حضرت امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند:

کسی که از دنیا اندوهناک می‌باشد، از قضاء الهی خشمناک است.

و آن کس که از مصیبت وارد شده شکوه کند از خدا شکایت کرده.

و کسی که نزد توانگری رفته و به خاطر سرمایه اش برابر او فروتنی کند، دو سوّم دین خود را از دست داده است.

و آن کس که قرآن بخواند و وارد آتش جهنّم شود حتماً از کسانی است که آیات الهی را بازیچه قرار داده است.

و آن کس که قلب او با دنیا پرستی پیوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشکل است، اندوهی رها نشدنی، حرصی جدا نشدنی، و آرزویی نایافتنی.

"نهج البلاغه، حکمت ۲۲۸"