در هفته گذشته مصاحبه ای از ریاست محترم جمهور به صورت زنده پخش شد که شاید انتظار خیلی ها را برآورده نکرد. اگر چه مصاحبه کننده تلاش کرده بود موضوعات مهم روز از قبیل کشتی سانچی، مناطق زلزله زده و ارز را مطرح و شفاف سازی کند ولی برخی چشم داشت شنیدن مطالبی در مورد سیاست خارجی، سیاست داخلی، موضوعات اقتصادی کلان یا حتی بیان صریح عوامل پیدا و پنهان مشکلات در کشور بودند را داشتند که از اولویت های سوال کننده نبود.

طبیعتا یک ساعت وقت برای پرسیدن مکفی سوالات بسیاری که در ذهن اقشار مختلف مردم هست کافی نیست و مشخص هم نشده است، چرا وقتی مصاحبه ها در فواصل چند ماهه برگزار می شود زمان دو ساعت یا حتی بیشتر به آن اختصاص داده نمی شود؟ چه وقتی بهتر از این که رئیس جمهور به مردم قوت قلب، آرامش و اطلاعات را از زبان خود بدهد، آیا صرف این که آقای رشید پور بخواهد مدل حرفه ای مصاحبه را رعایت و آن را در 60 دقیقه تمام کند کافیست؟

شاید بهتر باشد که اولا در فواصل کوتاه تری حتی شده هر هفته یا هر ماه، ریاست محترم جمهوری نیم ساعتی مستقیم مسائل مهم جاری را مطرح و بدون نیاز به مجری و مصاحبه کننده مستقیم با مردم صحبت کند. حتی اگر این اتفاق در سیما هم نیافتد، با وجود شبکه های اجتماعی گسترده بلافاصله سخنان ایشان از سایت ریاست جمهوری در بین مردم منتشر خواهد شد.

ثانیا مسائل مطرح در همان سایت ریاست جمهوری فهرست و از مردم درباره اولویت پرداختن به آنها نظرسنجی شود، که اگر قرار باشد در این نیم ساعت به 4 سوال پاسخ داده شود، کدام برای شما مهم تر است؟ اینجاست که دیگر سلیقه یک مصاحبه کننده یا مجری در طرح سوال مطرح نیست تا هر کسی گلایه کند، بلکه ملاک خواست اکثریت مردم خواهد بود.

در هر صورت آن چیزی که می تواند بیش از هر موضوعی آتش شایعات را خاموش و آرامش را در زندگی مردم وارد کند، ارتباط هر چه بیشتر و مستقیم وزرا، معاونان و ریاست محترم جمهوری با مردم است. چه اشکالی دارد که هر وزیری هر ماه مهمترین مسائل مطرح در حوزه خود را در قالب یک کلیپ تصویری یک ربعه یا نیم ساعته در سایت منتشر کند؟ برای این کار که حتما گروه سیار تلویزیونی لازم نیست. چه موردی دارد رئیس بانک مرکزی به جای انتظار برای مصاحبه مطبوعاتی و یا جلسه دولت، در موارد اضطراب بازار مستقیم و شفاف تصمیمات و راهکارها را در کانال و سایت مربوطه قرار دهد؟ بی تردید رسانه ها هم بالافاصله آن را بازنشر خواهند کرد؟ چرا نباید از امکاناتی که الان وجود دارد برای این امر استفاده کنیم؟

سلاح کنونی دشمنان ما همین شبکه های تلویزیونی و مجازی است که با استفاده از آنها انواع دروغ و تهمت را روانه جامعه کرده و سیاه نمایی می کنند، چرا نباید از همان راه به مبارزه آنها رفت؟