به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ذی‌الحجه یکی از ماه‌های حرام است که شب‌های دهگانه‌ای که خداوند در آیات «و الفجر و لیال عشر» به آن قسم یاد کرده‌است، ده روز اول این ماه قمری می‌باشد. در حدیثی از رسول خدا وارد شده‌است که عبادت و کار نیک در هیچ ایامی به‌اندازه این دهه فضیلت ندارد.
بنابر نقل شیخ طوسی روز اول این ماه با سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) شروع شده و روزه گرفتن در دهه اول آن ثوابی برابر با یک عمر روزه‌داری را دارد.
در آستانه شروع این ماه قمری به چند روایت نقل شده از امامان پرداخته شده است:
به مناسبت ماه شروع آن از روز دوشنبه از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که مقصود از «ایام معلومات»، در آیات قرآن دهه اول ذی‌حجه است. (اقبال‌الاعمال، ج٢، ص٢٩).
امام باقر (ع) به فرزندش امام صادق علیهماالسلام سفارش فرمود: که در شب‌های این دهه، دو رکعت نماز مابین مغرب و عشا (وَ واعَدنا مُوسی) را ترک مکن (ج٢، ص٣١).
برای این دهه اذکاری نیز بیان شده (ج٢، ص۴۴). روزه نه روز اول، ثواب روزه تمام عمر را دارد (ج٢، ص۴٨). برای روز نخست نیز اعمال مخصوصی، چون دعا و نماز حضرت زهرا علیهاالسلام بیان کرده است. روز هشتم ذی‌جحه روز ترویه است. از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که روزه روز ترویه، کفاره شصت سال است (ج٢، ص۴٨). آخرین ساعات این هفته با شب عرفه مصادف بوده که شب مناجات است و خداوند در آن، توبه هرکس را که بخواهد، می‌پذیرد. همچنین دعای مفصل «اللهمّ یا شاهدَ کلّ نَجوی»، تسبیح شب عرفه و زیارت سیدالشهدا علیه‌السلام از اعمال پر فضیلت این شب هستند.
