احمد توکلی وزیر کار بوده است. 4 دوره نماینده مجلس ،2 دور نامزد ریاست جمهوری و رقیب اصلی رئیس جمهور، اکنون هم عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است. با این مسئولیت ها فرزندانش در تعریف آقازاده اند.
به قاعده الان باید یکی مدیر یک شرکت دولتی می بود و دیگری عضو هیئت مدیره سازمانی عمومی. یکی رئیس فرهنگسرا می شد و دیگری وارد کننده ای بزرگ. یکی عضو شورای شهر می بود و دیگری مدیر یک میدان نفتی. فرزندان احمد توکلی آقازاده اند. آنان نه رئیس، نه مدیر، نه عضو هیات مدیره؛ نه سهامدار، نه عضو شورای شهرو نه وارد کننده اند. آنها حتی کارمند وزارت نفت نیستند و هیچ کدام کارمند ساده دولتی نیز نیستند. حقوق نجومی نداشته اند و وام میلیاردی نگرفته اند.
فرزندان احمد توکلی آقازاده اند اما نه به معنا و مفهوم آنچه امروز از آقازادگی می فهمیم.
و یکی از این اقازاده ها محمد توکلی بود. دوره ای برای تامین معاش حلال برنج می فروخت، همچون پدرش در دوران جوانی. عکاسی خبری می کرد. طراح و گرافیست بود پوسترها، آرم و لوگو و تندیس های زیبایی از او به یادگار مانده است.
محمد توکلی آقازاده ای بود نان حلالش را به آقازادگی نفروخت.
یادش گرامی.
