چه می شود که یک فرد در فضای مجازی کار خلاف قانون و شرع انجام می دهد؟ توهین و فحاشی به افراد، شایعه پراکنی، ایجاد صفحات فیک و سوءاستفاده از نام افراد مشهور، فروش کلیه کالای مسروقه دارو نایاب اسلحه و مواد مخدر، جو سازی برای التهاب اقتصادی، ترویج و تسهیل روابط نامشروع و ...
آیا فرهنگ مردم پایین است؟ باید گفت خیر و شر در وجود همه هست، در وجود ما عوامل بازدارنده درونی و بیرونی و مشوق های درونی و بیرونی عامل انجام کارها است. در مقایسه رفتار تماشاگران باخت منچسترسیتی و تماشاگران بازی سپاهان و پرسپولیس نیز نه فرهنگ بلکه تفاوت نظارت عامل ناهنجاری است. همینطور اختلاس، پولشویی و کلاهبرداری و فسادهای گسترده و ... در سیستم اقتصادی نیز به دلیل نبود نظارت است.
ولی آیا باید به تعداد مردم ایران ناظر، دوربین و ... قرار دهیم؟ به نظر نگارنده، عدم رعایت قانون مالکیت و عدم شناسایی امکانات مورد استفاده در تخلفات، دلیل همه ناهنجاری های فوق است. یک شخص که از سیم کارتی با نام خود، اینترنتی با نام خود، اکانتی با نام خود، خودرویی با نام خود، بلیط و صندلی ورزشگاه با نام خود و حساب بانکی، شناسه اقتصادی و کارت بازرگانی با نام خود استفاده می کند و می داند و مشخصات فردی، ثبتی و ... در پایگاه های اطلاعاتی ثبت است به خود اجازه انجام کار غیرقانونی نمی دهد چون می داند که اقداماتش قابل پیگیری است، از طرفی سیستم های نظارتی نیز با امکانات موثرتر و هزینه کمتر میتوانند تخلفات را رصد کنند.
ضمن حمایت از اقدامات صورت گرفته در شناسایی هویتی صاحبان سیم کارت ها و تشدید فعالیت های بانک مرکزی معتقدم باید این روند شناسایی و ثبت مشخصات واقعی مالک باید در همه زمینه ها گسترش یابد.