برخلاف عده زیادی که شومن بازی های رئیس جمهور سابق را تهدید بحساب می آورند، معتقدم رفتارهای امروز احمدی نژاد بیش از هر چیز دیگری می تواند بعنوان فرصتی برای آزمودن توسعه یافتگی سیاسی و اجتماعی کشور قلمداد شود!
در حقیقت احمدی نژاد محصول تفکر یک جریان سنتی بود که از فرصت عدم وجود نخبگان سیاسی معتقد به توسعه یافتگی، تلاش می کردند جریان قدرت را به دست بگیرند. همان جریانی که امروز دیگر حاضر نیست کارنامه خودش را با هشت سال ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد یکی کند یا لاقل سهمی از آن را به گردن بگیرد. از همین رو آنها با سرعتی زیاد در حال فاصله گرفتن از احمدی نژاد هستند و سعی می کنند با دستمایه قرار دادن تئوری «ملاک حال فعلی افراد است!» همراهی گذشته خود را با این پدیده توجیح کنند.
در هر صورت اگر بنده به جای این باصطلاح سیاستمداران بودم، به هر شیوه ممکن تهدید احمدی نژاد را به فرصت تبدیل می کردم. تا نشانه ای از فراست و بلوغ سیاسی در این جریان به نمایش گذاشته شود، محمود احمدی نژاد محصول نگاه تک بعدی به حوزه سیاست بود، نقد منصفانه او و همچنین تعیین سهم واقعی همه جریانات در تشکیل دولت هشت ساله مهرورزان می تواند نشانه هایی از واقع گرائی و دور اندیشی در این جریان سابقا حامی ایشان به دست دهد.
در واقع این اعتراف به اشتباه در شیوه گزینش و پرورش نیروها نه تنها باعث ریزش هواداران جریان اصولگرائی نمی شود بلکه دریچه ای روشنی به سمت عقلانیت حزبی و تشکیلاتی به روی آنها خواهد گشود. رفتارهای امروز احمدی نژاد نیز نشان می دهد او می خواهد دیده شود همانگونه که در گذشته با همین دیده شدن ها فرصت های زیادی را نصیب خود و اطرافیانش کرد، بنابراین اصولگرایان بیش از آنکه باید نگران موضع گیری های اخیر وی باشند می بایست راه را بر تکرار مسیرهای پر اشتباه گذشته خویش ببندند.
زیرا اگر بخواهند کماکان از همان شیوه های سنتی و مرسوم برای فعالیت های حزبی و تشکیل پایگاه اجتماعی بهره ببرند باید منتظر ابتلای مزمن جریان شان به بیماری احمدی نژادیسم باشند!
