به گزارش فارس، اکنون بر عهده اروپاست که تصمیم بگیرد آیا می خواهد  زمین در یک آخرالزمان اتمی نابود می شود یا نه؟

دولت های اروپایی هنوز به پتانسیل بالای خود برای نجات جهان از تهاجمات واشنگتن پی نبرده اند، زیرا از جنگ جهانی دوم به این سو کشورهای اروپای غربی  به دست نشانده واشنگتن بودن خو کرده اند و کشورهای اروپای شرقی و مرکزی نیز پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، دست نشاندگی واشنگتن را پذیرفته اند.

کشورهای اروپای شرقی و مرکزی با پیوستن به ناتو اجازه دادند که واشنگتن حضور نظامی اش را تا مرزهای روسیه به پیش ببرد. این حضور نظامی درمرزهای روسیه، واشنگتن  را کاملا مطمئن ساخت که روسیه را نیز به اجبار می توان به یک کشور دست نشانده  تبدیل کرد. با وجود سرنوشت شوم دو تا از بهترین ارتش های تاریخ(ارتش بزرگ ناپلئون و ارتش وارماخت آلمان) واشنگتن همچنان نیاموخته است که دو قاعده جنگ این ها هستند:

1) به سمت روسیه پیشروی نکن 2) به سمت روسیه پیشروی نکن.

به دلیل انقیاد اروپا در برابر واشنگتن، محتمل نیست که واشنگتن قبل از پیشروی بیشتر به سمت روسیه این درس را فرابگیرد.
واشنگتن درحماقت نخوت آمیز خود قبلا بخشی این پیشروی را  با کودتا در اوکراین و حملات خود به مواضع  نظامی سوریه  انجام داده است. همانطور که  پیشتر نوشتم واشنگتن  در حال تشدید بحران در سوریه است.

قبل از آنکه این کار به وقوع  یک جنگ در اروپای شرقی و مرکزی منجر گردد، چیزی که می تواند مانع از این کار شود، تصمیم اروپا برای قطع ارتباط خود با کسانی است که تهاجم واشنگتن را امکان پذیر می سازند.

حضور اروپا در ناتو هیچ نفعی برای آن ندارد. اروپایی ها در معرض خطر تهاجم روس ها قرار ندارند، ولی در معرض تهدید تهاجم واشنگتن به روسیه قرار دارند. اگر نومحافظه کاران آمریکایی و متحدان اسرائیلی شان در برافروختن یک جنگ توفیق پیدا کنند، سراسر اروپا نابود خواهد شد. برای همیشه.

 سیاستمداران اروپایی را چه شده که  این خطررا به جان مردمی که بر آنها حکومت می کنند می خرند؟ اروپا همچنان مکانی زیباست که انسان ها در طول قرن ها- از نظر معماری، هنری و روشنفکری- آن را بنا کرده اند و این موزه نباید ویران شود. زمانی که اروپا خود را از دست نشاندگی واشنگتن رها کند، حتی می تواند حیات خلاقانه ای را از سر بگیرد.

تا همین جا نیز در نتیجه تحریم هایی که واشنگتن به طور غیرقانونی بر روسیه و به اجبار بر اروپایی ها تحمیل کرده، اروپا از نظر اقتصادی متضرر شده و مجبور به پذیرش میلیون ها آواره غیر اروپایی گریزان از جنگ های غیرقانونی واشنگتن علیه مردم مسلمان شده است؛ جنگ هایی که آمریکاییان مجبور شدند به خاطر منافع اسرائیل در آن شرکت کنند.

اروپایی ها در ازای مجازات های سنگینی که به عنوان دست نشاندگان واشنگتن بر آنها تحمیل شده چه به دست آورده اند؟ آنها چیزی جز تهدید یک آخرالزمانی گیرشان نیامده است. مشتی کوچک از «رهبران» اروپایی به خاطر عملی کردن دستورکارهای غیرقانونی واشنگتن، سوبسیدهای کلانی را از آمریکا دریافت کرده اند. فقط نگاهی به ثروت کلان تونی بلر بیندازید که برای یک نخست وزیر انگلیسی ثروتی طبیعی محسوب نمی شود.

اروپایی ها از جمله «رهبران» آن از همراهی کردن با پروژه راه ابریشم روسی/ چینی بسیار بیشتر از این به دست خواهند آورد. این شرق است که در حال قد برافراشتن است نه غرب. راه ابریشم اروپا را به شرق در حال ظهور متصل می کند. روسیه قلمروی توسعه نیافته و سرشار از منابع  دارد- سیبری- که وسعت آن از ایالات متحده بیشتر است. از نظر قدرت خرید، چین هم اکنون بزرگ ترین اقتصاد جهان به شمار می رود. یک ائتلاف نظامی بین روسیه / چین بسیار قدرتمندتر از آن می شود که واشنگتن بتواند با آن هماوردی کند.

اگر اروپا عقلی داشته باشد، رهبری ای  داشته باشد، به واشنگتن خداحافظ خواهد گفت.

هژمونی واشنگتن بر جهان چه ارزشی برای اروپا دارد؟ اروپاییان جز مشتی از سیاستمدارانشان که پول های کلانی از واشنگتن دریافت می کنند، از سرسپردگی خود به واشنگتن چه سودی می برند؟ هیچ سودی در این چنین رابطه ای نمی توان مشاهده کرد. مدافعان  واشنگتن می گویند که اروپا از رفتن به زیر سلطه روسیه هراس دارد. پس چرا اروپاییان از 73 سال زیر سلطه واشنگتن بودن، به خصوص سلطه ای که در حال سوق دادن آنها به کشمکش نظامی با روسیه است هراس ندارند؟

آمریکاییان بر خلاف اروپاییان و روس ها تجربه اندکی در ارتباط با تلفات زمان جنگ دارند. تلفات فقط یک نبرد جنگ جهانی اول یعنی نبرد وردون بیشتر از کل تلفاتی بوده که آمریکا در تمام جنگ هایش در طول دوران موجودیتش از زمان جنگ های انقلابی برای استقلال از بریتانیا متحمل شده است.

نبرد وردون در جنگ جهانی اول که پیش از ورود آمریکا به این جنگ رخ داد، طولانی ترین و پر هزینه ترین نبرد در تاریخ بشر بود.  برآوردی که در سال 2000 انجام شد، نشان داد که این نبرد در مجموع 714231 نفر تلفات داشته -377231 نفر آلمانی - با میانگین 70 هزار نفر کشته درهر ماه. برآوردهای دیگری که اخیرا صورت گرفته این رقم را تا 976000 نفر در جریان این نبرد افزایش داده اند و در کل یک میلیون و 250 هزار نفر از این نبرد آسیب دیدند.

برعکس تلفات آمریکا در جنگ جهانی اول بعد از ورود آن به جنگ 53402 نفر در حین جنگ و 200 هزار تن مجروح خارج از میادین جنگ بوده است.

تلفات آمریکا در جنگ جهانی اول به این دلیل پایین است که این کشور تا سال آخر وارد این جنگ نشد. به همین ترتیب در زمان جنگ جهانی دوم.

اگر جنگ جهانی سومی رخ دهد، آمریکا و کل جهان غرب بلافاصله نیست و نابود خواهند شد و هیچ چیز بین توانایی غرب و ظرفیت اتمی خارق العاده روسیه به جز احتمال نابودی کامل و مطلق وجود ندارد. اگر چین همانطور که انتظارش می رود به نفع روسیه وارد جنگ شود، نتیجه کار نابودی کل جهان غرب برای همیشه خواهد بود.

چرا اروپا باید چنین سناریویی را امکان پذیر کند؟ آیا هیچ انسانیت، هیچ شعوری در هیچ جای اروپا باقی نمانده است؟ آیا اروپا چیزی نیست جز ائتلافی از گله های منتظر سلاخی شدن در نتیجه دسیسه چینی های نئوکان های مجنون آمریکایی؟ آیا هیچ رهبر سیاسی اروپایی  با ارزنی عقل سلیم و ارزنی سلامت اخلاقی باقی نمانده است؟

اگر نه وای بر ما، چرا که در واشنگتن هیچ انسانیت و شعوری باقی نمانده است.

اروپا به خصوص اروپای مرکزی باید عنان کار را در دست گیرد. آنها همان کسانی اند که توسط روس ها از دست نازی ها نجات یافتند و در قرن بیست و یکم خطر تهاجم بسیار بیشتری را در نتیجه دنبال کردن هژمونی واشنگتن تجربه کرده اند تا مسکو.

اگر اروپا خود را از زیر سلطه واشنگتن خلاص کند، امید به زندگی نیز وجود خواهد داشت. وگرنه در نابودی ما تردید چندانی وجود نخواهد داشت.

نویسنده: پل کریگ رابرتز (Paul Craig Roberts) اقتصاددان و نویسنده آمریکایی و معاون سابق وزارت خزانه داری آمریکا 
منبع: yon.ir/nSg1R