خبرآنلاین: جان توشاک 2195 روز سرمربی بهترین باشگاه ولز بود؛ شش سال. البته که اصلا مهم نیست جان توشاک یکی از باسابقه‌ترین سرمربیان تاریخ سوانزی است. اهمیتی ندارد که او چهار سال سرمربی رئال سوسیدا بوده و واقعا مهم نیست در 510 روزی که سرمربی رئال مادرید بوده، 37 رقابت از 57 بازی‌اش در رئال مادرید را پیروز میدان بوده است. در ایران، برای هیچکس مهم نیست که او در قرن بیستم همه جام های اسپانیا را با رئال مادرید، رئال سوسیداد و دپورتیو لاکرونیا به خانه برده و حتی پنج سال پیش از آن که هدایت تراکتور را بر عهده گرفته باشد، قهرمان سوپرجام آذربایجان شد.

با این حال نشستن روی نیمکت تراکتور، از نیمکت رئال مادرید هم سخت تر است. هوادارانی پر توقع که پشت سر مدیران پرتوقع‌تر تیم قرار گرفته اند و اصلا برایشان مهم نیست سرمربی‌شان چه کسی باشد. آن ها با تونی اولویرا تا یک قدمی قهرمانی در لیگ برتر پیش رفتند اما وقتی در آخرین ثانیه ها جام را از دست دادند، حالا با حسرتی زندگی می کنند که خشم آن ناخودآگاه روی نیمکت تیم‌شان تاثیرگذار است. این را می توان از یک حقیقت باورنکردنی متوجه شد؛ تنها سرمربی که از ابتدای دهه نود بیشتر از دو سال در تبریز دوام آورد، امیر قلعه نویی بود. حالا همه می دانند که تنها خواسته پرشورها قهرمانی است. در شرایطی که تنها افتخار تراکتور در سطح نخست فوتبال ایران به یک قهرمانی در جام حذفی خلاصه می‌شود، تقوی بهترین گزینه‌ای بود که می توانست در تراکتور نتیجه بگیرد. او در پدیده دستیار بود و نشستن روی نیمکت تراکتور پس از حضور کوتاهش به عنوان دستیار در این تیم، کمک شایانی به تیم تبریزی می کرد. احتمالا در شرایطی که زنوزی میلیارد ها برای جذب بازیکنان تیم ملی هزینه می کرد، منطقی ترین تصمیم او دعوت از تقوی برای قبول هدایت تراکتور بود.

محمد تقوی جانشین جان توشاکی شد که در نخستین روزی که حضورش در تراکتور سه رقمی شده بود، از نیمکت این تیم کنار رفت. توشاک در سه ماه، هدایت هفت بازی تراکتور را برعهده داشت که نتیجه آنها، از آماری ناامیدکننده حکایت می کند. تعداد برد ها و شکست های او در تراکتور در عدد دو برابر بود و سه تساوی در کنار حذف از جام حذفی نشان می دهد سرمربی ولزی اصلا با شرایط تراکتور هم‌سو نبوده است. اگرچه تقوی هم در تراکتور زیاد ماندگار نبود اما سه هفته بیشتر از سرمربی ولزی در تبریز ماند و در 9 بازی هدایت تراکتور را برعهده گرفت. آمار توشاک مقابل تقوی شبیه به شوخی است. تقوی پنج بازی‌اش را برد، دو بازی را مساوی کرد و فقط دو رقابت را واگذار کرد که مقابل صنعت نفت و فولاد بود. اگر تقوی در تعداد رقابت هایش که یکی از انگشتان دو دست کمتر دارد 7 گل دریافت کرد،تیم توشاک در بازی هایش دو برابر سرمربی ایرانی گل خورد. آمار برتر تقوی زمانی مشخص می شود که تیم او در 9 جدالش، 17 گل زد در حالی که تعداد گل های خورده تیم توشاک (14) از تعداد گل های زده اش (12) بیشتر بود!

خروج تقوی از تراکتور شبیه به خودکشی است. تراکتوری ها می توانستند فضا را برای سرمربی ایرانی‌شان مساعد کنند اما با قبول استعفای او، به سراغ یک سرمربی دیگر رفتند که شباهت زیادی با جان توشاک، ساغلام و تونی اولویرا دارد. انگار تراکتوری ها خودشان هم دوست دارند نام های پرمدعی را به تبریز بیاورند. رفتن تقوی باانگیزه و جوان از تبریز، نه تنها او را از فوتبال ایران ناامید کرده است بلکه نشان می دهد فوتبال ایران عطشی برای پذیرش سرمربی های جدید ندارد. عطشی که اگر سیراب نشود، احتمالا نسل این مربیان در فوتبال ایران را ویران خواهد کرد.