اگر شاه به مردم فضای کمی هم می‌داد تا در امور سیاسی مشارکت کنند دیگر نیازی به حرکت‌های انقلابی نبود چرا که مردم در آن شرایط می‌توانستند مطالبات عینی خود را پیش ببرند. اما تا زمانی که امریکا منافع اقتصادی در ایران داشت به هیچ عنوان اجازه نمی‌داد شاه انعطاف نشان دهد.

شما اگر به عکس‌العمل امریکا در مقابل شکل‌گیری حزب رستاخیز نگاه کنید می‌بینید امریکا هیچ انتقادی به این موضوع ندارد و صرفا حرکت‌های شاه را تایید می‌کند این در شرایطی بود که امریکا همیشه برای خود نقشی حامی دموکراسی در منطقه و دنیا قایل است و با همین عنوان سعی در نفوذ کشورهای دنیا دارد. پس در نتیجه امکان هیچ اصلاحی در آن زمان وجود نداشت.