علی شوشتری دوست و همرزم شهید در گفتگو با تسنیم با اشاره به ورود خلیل تختی نژاد به سپاه می‌گوید: با هم وارد سپاه شدیم. 4 سال در دانشگاه افسری امام حسین(ع) هم دوره بودیم. سال 90 به سپاه آمدیم و 4 سال با هم در دوره دانشگاه زندگی کردیم. پدر خلیل قدیم پاسدار کمیته بود. اولین بار که خلیل را دیدم مسئول آماد و پشتیبانی گردان بود. سرنیزه یا کلاه خودی را سالم تحویل گرفته بودم و وقتی تحویل دادم کمی خراب شده بود. خیلی غر زد و گفت این سالم بوده اما خراب تحویلم دادی. گفت: «پدر من اجازه نداده سر سوزنی بیت‌المال وارد زندگی‌مان شود. اجازه نده که به خاطر صدمه تو به بیت المال زندگی من هم آلوده شود.»

«خلیل عقاب» دانشکده افسری بود

او ادامه می‌دهد: ارادت خاصی به حضرت علی اکبر(ع) داشت. یک نوحه محلی در وصف حضرت علی اکبر(ع) شهر خودشان داشتند که آن را همیشه ما با هم زمزمه می‌کردیم. در دانشکده او را «خلیل عقاب» صدایش می‌کردیم. در زورخانه بیشتر از همه ما چرخ می‌زد. آنقدر چرخش بالا بود که این لقب را به او داده بودیم. وقتی دوره دانشکده ما تمام شد، خلیل می‌توانست برود و مسئولیت پشت میز نشینی بگیرد ولی چون روحیه‌اش این اجازه را نمی‌داد از سال 91 به شدت دنبال سوریه رفتن بود و آخر روزی‌اش شد و قبول کردند که برود. می‌توانست بماند و کارهای دستوری داشته باشد و چند نفر زیر دستش باشند ولی میدان رزم را انتخاب کرد.

متخصص جنگ شهری عراق و سوریه بود

هم رزم شهید مدافع حرم تختی نژاد از تخصص شهید در امور نظامی گفته و ادامه می‌دهد: به غیر از سوریه سال 93 به عراق هم رفت و آنجا هم حضور مستشاری داشت. استعداد عالی و هوش و شجاعت مثال زدنی داشت. در کار پروازی حرف نداشت. تخصصش جنگ شهری و رهایی گروگان و اغتشاشات شهری بود. شجاعتش خیلی بالا بود. ابتکار عملش واقعا عالی بود.

شوشتری با اشاره به خصوصیات خاص و ذکاوت شهید تختی نژاد می‌گوید: هوش خیلی بالایی داشت. آنقدر که بعد از چند جلسه کلاس درس را خوب یاد می‌گرفت و استاد به عنوان کمک مربی و استاد از او استفاده می‌کرد. اگر جایی مسئولیتی به عهده می‌گرفت اینطور نبود که فقط بایستد و دستور دهد. خودش پا به پای نیروهایش کار می‌کرد. اهل رئیس بازی درآوردن نبود. وقتی وارد مجموعه می‌شدید و کسی را نمی‌شناختید، متوجه نمی‌شدید که رئیس کیست و مرئوس کیست؟ آنقدر که متواضعانه رفتار می‌کرد. در عین حال یک غرور سازنده‌ای هم در کارش داشت.