1 – ایمنی بسیاری از خودروهایی که من و شما در اختیار داریم با ایمنی خودروهای درجه یک، معتبر و صاحب برند دنیا ، فاصله زیادی دارد. 

2 – اغلب جاده های ما خصوصا راه های دور از استان تهران و برخی مراکز استان ها به رغم تمام تلاش هایی که شده اما به دلایل مختلف، آن چنان که باید قابل اطمینان نیست، افزون بر این نقاط حادثه خیز جاده های کشورمان نیز کم تعداد نیست.

3 – پلیس راه هم با وجود زحمات طاقت فرسایی که بعضی از این عزیزان درسرما و گرما و شب و نیمه شب و حتی شبانه روز متحمل می شوند ، به دلایل گوناگون که جای بحث آن در این مختصر نمی گنجد نقش تعیین کننده و به سزایی در کاهش تصادفات و مرگ و میر جاده ای ندارند.

4 – برخی از ما رانندگان خودروها هم که متاسفانه یا اصلا به قانون و الزامات رانندگی صحیح مقید نیستیم، یا از ترس جریمه و در جاهای خاص اهل مراعات قانون می شویم اما هرجا بتوانیم و فرصتی دست دهد مرتکب خلاف رانندگی در سطوح مختلف می شویم و اسمش را می گذاریم «زرنگی» و «رانندگی حرفه ای»!

بی آن که لحظه ای به فکر عواقب تلخ و هولناک و گاه فاجعه آمیز سرعت ها و سبقت های غیرمجاز و تخلفات مخاطره آمیز و لجبازی های کودکانه و غیرعاقلانه در جاده ها باشیم.

5 – گرچه به خاطر مجموعه اقداماتی که انجام شده از جمله تلاش برای ارتقای فرهنگ رانندگی و رعایت قوانین راهنمایی، به سازی و نوسازی بسیاری از جاده ها و تجهیز بیشتر راه ها به علایم راهنمایی، اجرای طرح های گوناگون از جمله «همیار پلیس» همچنین ارتقای نسبی ایمنی برخی خودروها و اصلاح بسیاری از نقاط حادثه خیز جاده ها، اما آمار مرگ و میر ناشی از تصادفات همچنان فاجعه بار است، اندکی توجه به آمار ارائه شده در این باره عمق این فاجعه را بیشتر نشان می دهد، سردار تقی مهری رئیس پلیس راهور ناجا اواخر مهرماه امسال گفت: از سال 77 تاکنون 402 هزار و 259 نفر بر اثر تصادف جان خود را از دست داده اند. وی همچنین آمار مجروحان و معلولان ناشی از سوانح رانندگی از سال 77 تا پایان سال 95 را 4 میلیون و 591 هزار و 307 نفر اعلام کرد.

آیا واقعا جان باختن بیش از 402 هزار انسان و مصدومیت و معلولیت حدود 4 میلیون و 600 هزار انسان در جاده ها در مدت کمتر از 20 سال فاجعه نیست؟ آیا با وجود کاهش چشمگیر این آمار و رسیدن آن به عدد 120 هزار و 413 نفر از سال 90 تا 10 ماه ابتدایی سال 96 هنوز و همچنان فاجعه ای جبران ناپذیر محسوب نمی شود؟!

توجه کنیم براساس آمار اعلام شده تا پایان دی ماه امسال 13 هزار و 874 نفر تلفات جاده ای داشته ایم و بنابر اعلام پزشکی قانونی روزانه 43 نفر در تصادفات جاده ای کشورمان جان خود را از دست می دهند یعنی در هر سه روز 129 نفر در جاده ها جان می بازند و این رقم تقریبا معادل دو برابر جان باختگان سانحه هوایی 29 بهمن امسال پرواز تهران به یاسوج است، سانحه ای که به جان باختن 65 نفر از هموطنان عزیزمان منجر شد.

6 – حال با این تفاصیل چه کنیم؟ سفر نکنیم؟ مسافرت را تعطیل کنیم؟ به زیارت نرویم؟ خود و خانواده خود را از سیاحت و گردشگری و استفاده از زیبایی های طبیعت و دیدن مکان های تاریخی و فرهنگی و ... محروم کنیم؟ این حق طبیعی و لازم را از خود سلب کنیم؟ آن هم در هنگامه تعطیلی های نوروز و فصل سفرهای خاطره انگیز بهاری؟ قطعا پاسخ این سوال ها منفی است و حتما اگر بتوانیم ، از فرصت سفر و مسافرت و گردشگری و زیارت و سیاحت و لذت سفر نوروزی بهره می بریم اما با رعایت چند شرط ساده برای حفاظت از جان و مال و سلامت خود ، خانواده و هموطنان عزیزمان.

به هنگام خواب آلودگی و خستگی به خاطر حفظ جان و بوسیدن دوباره چهره فرزند دلبندمان ، رانندگی نمی کنیم. جدا از سرعت و سبقت غیرمجاز به دلیل رعایت حرمت قانون و از آن مهم تر حفاظت از جان و مال خود و دیگران پرهیز می کنیم.

برای حفظ بزرگ ترین سرمایه یعنی جان و حتی خود و خانواده خود و جلوگیری از به خطر انداختن جان همنوعان خود از انجام حرکات آن چنانی، «لجبازی» و رانندگی پرخطراجتناب می کنیم. توجه جدی به علایم راهنمایی و رانندگی را بر خود واجب می دانیم.

خیلی وقت ها فقط با یک «گذشت» ساده و کوچک و چشم بستن بر بی احتیاطی یا قانون شکنی یا ... دیگران می توان از بروز یک سانحه و تصادف و احتمالا جان باختن خود و دیگران جلوگیری کرد. باور کنیم «گذشت» ، ترس و ناتوانی نیست بلکه عین شجاعت وخردمندی و توانمندی است.

بپذیریم که مسافرت فقط به مقصد رسیدن نیست، بلکه عزم سفر، طی مسافت ها ، دیدن شهرها، آبادی ها و غذاخوردن ها ، اتراق کردن ها، استراحت کردن ها و حتی خوابیدن همه و همه اجزای یک سفر خوب محسوب می شود پس به هیچ عنوان عجله نکنیم.

برای هم، همسفران خوبی باشیم،  هم برای همراهان هم برای تمامی هم نوعان پس در همه حال، حق  همدیگر را رعایت کنیم خصوصا در هنگام رانندگی.

دعای سفر، صدقه، کمک رسانی به دیگران، صبر، حُسن خلق و معاشرت نیکو و آداب سفر و ادب معاشرت و به ویژه آداب رانندگی صحیح و ایمن را هیچ وقت فراموش نکنیم رعایت این الزامات وجدانی، عقلی و قانونی علاوه بر تامین و لذت بردن از سفری سالم و ایمن و اضافه کردن برگی دیگر به خاطرات شیرین زندگی فرصت تداوم زیستن و باهم بودن را برای ما و «خانواده بزرگ» ایران و ایرانی به ارمغان می آورد.

در آستانه نوروز و بهاری دیگر، سفر همه هموطنان عزیزمان به خیر و سلامت باشد.

خراسان