به گزارش الف، دو نشست برگزار شد. یکی نشست جنگ در ورشو که نتانیاهو از آن به عنوان آمادگی برای ضربه به ایران و شاید حمله به آن نام می برد و دیگری نشست سه جانبه صلح در سوچی که در تلاش است تا آرامش را در سوریه جاری و آتش جنگ در منطقه را خاموش کند.
در نشست ورشو ، نتانیاهو نقش‌آفرین اصلی بود و مشارکت کنندگان کشورهای عربی که بیشترشان در سطح وزیر خارجه حضور داشتند، سیاهی لشگر بودند. دعوتشان از طرف آمریکا به خاطر عادی سازی و حمایت مالی از جنگ آینده ایست که رژیم اشغالگر خواهان آن است.
دردناک بود که وزیر خارجه دولت مستعفی یمن "خالد الیمانی" در کنار نتانیاهو بنشیند و با او خوش و بش کند و دردناک تر از آن دیدار "یوسف بن علوی" وزیر خارجه عمان با نتانیاهو بود. این اولین بار است که وزیر خارجه یک کشور عربی به شکل رسمی و روبروی لنز دوربین ها با وزیر خارجه اسرائیل دیدار می کند. آن هم وزیر خارجه ای که به خاطر مواضع بیطرفانه و خویشتن دارانه نسبت به اختلافات کشورهای عرب ، مورد تقدیر اکثر عرب ها بود. وی با قبول واقعیت جدید که اسراییل میخواهد در آن حکومتی تاثیر گذار و اصلی در منطقه باشد ، از گذشته عربی و مقاوم خود جدا شد.
مسئولین اروپایی که شرکای اصلی آمریکا در پیمان ناتو هستند، در پایین ترین سطح در این نشست شوم شرکت کردند. آنها به توافق هسته ای با ایران نگاه می کنند که جلوی جنگ در منطقه را گرفت، خواسته های هسته ای ایران را در بر داشت و مانع از مسابقه تسلیحاتی شد. در حالی که وزرای خارجه کشورهای عربی تلاش می کنند تا با رهبری اسرائیل و آمریکا علیه ایران جنگی به راه بیاندازند که بسیار تراژیک، نهایت پستی و بی حیایی است.
نتانیاهو حق دارد شادمان، هرطور که می خواهد توییت کند و از افتخارش به تاریخ سازی و ایستادن در یک سنگر با برادران جدید عربش علیه ایران دم بزند. ایرانی که به اعتقاد وی تهدیدی برای امنیت و ثبات منطقه است. اما ما مطمئنیم عمر خوشی های وی کوتاه است زیرا کسانی که او را رهبر خود می دانند و از او پیروی می کنند، نه نماینده ی ارزش های عربی و اسلامی هستند و نه نماینده ملت شریف و اصیل خود.
اینکه خالد الیمانی وزیر خارجه دولت مستعفی یمن میکروفونش را به نتانیاهو که کنارش نشسته است بدهد و از این تکریم لبخند بزند تا نخست وزیر اسرائیل بر اعراب بتازد و درباره خطر ایران و نه اسراییل برای منطقه سخن براند ، بزرگ ترین لغزش و خطای دیپلماتیک و اخلاقی است که ضرر بزرگی به جایگاه رییس و ائتلافش در جنگ یمن و مقبولیتشان وارد میکند زیرا ملت شجاع و باهوش یمن ، از هر طایفه و منطقه ، ممکن است در خیلی از موارد اختلاف داشته باشند اما در دشمنی با اسراییل نه. این مجرم جنگی که مقدسات را اشغال کرده است و در حق مردم فلسطین و جنوب لبنان مرتکب جنایت می شود و قبل تر از آن در حق مردم مصر و سوریه.
دوران جدیدی که پمپئو در جمع حاضرین نشست ورشو از آن نام برد شاید دوران رهبری اسرائیل بر کشورهای عرب پیمان ناتوی جدید باشد اما هیچ وقت جای جبهه مقاومت و عزت را که قوی تر و ریشه دار تر است نخواهد گرفت. جبهه ای که رهبران مومن آن وارد هر جنگی که شده اند، پیروزمندانه بیرون آمدند.
شام ذلت وزرای خارجه عرب با نتانیاهو، جرد کوشنر و مایک پوپئو نوش جانشان باشد. نوش جانشان جنگی که اسراییل و آمریکا آنها را به ورطه آن خواهد کشاند. جنگی از خون ملت هایشان و پول نسل حاضر و آینده. جنگی که شهرهایشان را خراب می کند ، چاه های نفتشان را به آتش می کشد و خلیج فارس را به آلودگی هسته ای.
آرزو داشتیم که ای کاش یک وزیر عرب حاضر در نشست میکروفن را با شجاعت بگیرد و از خطر اسراییل برای منطقه حرف بزند یا هزینه هفت تریلیون دلاری آمریکا در جنگ هایش در عراق ، افغانستان ، سوریه ، لیبی و یمن یا قربانی کردن میلیون‌ها نفر با بمب های هوشمند و ویرانگر یا اورانیوم ضعیف شده اش. اما دوران وزرای شجاع گذشته است و اعراب غرق در بدبختی شده اند.
نمی دانم شرکت کننده ها بعد از اینکه از این نشست بدنام بازگشتند، چگونه با مردمشان روبرو خواهند شد اما این را خوب میدانم که با انتخاب اسراییل به رهبری پیمان جدید و تبعیت از او، ایران را که با آن دشمنی می کنند به نماد مقاومت و دفاع از امتهای عربی و اسلامی ، مقدسات و حق طلبی تبدیل خواهند کرد.
مطمئن هستیم آنها که آمریکا را در افغانستان ، عراق و سوریه شکست دادند و اسراییل را دوبار در جنوب لبنان و چهار بار در غزه، در جنگ آینده نیز پیروز خواهند شد ... روزگار قضاوت خواهد کرد.
مترجم: محمد پاک نیت