به گزارش الف، جایگزینی پمپئو به جای تیلرسون، بویژه در سایه فضای متشنج بین ایالات متحده از یک سو و ایران و روسیه در سوی دیگر، به منزله گرایش آمریکا به سمت رادیکالیسم و افراط گرایی در استفاده از قدرت بوده و حامل پیامی برای دشمنان ایالات متحده است، که براساس آن، این دولت آماده ورود به جنگ در خصوص هر یک از پرونده های مهم است.
المیادین در ادامه می نویسد: در ظاهر، انتخاب پمپئو بعنوان مدیر سابق سیا به جای تیلرسون در منصب وزارت خارجه ایالات متحده منطقی به نظر می رسد، چرا که وی با پیشینه نظامی و امنیتی که دارد، می تواند دیپلماسی آمریکا را با ذهنیت وزیر خارجه دولتی با قدرتمند ترین ارتش روی زمین، رهبری کند.
اما اساسا، با نظر به مسائل پشت پرده در دولت آمریکا و با توجه به صلاحیتهای رئیس جمهور و قدرت مطلق او، در می یابیم که وزرای اطرافش را در نهایت در جایگاه منشی و با اختیاراتی محدود قرار می دهد و در زمینه اتخاذ دیپلماسی برای جنگ یا صلح، در پرونده های داخلی و خارجی، با دولتهای بزرگ و کوچک، هیچ قدرتی ندارند. پس وزیر خارجه هم به تبعیت از این اصل در دولت ایالات متحده، کاملا تابع تصمیمهای رئیس جمهور است، از این رو، در بعد عملی نمی توانیم تغییر وزیر خارجه آمریکا و روی کار آمدن فردی با سوابق امنیتی و نظامی را به معنای تغییر استراتژی کاخ سفید از صلح به جنگ یا بر عکس، بدانیم.
اما پیامدهای عملی و منطقی این تغییر کدام است؟
ایالات متحده در مرحله حساسی از تنش های بین المللی قرار دارد و در این میان، پرونده های مربوط به برنامه هسته ای، سلاح اتمی و سلاحهای کشتار جمعی، مهمترین موضوع درگیری آن با دولتهای آسیایی است، علاوه بر اینکه مبارزه با تروریسم و احیای پرونده قدیمی جنگ سرد و مسابقه تسلیحاتی با روسیه نیز از دغدغه های مهم دولت ترامپ محسوب می شود.
در موضوع مذاکرات با کره شمالی، درست است که این پرونده با ابعاد عمیق آن چین و روسیه را هدف قرار داده و اهداف دور آن حول محور مسابقه بر سر نفوذ نظامی، استراتژیک و اقتصادی با هر یک از این دو دولت می گردد، اما در مرحله عمل، تمام پیامدهای این پرونده نظامی و امنیتی است که بر توانایی های ساخت سلاح کشتار جمعی متمرکز می شود که کره شمالی در حال ساخت آن است. مذاکره با کره شمالی در رابطه با این مساله حساس، به یک مذاکره کننده و دیپلمات کاردان نیاز دارد که از توانایی های اتمی و بالستیک آگاهی کامل داشته باشد. صرفنظر از اینکه هر هیئت دیپلماتیکی که از سوی آمریکا مامور مذاکره با کره شود به همراه خود کارشناسانی در این زمینه را خواهد داشت، اما آمریکا برای صحبت در خصوص محورهای اساسی پرونده هسته ای کره، نیاز به وزیر خارجه ای دارد که پیشینه خاصی داشته باشد تا بتواند عمیقا موضوع را درک کند.
در مورد پرونده هسته ای ایران، شاید بتوان گفت حساس ترین پرونده ای است که دولت ترامپ با آن سر و کار دارد، بویژه آنکه پمپئو از مخالفان سرسخت توافق با ایران بوده است. وزیر خارجه جدید آمریکا با توجه به فضای ذهنی نظامی و امنیتی اش بر این عقیده است که ایران با استفاده از دیپلماسی هوشمند و ثابت خود توانسته است فعالیتهای موشکی اش را خارج از چارچوب محدودیتها و التزامات خود در توافق هسته ای قرار دهد. از این رو، ممکن است پمپئو در ادامه مدعی شود موشکهای بالستیک ایران می تواند در زمینه قدرت بازدارندگی، جایگزین توانایی های اتمی آن شود.
در خصوص درگیری ایجاد شده بین روسیه و آمریکا بر سر حضور نظامی ایالات متحده در سوریه و عراق، و نیز اختلافات بین روسیه و ناتو در رابطه با اوکراین و شبه جزیره قرم، وزیر خارجه جدید آمریکا می تواند تخصصی تر و با توجه به مسائل نظامی و تکنیکی، در خصوص این پرونده ها عمل کند.
از زاویه های تکنیکی و نظامی محض، موارد ذکر شده از دلایل واقعی تغییر وزیر خارجه آمریکا بوده است. علاوه بر اینکه این شیوه عزل و نصبهای ناگهانی از عادتهای رئیس جمهور آمریکاست که جامعه بین الملل نیز به آن خو گرفته است!
