به گزارش ایسنا، زمانی که آلمانی‌ها در جریان جنگ جهانی دوم (۱۹۴۳) فرانسه را اشغال و یک حکومت استبدادی ایجاد کردند، پایتخت خود را ویشی در جنوب این کشور برگزیدند. رییس دولت، مارشال پِتن، قهرمان جنگ جهانی اول بود. رژیم ویشی مخالفت عجیبی با فوتبال داشت چون راگبی را ورزش برتری از آن می‌دید و قصد داشت مردم را از انجام این ورزش دور کند. مسئولیت سازمات آموزش عمومی و ورزش به عهده ژان بوروترا، تنیسور سابق، سپرده شد. او حکمی را نوشت که با پایان فوتبال حرفه‌ای همراه شد. همچنین زمان این بازی‌ها را ۱۰ دقیقه کمتر کرد. بازیکنانی که در جنوب فرانسه حضور داشتند برای زندگی کردن در این منطقه باید خود را با شرایط وفق می‌دادند. ژول ریمه فرانسوی، رییس فیفا مجبور شد از سمتش استعفا دهد اما همکارانش را به ادامه کار تشویق کرد. تیم ملی فرانسه تقریبا تمام فعالیت‌هایش را کنار گذاشت و در طول جنگ تنها دو بازی انجام داد. یک دیدار در سویا مقابل اسپانیا برگزار شد و با پیروزی ۴ بر صفر لاروخا به پایان رسید. فرانسه برابر سوییس نیز شکست خورد.
زمانی که بوروترا با کلنل پاسکو، مرد اهل راگبی رو به رو شد. ابتدا شرایط را برای این ورزش سخت کرد و تنها اجازه داد هفت بازیکن حرفه‌ای در هر باشگاه حضور داشته باشند. همچنین زمان بازی‌ها را تغییر داد و اجازه نداد انتقالی صورت پذیرد. با این حال سریع نظرش را تغییر داد و حرفه ای بودن در این رشته را منع کرد با هدف اینکه فوتبال فرانسه را دوباره زنده کند. بازیکنان دوباره در دولت به رسمیت شناخته شدند و در ۱۶ تیم فدرال مشغول به کار شدند. هر یک از تیم‌ها معرف یک منطقه بود و هر باشگاه ۲۵۰۰۰ فرانک برای جذب ۱۵ بازیکن دریافت کرد. مسابقات قهرمانی در سپتامبر آغاز شد اما به نتیجه نرسید چون بازی‌های زیادی لغو شدند.
به همین خاطر آزادی فرانسه به معنای آزادی فوتبال نیز بود. با وجود فرد قدرتمندی به نام ژنرال دوگل که طرفدار فوتبال بود این رشته دوباره جان گرفت. به همین خاطر هیچ کس در فرانسه فینال جام حذفی سال ۱۹۶۷ را از دست نداد. این دیدار بین تیم‌های المپیک لیون، قهرمان دوره گذشته و سوشو برگزار شد. المپیک از حریف پیش افتاد، سوشو حریف را تحت فشار قرار داد و لیونی‌ها شروع به قطع ارتباط و توپ گیری کردند. آنها با تکل‌های شدید در کناره‌ها به خوبی از پس این کار در آمدند. یکی از این توپ‌ها مقابل دوگل افتاد. او کاملا خونسرد رفتار کرد، توپ را برداشت و آن را دوباره به زمین برگرداند.
تماشاگران به وجد آمدند و این حرکت را نشانه احترام به فوتبال دانستند. این تصویر کاملا مخالف با رفتار دولت ویشی بود، تصویر دوگل که توپ را به راحتی در دستانش گرفت و پرتاب کرد همه را تحت تاثیر قرار داد. بازی با پیروزی ۳ بر یک به نفع لیون پایان یافت و دوباره جام به این تیم رسید. با این حال برنده اصلی فینال پارک دِ پرنس شارل دوگل بود که با حرکتش فوتبال را گرامی داشت.
