به گزارش ایسنا، اگر چنین موضوعی صحت داشته باشد، عمده موفقیت برنامه اوپک که به دنبال طراحی استراتژی جدیدی در آینده است، به اقتصاد جهانی و روند رشد تقاضا بستگی خواهد داشت.
این نتیجه‌گیری گزارش جدید موسسه مطالعات انرژی آکسفورد (OIES) بوده که به بررسی عوامل تاثیرگذار بر نفت در سال‌های اخیر پرداخته است و بر همین اساس چهار دوره اصلی را مشخص کرده که عبارتند از:
۱) دفاع اوپک از سهم بازار در فاصله سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵
۲) تولید بالای اوپک/استراتژی قیمت پایین برای زمین زدن شیل بین ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶
۳) کاهش تولید کشورهای اوپک و غیراوپک بین ژوئن ۲۰۱۶ تا آوریل ۲۰۱۷
۴) استراتژی اوپک برای کاهش سطح ذخایر از مه ۲۰۱۷ تاکنون
بررسی این چهار مرحله نشان داده تقاضا به شکل باورنکردنی مهم است و بیش از آنچه بازار تصور می‌کند، بر روند قیمت‌ها تاثیرگذار است. طی پنج سال اخیر عمده تمرکز رسانه‌ها و تحلیلگران روی عرضه (رشد شیل آمریکا یا کاهش تولید اوپک) بوده است اما شواهد نشان می‌دهد کندی تقاضا یا رشد غیرمنتظره آن تاثیر بسیار بیشتری دارد.
تلاش‌های اوپک برای لبریز کردن بازار از عرضه در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ کمک کرد شیل آمریکا ضربه بخورد اما این استراتژی در شرایطی پیاده شد که اقتصاد جهانی از رشد بازمانده بود و این زمان نامناسب به ریزش قیمت‌ها منتهی شد. در این بین، اگرچه اوپک سال گذشته میزان عرضه به بازار را محدود کرد، اما رشد قابل توجه قیمت نفت عمدتا تحت تاثیر قوی شدن اقتصاد بود.
بر اساس گزارش اویل پرایس، این فقط یک داستان جالب نیست بلکه درس‌هایی برای اوپک دربردارد که سرگرم بررسی گزینه‌های پیش رو است. طبق گزارش OIES، یک عامل کلیدی که باید در سیاست نفتی فعلی اوپک لحاظ شود، انتظار برای رشد قوی تقاضای جهانی است. قیمت نفت در سال ۲۰۱۹ عمدتا تحت تاثیر دورنمای رشد تقاضا خواهد بود.
بنا بر برآورد این موسسه، ضعف غیرمنتظره اقتصاد می‌تواند قیمت هر بشکه نفت را تا ۵ دلار کاهش دهد در حالیکه افزایش قابل توجه تولید شیل قیمت‌ها را تنها ۲.۵۰ دلار پایین می‌برد.
