با خروج امریکا از برجام باردیگر موافقان و مخالفان داخلی برجام به صف شدند و "گفتیم" و "گفتند"های شان شروع شده و سیاسیونی که مدت ها در سکوت کامل خبری بودند دوباره به فضای مجازی بازگشتند و دست به تحلیل زده و خواهان "استعفا"و طرح "عدم کفایت سیاسی" و خیانت کار نامیدن طرف مقابل هستند و می خواهند خود را قهرمان این نزاع جا بزنند و متاسفانه دراین بین منافع ملی را نادیده می گیرند و بدون در نظر گرفتن صحنه بین المللی و منطقه ای، بدعهدی امریکا که نقض حقوق بین الملل است را به یک نزاع داخلی تبدیل کرده اند و در مقابل هم به صف شده اند و یکدیگر را ملامت و سرزنش می کنند. تاسف بار اینکه عده ای با تز روشنفکری، این بدعهدی را به پای ایران می نویسند.
برجام شاید یک ضرورت زمانی بود. از یک طرف ضرورت بین المللی برای اتمام حجت با آژانس بین المللی انرژی اتمی و شکستن جو سنگین رسانه های صهیونیستی که علیه ایران و فعالیت های صلح آمیز هسته آن ایجاد کرده بودند و هم ضرورت داخلی برای کسانی که می گفتند چرا ایران حاضر به مذاکره نیست؟ مگر ایران فعالیت پشت پرده ای دارد؟ چرا حالا که امریکا دست دوستی! دراز کرده ایران حاضر به کنار آمدن و مذاکره نیست!؟ و ...
این سوالاتی بود که حقیقتا در داخل کشور وجود داشت و با سخنرانی و شعار نمیشد پاسخ داد و اقناع عمومی ایجاد کرد. باید اقدامی عملی می شد و یک دیپلماسی قابل فهم و عمومی شکل می گرفت تا خباثت ها و دست های چدنی! طرف مقابل را دید. و بهتر این بود که امریکا باید به دست اصلاح طلبان و اعتدالیون رسوا می شد تا دیگر جای عذر و بهانه ای باقی نمی ماند.
اما دو قطبی هایی که امروزه در جامعه ایجاد شده همان اشتباه گذشته است که تکرار می شود .عده ای برجام را "آفتاب تابان" خوانده و "تنها ناجی" کشوردانسته و عده ای آن را تاریکی مطلق خوانده و "کلاه گشاد" می دیدند. این دو قطبی ها و جو هیجانی بهترین گزینه است برای دولت مردان و مدیران ناکارآمد. چرا که در چنین شرایطی هم مشکلات اساسی مردم به حاشیه می رود هم در پی قهرمان سازی خود دراین فضای موهوم هستند. درچنین فضایی مردم مطالبه ای ندارند فقط می خواهند "نشود" و "رای نیاورد" همین! به انتخابات های این چندساله نگاه کنید، به کدام مطالبه رای داده اند؟!
این "نمی گذارند"ها و "بگذارید"ها و این "بست نشینی "ها و "نامه پراکنی" های دولت مردان فعلی و قبلی حاصل همین "دوقطبی "ها و "آرا سلبی " است که باعث می شود مشکلات مردم به حاشیه رود و هیجان های کاذب فضای کشور را در برمی گیرد و آرا ایجابی و توانمندی شکل نگیرد!
وقتی که "فضای مجازی"، جای "واقعیت های جامعه" را می گیرد؛ وقتی که "فیلترینگ تلگرام" جایگزین "معیشت "مردم می شود و رکود و کاهش ارزش پول ملی و بیکاری جوانان در حاشیه اخبار کنسرت و حضور بانوان در ورزشگاه ها قرار می گیرد "مطالبات اساسی" مردم به کنار می رود و متاسفانه به همت "خواص" و جو رسانه ای شان، "عوام" ناخود آگاه بازیگر این صحنه شده و جذب این دو قطبی های بی مایه می شوند و رو در روی یکدیگر قرار می گیرند. عده ای ذوق زده! در زمان انعقاد برجام به خیابان می ریزند و رقص و پایکوبی! می کنند و عده ای هنگام برگزار یک کنسرت قانونی! تجمع می کنند و مراسم دعا! برپا می کنند.
مجلسی که نماینده آن به دنبال سلفی گرفتن با "موگرینی "است هم حاصل همین دو قطبی است. یک عده دم از "لیست انگلیسی" می زدند و یک عده می خواستند از روی لجاجت به "لیست انگلیسی" رای بدهند اما آن چه که در این بین حراج می شود منافع ملت و مردم است که قربانی جهل "سیاست بازان منفعت طلب"می شود.
اشتباه دولت و شخص رییس جمهور آن جا بود که تمام تخم مرغ های خود را درون سبد برجام گذاشت و حل مشکلات آب و هوا را به برجام نسبت می داد و بستن با "کد خدا" را راه حل تمام مشکلات کشور می دانست و امروز "کدخدا" را یک موجود مزاحم می داند. اکنون مخالفین نیز نباید تمام تخم مرغ هایشان را در سبد "شکسته" برجام بگذارند و بخواهند صرفا با تکیه بر شکست برجام به قدرت بازگردند. بلکه باید برای مشکلات کشور برنامه واقعی و عملی ارایه داد و با مدیریت جهادی و عملکردی و مبارزه جدی و عملی با فساد و رانت بر مشکلات فایق آمد.
مدیریت های "خسته" و "واداده "های سیاسی و انقلابی گرهای "هیجانی" و "بی منطق" هیچ کدام دردی از این مردم را دوا نمی کنند و فقط صحنه را برای حضور "ناکارآمدها" و " منحرفان" آماده می کنند.
