به گزارش ایسنا، از آنجا که تمام آمارها تخمینی است نمی‌توان در این باره به طور قطع اظهارنظر کرد هرچند اطلاعات سازمان ملل حاکی از آن است که در سال ۱۸۰۰ میلادی جمعیت جهان یک میلیارد نفر بوده و در سال ۱۹۲۷ به دو میلیارد نفر رسیده است. همچنین جمعیت جهان در سال ۱۹۸۷میلادی پنج میلیارد نفر بوده و اکنون بیش از ۷.۵ میلیارد نفر برآورد شده است. در عین حال پیش بینی شده که جمعیت جهان تا سال ۲۱۰۰ به ۱۱ میلیارد نفر برسد.
در بررسی‌های سازمان ملل آمده است از دهه ۱۹۶۰ میلادی در سال تعداد بیشتری نوزاد پسر نسبت به دختر متولد شده است. گفته شده حدود ۱۱۷ میلیون دختر در آسیا و شرق اروپا به دلیل تمایلات تبعیض‌آمیز به داشتن فرزند پسر و تعیین جنسیت نوزاد حذف شده‌اند.
طی ۳۰ سال گذشته برخی از مناطق شاهد افزایش ۲۵ درصدی تولد نوزادان پسر بوده‌اند که نشان دهنده جایگاه و وضعیت سطح پایین زنان و دختران در این کشورهاست. عدم تعادل جنسیتی می‌تواند تاثیرات اجتماعی آسیب زننده همچون قاچاق انسان و افزایش خشونت جنسی به همراه داشته باشد.
بنابر گزارش سازمان ملل، همچنین سریع‌ترین رشد جمعیت در آفریقا و آسیا ثبت شده به طوری که تا سال ۲۰۵۰ میلادی ۱۵ کشور از ۲۰ منطقه پرجمعیت جهان در این نواحی جای می‌گیرند. تا سال ۲۱۰۰ یک سوم تمامی جمعیت جهان از کشورهای آفریقایی هستند.
همچنین در نقاط دیگری از جهان رشد جمعیت متوقف شده یا حتی روند معکوس پیدا کرده که از آن جمله می‌توان به غرب اروپا، ژاپن و روسیه اشاره کرد.
از دیگر تغییرات جهانی جمعیت شناختی، بالا رفتن میانگین سنی جمعیت در کشورهای توسعه یافته از قبیل ژاپن و آلمان و کشورهای در حال توسعه است. در عین حال بنابر پیش‌بینی‌ها در کشورهای بنگلادش، کامبوج، ویتنام و مغولستان جمعیت افراد بالای ۶۰ سال تا ۲۰۵۰ سه برابر می‌شود.
در سال جاری، تعداد مردم سراسر جهان که بیش از ۶۰ سال سن دارند برای اولین بار به بیش از یک میلیارد نفر می‌رسد و پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ به دو میلیارد نفر افزایش پیدا کند.
به گزارش گاردین، کاهش نرخ زاد و ولد می‌تواند به شرایطی منتهی شود که تعداد کارگران جوانی که وارد محیط کار می‌شوند کاهش پیدا کرده و در مقابل هزینه خدمات اجتماعی و مراقبتی مرتبط با افزایش سن بیشتر شود.
