همچنان که پیش بینی می شد ترامپ ، معافیت ۶ کشور در خرید نفت از ایران را لغو کرد . حال سوال این است که ما باید چه کنیم ؟

این سوال را با ذکر چند نکته به اختصار پاسخ می دهیم ؛

نکته اول ؛ سهم نفت در بودجه طی چند سال اخیر به شدت کاهش یافته است و بر اساس برخی اظهار نظرهای کارشناسی به زیر ۱۰ و حتی با تجمیع بودجه عمومی و شرکت های دولتی ، به زیر ۵ درصد کاهش یافته است .

نکته دوم ؛ معافیت های ۶ کشور ، در صورت وجود ( مانند الان ) هم تنها بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار بشکه به فروش نفت کمک می نمود که با توجه به تحریم های مالی بازگشت ثمن آن ، به راحتی ممکن نبود و لذا لغو معافیت ها در تامین ارز مورد نیاز کشور نیز ، سهم قابل توجهی نبود.

نکته سوم ؛ بنابراین عمده امید ترامپ از اعلام لغو معافیت ها ، فضای روانی ایجاد شده و تزریق روحیه یاس و نا امیدی اقتصادی در بین فعالان و تولید کنندگان و نیز آحاد جامعه است تا از این طریق ، بازار را متشنج ، دلار را افزایش و مشکلات تولید و بازرگانی را بیشتر و در نهایت هزینه های زندگی و نارضایتی های عمومی را افزایش دهد.

نکته چهارم ؛ در چنین فضایی ، هر عمل و اقدام و نوشته و مطلبی که به نحوی به بزرگنمایی این اقدام ترامپ کمک کند، بازی در مسیر خواست امریکاست. اگر از یکسو تحریم ها را بی اثر دانسته و از سوی دیگر در برابر این عمل آمریکا ، دست به بزرگنمایی زده و خواستار برخوردهای تند از سوی ایران شویم ، یعنی قبول کرده ایم که تحریم های دشمن موثر افتاده و این یعنی همان چیزی که دشمن می خواهد و البته توسط ما ، عملی می شود.

نکته پنجم ؛ مجلس و دولت و نخبگان در این دو سال خیلی کارها می توانستند بکنند که نکردند و بعدها باید بر این نکرده ها افسوس خورد اما الان زمان ادای قضای آن واجبات نیست . امروز فریاد زدن و مصاحبه کردن نه تنها اثر دیروز را ندارد که در حقیقت تایید نقشه انها و بازی در زمین امریکاست .

نکته ششم ؛ برجام برای انها که اهل بصیرتند ، مدتهاست که اتش گرفته و خاکسترش را هم بر باد رفته و برای انان که یا نمی خواهند درک کنند یا حقیقتا از درک واقعیت ها عاجزند که فریاد زدن ، تاثیری ندارد .
پس امروز باید با حفظ ارامش و با یقین به بی رمق شدن تهدیدات و اقدامات آمریکا ، به وظایف و تکالیف خود در جنگ اقتصادی عمل کنیم ؛

درست و با کیفیت و هر مقدار که می توانیم تولید کنیم ، پول های خود را از کنز خارج و در مسیر تولید کشور سرمایه گذاری کنیم ، به اندازه و صحیح و از تولیدات داخل مصرف کنیم ، وجدان کاری و انضباط اجتماعی خود را در سر میز اداره و کلاس درس و هنگام طبابت یا مهندسی ، ارتقاء بخشیم ، اخلاق اقتصادی را جدی بگیریم و از اصول اخلاقی ، خارج نشویم .