طی هفته های اخیر و در آغاز دومین سال ریاست جمهوری دونالد ترامپ، پی در پی چند سند راهبرد امنیتی با عناوین گوناگون در واشنگتن منتشر شد. آنچه در این اسناد مشترک بوده، نام بردن از چهار کشور ایران، روسیه، چین و کره شمالی بعنوان منشا تهدیدات امنیتی می باشد.
در میان این چهار کشور، ایران کشوری متفاوت است. هر سه کشور روسیه، چین و کره شمالی سلاح هسته ای در اختیار دارند و تهدید ایشان مرتبط با این امکانات راهبردی تعریف می شود. ایران کشوری در همسایگی بحران افغانستان و عراق، علاوه بر قوای امریکایی، چند قدرت نظامی دیکر را نیز مجاور مرز خود دارد. از پاکستان دارنده تسلیحات هسته ای تا ترکیه ای که دومین ارتش بزرگ ناتو محسوب می شود. روسیه و ائتلاف عربستان هم نسبت به "ایران مستقل" از برتری تسلیحاتی غیر قابل کتمانی برخوردارند. علی رغم همه این ها ایران به قدرتی غیر قابل چشم پوشی مبدل شده است که فارغ از وزن کشی تسلیحاتی به اتکای قدرت نرم هر روز بیش از پیش قوت خود را به رخ می کشد.
تهدید امنیتی نامیدن ایران چندان خوشایند نیست اما تاییدی است بر تاثیر چشمگیر عملیاتی شدن سیاست های ضد هژمون بر معادلات جهانی قدرت! جایگاه منطقه ای ایران آنچنان بی سابقه ترقی داشته که هیچ راهبرد بلند مدت بلکه میان مدت در سراسر منطقه بدون اعتنا به نقش تهران معنایی ندارد و مولفه های قدرت ایران قواعد محاسبه رقابت قوا را تغییر داده است. ستیز ایران با سلطه جویی غرب سیاستی اصولی است و در وجه دیگرش خود ایران هم در پی سلطه نبوده بلکه از تقویت استقلال و حاکمیت ملی کشورها حمایت می کند. رسوم استعماری آمیخته در سیاست خارجی غرب است لذا در محاسبات برخی سیاستمداران غربی، تطابق پیام بیرق ضد سلطه ایران در منطقه با منافع ملی ایرانیان دشوار به نظر می رسد. اولین پاسخ وارثین استعمار به چیستی اهداف سیاست منطقه ای ایران، عزم تهران برای سلطه بر کشورهای منطقه است!
مدت ها تبلیغ زرق و برق استعمارگران به مثابه ابزاری جهت از نخبه تهی کردن کشورهای هدف بود. ترویج حقارت، خود باختگی و القای یاس و فلاکت بی شک سرزمین هدف را برای پذیرایی از اجنبی ریاکار آماده می کند. چشیدن طعم استقلال ملی، قریب به اتفاق ایرانیان را در برابر وسوسه استعمارگران مقاوم کرده اما چندی است خوانش الگوی استعماری غرب سرمشق سیاست های تبلیغاتی شان علیه تصویر ایران در منطقه شده است تا مبادا ایران با بهره جویی از تجربه همین استعمارگران بر کشورهای منطقه مسلط شود!
ایران کشوری ویژه دیده می شود و مصونیت انتظام ملی از تاثیر بحران های امنیتی منطقه جلب توجه می کند بنابراین ایجاد تغییر در این سیما با متزلزل نمایی نظام و انتظام کشور یک هدف تبلیغاتی و اقدام خصومت آمیز است. بزرگنمایی شرارت عده ای در خدمت سیاست کریه نمایاندن چهره ایران بوده و زیان نخستین آن متوجه گردش سرمایه و صدمه به اقتصاد کشور است. تضعیف قدرت نرم ایران مطلوب کسانی است که ایران را در لیست تهدیدات بزرگ امنیتی قرار داده اند. محصول تقلای زشت نمایی چهره ایران در رسانه ها (اتاق پژواک های کاخ سفید) اگر چه از نگاه آگاهان به سیرکی مضحک می ماند اما افشاگر بضاعت و شرافت محافل فارسی زبانی است که به شوق فروختن یک ایده جنجالی به خدمت اقدامات خصمانه علیه وطن درآمده اند. ایشان آنچنان بی مایه و ساده لوح اند که به دلخوشی از پیشبرد سناریو هایی با نقش آفرینی مشتی رذل یا قمه کش پناه می برند. (نمی توان ادعا کرد که تبلیغات غربی کاملا ناکام بوده بلکه موفقیت در باوراندن خودباختگی، یاس و حقارت اندکی از هموطنان را به مرداب خیانت افکنده است. )
باید هوشیار بود اما بنیان انسجام ملی، عزت و قدرت نرم ایران با استدلال مستحکم شده است و معرکه گیری های ابلهانه نمی توانند متزلزلش کند. تلاش های مذبوحانه تبلیغاتی اگر چه برای وطن زحمت زا هستند اما بیش از پیش عرض بدخواهان را بر باد می دهند! به اتکای عینیات، وطنی که فرزندانی پرورده تا در برابر هر هیاهوی بدخواهان داوطلبانه جان فدای عزت و امنیت هموطنانشان کنند، طاقتی فوق گنجایش درک بد سرشتان عافیت طلب دارد.
