونمایی کرده اند. از جزئیات این بسته خبر رسمی منتشر نشده است اما براساس برخی گزارش های منابع غربی، این بسته که به «فریز در مقابل فریز» معروف شده، حاوی این پیشنهاد است که ایران کاهش اجرای تعهدات برجامی خود را برای یک دوره محدود متوقف کند و در مقابل آمریکا نیز تحریم های بانکی و نفتی (و براساس برخی روایت ها بخشی از این تحریم ها) را برای یک دوره محدود متوقف خواهد کرد. نام این بسته یعنی «فریز در مقابل فریز» این تصور را ایجاد می کند که بسته فرانسوی ها یک بسته متوازن است اما در نکات کوتاه زیر باهم مرور می کنیم که چرا این بسته نمی‌تواند متوازن باشد.

1- این بسته وعده می دهد که تحریم های بانکی و نفتی برای مدتی محدود متوقف شود. این درحالی است که علاوه بر تحریم های نفتی و بانکی، تحریم های پتروشیمی، خودرو، فولاد و ... نیز در 14 ماه گذشته از سوی آمریکا علیه ایران اعمال شده و این به معنای عدم توازن پیشنهادهای فرانسه است ضمن این که براساس برخی روایت ها «فریز در مقابل فریز» از ایران می خواهد همه اقدامات تقابلی را متوقف کند اما در مقابل آمریکا فقط «بخش»ی از تحریم های بانکی و نفتی را متوقف می کند که در صورت صحت، خود نشان دهنده واقعیت این پیشنهاد است.

2- در زمانی که برجام حاکم بود و هیچ بازه زمانی برای بازگشت تحریم ها وجود نداشت، اکثر بانک ها و شرکت های بزرگ دنیا از ترس بازگشت تحریم ها، مراوده ای با ایران نداشتند و حتی برخی مشتریان نفتی ما نیز از ترس بازگشت تحریم های نفتی به سراغ خرید نفت از ما نیامدند. اکنون اگر بسته ای که توصیف آن در ابتدا آمد روی میز باشد، کدام بانک و شرکت یا مشتری نفتی راغب مراوده با ایران یا خرید نفت از ماست؟ وقتی تحریم ها رسما متوقف بود، می ترسیدند حالا که به طور رسمی اعلام می شود «فریز» برای «مدت موقت»؛ در این شرایط بسیار ناپایدار چه کسی حاضر است ریسک مراوده با ایران را بپذیرد؟

3- 14 ماه پس از خروج آمریکا از برجام، فروش نفت ایران به شدت کاهش یافته است. حتی پول همان نفتی را که می توانیم از مسیرهای ویژه و با دور زدن تحریم ها بفروشیم،  نمی توانیم وارد کشور کنیم. در این 14 ماه به دلیل انسداد مسیرهای ارزی، ارزش پول ملی به شدت کاهش یافته است. فشارهای اقتصادی، معیشتی و اجتماعی زیادی به جامعه وارد شده که تبعات سیاسی و امنیتی هم داشته است فقط در یک قلم در ماجرای اختصاص ارز 4200 تومانی، در سال 97 حدود 14 میلیارد دلار ارز به کالاهایی تعلق گرفت که تاثیر چندانی بر کاهش تورم افسارگسیخته نداشت و این حجم انبوه از ارز را در شرایط جنگی تقریبا از بین برد.

جنگ روانی، فشارهای بین المللی آمریکا، لفاظی ها، تهدیدهای نظامی و ... نیز همه و همه از جمله این اتفاقات در 14 ماه اخیر است. اکنون چرا باید پس از این همه هزینه، ایران طرحی را بپذیرد که برای آمریکایی ها همه چیز را می تواند به اردیبهشت 1397 برگرداند و برای ما چیزی جز هزینه خالص نیست و هیچ کدام از هزینه های ما را جبران نمی کند؟

4- در شرایطی که با مقاومت مثال زدنی مردم، تحریم های آمریکا به هدف خود نرسیده و حتی به اذعان بانک جهانی اثر تحریم ها بر اقتصاد ایران کاهش یافته و این اثر «در سال آینده تخلیه می شود و اقتصاد ایران در این سال از رکود خارج خواهد شد» و نیز در شرایطی که سناریوهای بانک مرکزی برای حفظ ارزش پول ملی و ثبات اقتصادی به نتیجه رسیده و حتی در 60 روز گذشته که تنش های سیاسی و حتی ریسک تنش های نظامی بین ایران و آمریکا بالاگرفته بود، قیمت دلار 2500 تومان کاهش یافته، به نظر می رسد بسته فرانسوی ها چیزی جز فریبی تلخ و نیز تلاش غرب برای سست کردن اراده ایران نیست. در چنین شرایطی همه باید مراقب باشند که تسلیم نمایش مذاکراتی آمریکا نشوند و هیچ بسته نامتوازن و فریبنده ای اراده راهبردی ملت و مسئولان را سست نکند.