این مصاحبه تقسیم ملت عربی به دو بخش را نشان داد:بخشی که در برابر ذلت، جهل و فقر ناشی از تبعیت مطلق از ایالات متحده و از دروازه رژیم صهیونیستی مقاومت می کند و متشکل از محور مقاومت و الجزایر است و بخشی که نظریه پردازان این تبعیت و اطاعت محض از آمریکا و اسرائیل را رهبری می کنند؛ کسانی که بدون هیچ شرمی و بی توجه به میراث سیاسی، دینی، فرهنگی و تاریخی خود به دنبال این تبعیت هستند.
به گزارش الف، روزنامه البناء در ادامه می نویسد: در گذشته نه چندان دور، دولتهای عربی به دو دسته تقسیم می شدند، دولتهایی که عامل پایان دهنده به درگیری عربی صهیونیستی را اتحاد امت عربی و رهایی آن از عقب ماندگی اقتصادی و اجتماعی و مقابله با اسرائیل می دانستند و دولتهایی که استقرار نظامهای عربی را در گرو سازش با آمریکا و دوری از جنبش آزادی خواهی می پنداشتند. در هر دو حالت دشمن آنها، رژیم صهیونیستی است و تنها در کیفیت جبهه گیری در برابر آن با یکدیگر اختلاف دارند. اما ولی عهد سعودی تمام این موضع گیری ها را کنار زده و جمهوری اسلامی ایران را دشمن اعراب معرفی می کند!
مهم آن است که به مصاحبه بن سلمان در چارچوب تحولات منطقه نظر داشته باشیم، که به کل نافی تصورات ولی عهد سعودی و اربابان صهیونیستی و آمریکایی اوست. این تحولات به ضعف استراتژیک حکومت ریاض و ناتوانی تجهیزات نظامی اش با وجود صرف هزینه های فراوان، اشاره دارد. با گذشت سه سال از تجاوز وحشیانه سعودیها به یمن، و شکست اهداف عربستان از این جنگ، ولی عهد سعودی تلاش می کند جایگاه داخلی خود را از طریق سازش با اسرائیل و ایالات متحده تثبیت کند، با این تصور که این دو در شرایط سخت از او حمایت خواهند کرد! بن سلمان فراموش کرده که ترامپ بارها عربستان را به منزله گاوی شیرده توصیف کرده است که باید دوشیده و سپس ذبح شود.
علاوه بر شکست بن سلمان در سیاست خارجی، وی تحولاتی را برای عربستان در نظر گرفته است که نه شرایط مالی آن و نه محدوده زمانی مشخص شده تا سال 2030 فرصت تحقق این تغییرات را می دهد. این در حالی است که طی این سالها نیز دولت بن سلمان به پرداخت بی رویه اموال خود به ایالات متحده نیز ادامه خواهد داد تا حمایت مورد نظر خود را به دست آورد.
عامل دومی که امکان اجرایی شدن تصورات بن سلمان را از بین می برد، پیشروی استراتژیک دولت سوریه در باز پس گیری بخش اعظم اراضی سوریه است. پیروزی سوریه در برابر تروریستها، تشکلهای محور مقاومت از بغداد تا شرق دریای مدیترانه را گسترش می دهد و در این میان ایران می تواند به حمایت خود از این محور بدون هیچ وقفه ای ادامه دهد. بدین معنا، آنچه ولی عهد سعودی، اسرائیل و دولت آمریکا برایش تلاش می کنند، با جبهه متحدی مواجه می شود، به عبارت دیگر، اگر هدف از به راه انداختن جنگ در سوریه براندازی محور مقاومت از طریق نابودی دولت سوریه و قطع روابط آن در عراق و لبنان، فلسطین و ایران بوده است، ولی عهد سعودی چطور می تواند با وجود پابرجایی دولت سوریه، طبق نقشه ای غیر قابل اجرا حرکت کند ؟ بویژه اگر صحبتهای صریح رئیس جمهور آمریکا در مورد کناره گیری نیروهایش از سوریه را در نظر بگیریم، ولی عهد سعودی چطور می تواند به تنهایی با محور مقاومت در سوریه مقابله کند؟!
تنها گزینه بن سلمان تکیه بر هم پیمانانش در شورای همکاری های خلیج و ثقل استراتژیک آنها در سطوح نظامی، سیاسی، انسانی و فرهنگی است! تراژدی یمن دلیل خوبی برای نشان دادن توانایی های آنهاست!آیا دولتهای خلیج می توانند سنگینی فروپاشی امنیت در کشورهای خود را تحمل کنند و با عربستان همراه شوند؟ یا اینکه سعودیها به حمایت پایگاههای نظامی آمریکایی نظر دارند؟آیا آمریکایی ها برای محافظت از پایگاههای نظامی خود که در تیر رس مستقیم محور مقاومت قرار گرفته است، تمایل دارند و یا کمک به سعودی ها؟!
محتوای مصاحبه بن سلمان به معنای اعلان جنگ علیه تمام معتقدات دینی و مفهوم عربیت و انقلاب و نیز اعلان جنگی علیه میراث فرهنگی و تمدنی است.
حال در برابر این خیانت سعودی به امت عربی و بویژه فلسطینیها، چه باید کرد؟ تنها راه اتحاد اعراب با یکدیگر و حمایت آنها از محور مقاومت است.
آیا ولی عهد سعودی با این قبیل اظهارات می خواهد فرزندان امت اسلامی به گونه ای مشابه موضع گیری شان در قبال دولت صهیونیستی، با وی رفتار کنند؟! امیدواریم به این مرحله نرسیم...
