به گزارش الف کتاب به نقل از باشگاه خبرنگاران پویا، ،‌ انتشارات کتاب نیستان در کمتر از یک سال پس از انتشار رمان «لم‌یزرع» اثر محمدرضا بایرامی چاپ سوم این کتاب را روانه بازار نشر کرد.

«لم‌یزرع» که یکی از بهترین رمان‌های سال 96 به‌شمار می‌رود‌، توانسته جایزه جلال آل‌احمد‌، جایزه ادبی غنی‌پور و جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را از آن خود کند. محمدرضا بایرامی از جمله نویسندگان موفق ایرانی است که هم خوب مخاطب را می‌شناسد و هم می‌داند به‌فراخور نیاز مخاطب و حال و هوای اجتماعی که در آن نفس می‌کشد چه باید بنویسد،‌ او نویسندگی را در سال‌های پایانی دهه 60 شروع کرد و آثار متعددی از خود به‌جای گذاشت که از مهمترین آن‌ها می‌توان به «کوه مرا صدا زد»،‌» «مردگان باغ سبز»، «پل معلق»، « آتش به‌اختیار» و... اشاره کرد.

بایرامی با کتاب «کوه مرا صدا زد» از قصه‌های سبلان توانست جایزه خرس طلایی و جایزه کبرای آبی سوئیس و نیز جایزه کتاب سال سوئیس را از آن خود کند.

آخرین رمان او «لم‌یزرع»‌ نیز به‌مانند سایر آثار پیشین و موفق بایرامی مخاطب را غافلگیر می‌کند،‌ او در جریان مطالعات درباره تاریخ معاصر عراق و دوران به قدرت رسیدن صدام، آن را دوره‌ای بسیار دراماتیک می‌یابد. اما باز هم برای نوشتن تردیدهایی داشته که با سفر به عراق این تردیدها برطرف و رمان نوشته می‌شود. او این بار زاویه نگاه خود را به‌خلاف سایر آثار نوشته‌شده تاکنون به آن سوی مرز برده و از دید یک جوان عراقی شیعه که دلباخته دختری از اهل‌سنت است به ماجرا نگاه می‌کند.

بایرامی با تکنیکی که پیش از این در آثار سینمایی می‌شد از آن سراغ گرفت، روایت‌های داستانی موازی با خط اصلی داستان را با فلاش‌بک‌هایی داستانی و با تغییر موقعیت و فضای روایت و زاویه دید و راوی صورت داده است، به‌عبارت دیگر او به‌جای انتخاب دیالوگ صرف و روایت از زبان قهرمان داستان، داستانی حاشیه‌ای را در فضای دیگر روایت می‌کند و این اتفاق ساده در تعادل و شناور بودن فضای داستانی و دور شدن از یکنواختی آن بسیار موثر است.

شاید بتوان درخشان‌ترین بخش این رمان را پایان‌بندی و فصول پایانی آن دانست که تکلیف قهرمان داستان را به‌نوعی مشخص می‌کند و فرجام پایانی زندگی او را درست در زمانی که احساس می‌کند به آرامش نزدیک شده است مشخص می‌سازد؛ زیبایی روایت این بخش و تصویرسازی‌های زیبای آن را باید شگفت‌ترین بخش این رمان به‌شمار آورد.