روزنامه ایران نوشت: مرد جوان در انتظار بیرون آمدن فرزندش بود که ناگهان سه مرد ناشناس از خودرو ال 90 پیاده شدند و با معرفی خود گفتند: «ما مامور هستیم و برگ جلب تو را داریم، پس بدون سر و صدا و اعتراض باید همراه ما بیایی.» آنگاه مردان ناشناس او را در مقابل چشمان دختر خردسالش به درون خودرو ال 90 انداختند؛ دستبند به دست‌هایش زدند و پس از بستن چشم‌هایش بسرعت راه افتادند.
ربایندگان در بین راه با تهدید و ارعاب مقداری مشروب در دهانش ریختند و چند فشنگ جنگی هم در جیب‌اش گذاشتند، سپس او را به پایگاه بسیج تحویل دادند، اما وقتی در پایگاه به بازجویی از او پرداختند متوجه شدند که مرد نگون بخت در دام چند شیاد مامورنما افتاده است. به همین خاطر از او خواستند به پلیس آگاهی شکایت کند.
به دنبال شکایت «امیر»، کارآگاهان پلیس به تحقیق دراین باره پرداختند تا اینکه به اختلاف‌های دنباله داراو با همسرش سمانه پی بردند. ساعاتی بعد هم ماموران رد ماموران قلابی را به دست آورده و سه متهم بازداشت شدند. آنها نیزگفتند از سوی یک مرد جوان به نام داوود و به دستور سمانه -همسر امیر- برای پاپوش درست کردن برای این مرد اجیر شده بودند.
صبح دیروز متهمان پرونده که با ضمانت آزاد بودند برای دومین بار در شعبه یازدهم دادگاه کیفری استان تهران حضور یافتند تا محاکمه شوند.
در ابتدای جلسه دادگاه که به ریاست قاضی متین راسخ برگزار شد ابتدا شاکی (امیر) به تشریح ماجرا پرداخت و گفت: من و همسرم با هم اختلاف داشتیم اما قرار گذاشته بودیم تا بزرگ شدن دخترمان با هم زیر یک سقف زندگی کنیم، اما یک روز که از محل کارم به خانه برگشتم متوجه شدم همسرم همه وسایل خانه را جمع کرده و با خود برده است. من هم از او شکایت کردم و به ناچار همراه دخترم برای زندگی به خانه مادرم رفتیم. در دادسرا بود که نخستین بار با داوود روبه‌رو شدم. او صاحب خانه همسرم بود که همراه سمانه به دادسرا آمده بود. بعد از چند جلسه، دیگر پیگیر پرونده نشدم تا اینکه ماموران قلابی مرا ربودند و پس از کتک زدنم و گرفتن چند امضا و خوراندن مشروب مرا تحویل پایگاه بسیج دادند. آنها برای به دام انداختنم چند تیر جنگی هم در کیفم جاسازی کرده بودند که بعد از مطرح کردن شکایت در پلیس آگاهی گفتم به همسرم و صاحب خانه‌اش مشکوک هستم و به این ترتیب آنها بازداشت شدند.
سپس برادر داوود که در جلسه حضور داشت به قضات گفت: برادرم به بیماری سرطان مبتلا بود و 2ماه قبل در بیمارستان جان سپرد. (وی مدارک و گواهی فوت برادر را نیز به دادگاه ارائه داد.)
سپس سه متهم دیگر به دفاع پرداختند. یکی از آنها گفت: من از نقشه داوود بی‌خبر بودم. او گفته بود امیر (شوهر سمانه) در قاچاق مواد منفجره و سلاح دست دارد. داوود وعده داده بود اگر او را بگیریم و تحویل پلیس بدهیم کار مناسبی برای ما پیدا می‌کند. به همین خاطر حاضر شدم در اجرای نقشه به او کمک کنم. ما امیر را به زور سوار ماشین کردیم ولی داوود در مسیر به زور به او مشروب خوراند تا وی را تحویل پلیس بدهد. آنجا بود که من متوجه نقشه انتقام‌گیری شدم اما دیگر کاری از دستم ساخته نبود. دو متهم دیگر نیز گفتند از نقشه شوم داوود بی‌خبر بودند و حتی پس از اینکه فهمیده‌اند او قصد پاپوش درست کردن برای مرد جوان را داشته با او درگیر شده‌اند.
در این دادگاه سمانه هم به دفاع ازخود پرداخت و گفت: باور کنید هیچ ارتباطی با داوود نداشتم. او صاحب خانه‌ام بود اما وقتی فهمید همسرم به خاطر بردن وسایلم از خانه‌اش، از من شکایت کرده قول داد به من کمک کند، حتی در یکی از جلسات دادگاه قبلی هم حاضر شد، اما او حرفی درباره آدم‌ربایی و تنبیه شوهرم به من نزده بود و هیچ وقت برای ربودن همسرم از او کمک نخواسته بودم.»
بدین‌ترتیب قضات درپایان جلسه وارد شور شدند و در حالی که شاکی پرونده از شکایت علیه همسرش و یکی از متهمان صرف نظر کرد، قرارشد بزودی حکم خود را صادرکنند.
