به گزارش جماران، خبر داغ این هفته این بود که برخی نمایندگان دلواپس پارلمان انگلیس قصد دارند با راه اندازی یک تیم ویژه متشکل از «بوریس جانسون» وزیر خارجه انگلیس و «مایکل گوو» وزیر آموزش و «جاکوب ریس موگ» از نمایندگان حزب محافظه‌ کار و از چهره‌ های شاخص برگزیت در صورت ناکام ماندن «ترزا می» در اعمال یک برگزیت سختگیرانه، او را با وزیر خارجه کنونی جایگزین کنند. 

 ساندی تایمز می گوید در بحبوحه انتشار گزارش هایی درباره تلاش دولت لندن برای حفظ انگلیس در اتحادیه گمرکی اروپا پس از اعمال قانون برگزیت، ترزا می با تلاش برای کودتا مواجه شده است.

در این کودتا هدف نمایندگان انتخاب وزیر خارجه کنونی به عنوان نخست وزیر و انتخاب مایکل گوو به عنوان معاون او و انتخاب جاکوب ریس موگ به عنوان وزیر دارایی است. 

 ترزا می اکنون بر لبه تیغ راه می رود و روزهای بدی را سپری می کند. جا دارد فردی که از کودکی رویای نخست وزیر را در سر داشته است، بیشتر بشناسیم:

زندگی نامه

«ترزا مری می» (نام خانوادگی پیش از ازدواج: «بریزیر») متولد ۱ اکتبر سال ۱۹۵۶ در محله «ایست ‌بورن» شهر «ساسکس» کشور انگلیس است. 

 او تنها فرزند «زیدی مری» (نی بارنز، 1982-1928) و «هوبرت بریزیر» (1917-1981) است. پدرش یک کشیش انگلیکن (و یک کاتولیک انگلیسی) بود که سرپرستی یک بیمارستان در «ایستبورن» را برعهده داشت. مادر ترزا حامی سرسخت حزب محافظه کار بود. پدرش در کلیسای «سنت ماری» کشیش بود؛ همان جایی که او در آنجا ازدواج کرد. 

 پدر او در سال 1981 در سانحه رانندگی کشته شد و مادرش هم یک سال بعد به دلیل بیماری درگذشت. او ابتدا در مدرسه ابتدایی «هیتروپ» درس خواند، یک مدرسه دولتی در منطقه هیتروپ، و سپس به مدرسه مستقل دخترانه «سنت جولیانا» رفت، یک مدرسه مستقل کاتولیک روم در «بگبروک»، که در سال 1984 بسته شد. 

 هنگامی که او 13 سال داشت، در مدرسه دولتی سابق دخترانه هولتون پارک قبول شد. در طول زمانی که او به عنوان یک دانش آموز تحصیل می کرد، سیستم آموزشی آکسفوردشایر دوباره سازماندهی شد. بعدا او در دانشگاه آکسفورد حضور یافت، جایی که او در کالج سنت هوگو جغرافیا خواند و در سال 1977 فارغ التحصیل شد. 

 دوستان دوران دانشگاهش می ‌گویند که هدفش از همان کودکی تبدیل شدن به اولین نخست‌ وزیر زن انگلیس بوده است.

پیش از سیاست

او پیش از عضویت در پارلمان انگلیس، در سیتی لندن (مرکز مالی و بانکی لندن) کار می ‌کرد. بین سال های 1977 و 1983 او در بانک انگلیس کار می کرد و از 1985 تا 1997 به عنوان مشاور مالی و ارشد در انجمن خدمات پاکسازی پرداخت کار می کرد. 

 او در انتخابات سراسری 1992 نتوانست کرسی را به دست آورد.

عضویت در پارلمان

زندگی سیاسی او در شورای یکی از محله‌ های جنوب لندن شروع شد. او 10 سال عضو این شورا بود و تا معاونت رئیس شورا پیش رفت ولی مشخص بود که اهداف بزرگتری در سر دارد.

او برای اولین بار در سال 1992 از یکی از حوزه‌ های شمال انگلیس نامزد نمایندگی مجلس شد ولی از نامزد حزب کارگر شکست سختی خورد. دو سال بعد و در اوج عدم محبوبیت دولت محافظه ‌کار در انتخابات میان ‌دوره ‌ای یکی از حوزه‌ های شرق لندن شرکت کرد و کمتر از دو هزار رای آورد. ولی سرنوشت او بداقبالی نبود و بالاخره توانست در سال 1997 به مجلس راه پیدا کند. 

 او در سال 2002 به عنوان رئیس حزب محافظه کار منصوب شد و به عنوان عضو محترم ‌ترین شورای خصوصی انگلیس سوگند یاد کرد.

وزارت

او از سال ۱۹۹۹ در کابینه سایه «مایکل هاوارد» و تا پیش از قدرت‌ گیری حزب محافظه ‌کار، به عنوان وزیر امور آموزش و کار بوده ‌است. در دوره نخست وزیری «تونی بلر» از حزب رقیب کارگر، برای بیش از 10 سال او در پست ‌های مختلف در کابینه سایه ماند، که بخش عمده‌ ای از آن به عنوان وزیر امور زنان و برابری بود. 

 با رسیدن «دیوید کامرون» به نخست ‌وزیری انگلیس در سال 2010، ترزا می در 12 مه همان سال به عنوان وزیر کشور انگلیس و وزیر زنان و برابری‌ ها برگزیده شد. او در ژوئن 2010 با تیراندازی های «کامبریا» با بزرگ ترین حوادث مرتبط با امنیت ملی به عنوان وزیر کشور مواجه شد. او نخستین سخنرانی بزرگ خود را در مجلس عوام پس از این حادثه ایراد کرد و سپس با نخست وزیر به دیدار قربانیان رفت. او همچنین در ژوئن 2010 از ورود «زکیر نایک» واعظ مسلمان هندی به انگلیس ممانعت به عمل آورد. 

 در سال 2012 سمت وزیر زنان و برابری‌ها را به «ماریا میلر» واگذار کرد و تا ماه ژوئیه 2016 وزیر کشور انگلیس باقی ماند. همین حفظ پست، او را در موقعیتی ویژه قرار داد، چرا که در 50 سال گذشته هیچ کس 6 سال پیاپی در این پست کلیدی نبوده‌ است.

اداره گذرنامه در زمان وزارت او دچار بحران جدی شد و انتقادات زیادی از او بابت عدم موفقیت دولت در کاهش آمار مهاجرت به انگلیس صورت گرفت.

نخست وزیری

ترزا می پس از استعفای دیوید کامرون در پی رای مردم این کشور مبنی بر خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) جانشین وی شد. او دومین نخست وزیر زن انگلیس پس از «مارگارت تاچر» است. البته برخلاف تاچر، او بدون پیروزی در انتخابات زمام امور را به دست گرفت. 

 آنچه مسلم است اینکه که ترزا می در 61 سالگی، مسن ترین فرد از زمان نخست وزیری «جیمز کالاهان» در سال 1967 بوده که وارد دفتر نخست وزیری شده است.

به طور کلی او پس از مارگارت تاچر، «مارگارت بکت» (وزیر خارجه سابق) و «جاکویی اسمیت» (وزیر کشور سابق) چهارمین زنی محسوب می شود که پست بالای دولتی در اختیار گرفت. 

 برگزیت

برگزیت یا برنامه خروج انگلیس از اتحادیه اروپا اولویت نخستین ترزا می بوده است. ترزا می در شرایطی به نخست ‌وزیری رسید که در نتیجه پس‌ لرزه‌ های رای مثبت به برگزیت، دیوید کامرون، از پست خود استعفا داده بود. 

 رای مثبت اکثریت مردم این کشور به خروج آن از اتحادیه اروپا خلاف انتظار رهبران این کشور از جمله کامرون بود که با خروج از این اتحادیه مخالف بود و از مردم هم خواسته بود در این همه ‌پرسی به گزینه خروج، رای منفی بدهند. 

 ترزا می پس از اعلام نخست ‌وزیری ‌اش در مقابل دفتر نخست ‌وزیری این کشور ایستاد و در بیانیه ‌ای تاکید کرد که «برگزیت یعنی برگزیت» و گفت خواست اکثریت مردم را برای خروج بی ‌کم و کاست از اتحادیه اروپا دنبال می ‌کند و با موفقیت از پس آن برخواهد آمد. 

تغییر نظر ترزا می از یک طرفدار ماندن در اتحادیه تا تعهدش به خروج، باعث جدایی مسیر او از دیوید کامرون شد؛ تغییری که او را به سنت محافظه ‌کارانه‌ حزبش در مورد مهاجرت و شیوه آموزش در مدارس باز می گرداند.

رهبران اتحادیه اروپا هشدار داده اند که تجارت با انگلیس پس از خروج این کشور از اتحادیه اروپا دشوار خواهد بود. «پیر موسکویچی» کمیسر اروپایی در امور اقتصادی، در همین ارتباط گفته است که برگزیت هم برای انگلیس و هم برای اتحادیه اروپا مشکل ‌ساز است.

خروج رسمی انگلیس از اتحادیه اروپا از ماه مارس ۲۰۱۷ کلید خواهد خورد.

بحران ها یکی پس از دیگری

حزب محافظه‌ کار با انتخابات زودهنگامی که ترزا می تصمیم به برگزاری آن گرفت، اکثریت خود در پارلمان را از دست داد و حساب کتاب او غلط از آب درآمد. 

 این در حالی بود که حادثه آتش سوزی در برج «گرنفل» شهر «لندن» به بحرانی سیاسی برای نخست وزیر تبدیل شد. 10 روز بعد از انتخاباتی که موقعیت ترزا می را به شدت تضعیف کرد، او با فشارهایی از داخل و خارج حزبش برای کناره گیری مواجه شد. منتقدان گفتند، ترزا می ‌پس از فاجعه گرنفل، مدیریتی ضعیف داشت و آن طور که باید همدردی ‌اش را با بازماندگان نشان نداد. 

 سیاست خارجی

پشت شعارهای پر از اغراق، همگرایی جنگ طلبی غربی و فرصت‌ های اقتصادی قرار دارد. پس از برگزیت، انگلیس به شدت به دنبال تعمیق روابط خود با بازارهای جدید در حال ظهور، خارج از اروپا است. 

انگلیس دومین دلال اسلحه در جهان است و بخش عمده ای از مشتریان آنها ناقضان فاحش حقوق بشر هستند. از سال 2010 دو سوم از سلاح های انگلیس به خاورمیانه فروخته شده که نام بسیاری از آن کشورها در لیست دیده بان حقوق بشر خود دولت انگلیس ذکر شده است. عواقب برگزیت ممکن است این روند را تسهیل کند. 

 فعالیت ‌های غیرسیاسی

ترزا می از پیگیران قانون ازدواج همجنس‌ گرایان در انگلیس است. او طرفدار فمینیسم و یکی از پایه گذاران گروه «زنان برای برنده شدن» است. این گروه تلاش می‌ کند که زنان بیشتری را به نمایندگی مجلس از حزب محافظه کار ترغیب کند. 

 خصوصیت های فردی

او را فردی بسیار سرسخت، محکم و غیرقابل انعطاف می‌ دانند. او این توصیف درباره خودش را مایه افتخار می‌ داند. همچنین او را فردی «مطمئن» توصیف می ‌کنند؛ یعنی کاری را که به او بدهند به سرانجام می ‌رساند. 

 او درباره خودش می‌ گوید: «من سیاستمدار اهل خودنمایی نیستم، دائم از یک استودیو خبری به استودیوی دیگر نمی ‌روم، سر ناهار با همکارانم غیبت بقیه را نمی ‌کنم، اما کارم را بلدم.»

یکی از ویژگی‌ های ترزا می، توانایی ‌اش در مذاکره و توجه به جزئیات در چانه‌ زنی است.

از انتقادهای وارد به او در سال ‌های گذشته این است که با وزارت کشور مانند ملک شخصی برخورد می‌ کند و به افکار عمومی توجه چندان نمی‌ دهد و با معاونانش، پیمان دوستی می ‌بندد. این مسائل برای وزارتخانه ‌ای که دائما با مردم ارتباط مستقیم دارد، مسئله ایجاد می‌ کرد.

تا قبل از آمدنش به مقر نخست وزیری به دنبال استعفای دیوید کامرون، حتی برای خیلی از هم حزبی‌ هایش او چهره‌ ای مرموز بود. ترزا می سیاستمداری است که به ندرت درباره احساسات و عقایدش صحبت می ‌کند.

زندگی شخصی

او در سپتامبر سال 1980 و در سن 24 سالگی با «فیلیپ می» یک بانکدار ازدواج کرد. 

 آنها فرزندی ندارند. ترزا می از اینکه او و همسرش نمی توانند فرزندی داشته باشند، ابراز ناراحتی کرده است. او اولین نخست وزیر از زمان «تد هیث» است که فرزند ندارد. 

فیلیپ در حال حاضر در استخدام موسسه مالی «کپیتال گروپ» است.

گفته می شود که «بی نظیر بوتو» نخست وزیر سابق پاکستان این دو را در دانشگاه آکسفورد با یکدیگر آشنا کرده است. در آن زمان فیلیپ رئیس اتحادیه دانشجویان دانشگاه آکسفورد بود. 

 این زوج بسیار به کوهنوردی علاقه دارند و مرتبا تعطیلات خود را در کوهنوردی در کوه های آلپ سپری می کنند. ترزا می همچنین از هواداران کریکت است. 

 ترزا می همچنین عاشق آشپزی است و گفته است 100 کتاب آشپزی در خانه دارد. فیلیپ می گوید که او آشپز بسیار خوبی است. 

 او از علاقه مندان به مُد و کفش های خاص است. او از سوی رسانه ها به دلیل همین تمرکز بر مد به جای کسب دستاوردهای سیاسی مورد انتقاد قرار گرفته است. 

 در نوامبر 2012 مشخص شد که او به دیابت نوع اول مبتلاست. او روزانه انسولین مصرف می کند.