جناب دکتر عراقچی عزیز که در وطن پرستی و مسئولیت شناسی شما هیچ شکی نداریم، برفرض رفع تحریم ها، چرا شرایط کشور همچنان پیشابرجامی است؟
بعد از دو سال از اجرای برجام جناب دکتر عراقچی افاضه فرمودند که: "برجام همه تحریم‌هایی را که باید بر‌می‌داشت برداشت و حتی یک مثال هم وجود ندارد که برجام قرار بوده است، مانعی را بردارد و برنداشته است". ما فرض را بر این می گذاریم که به قول دکتر عراقچی تمام تحریم هایی که مطابق با برجام باید برداشته می شد برداشته شده، اما باید پرسید هدف از مذاکرات و برجام چه بود؟ آیا هدف از برجام صرفاً رفع تحریم ها بود یا قرار بود که با رفع تحریم ها مشکلات مردم برطرف شود؟
با استناد به مواضع پیشا برجامی دولتمردان و در راس آنها جناب رئیس جمهور و همچنین سخنان نمایندگان مجلس، رسانه ها و تحلیل گران حامی برجام، قرار بود با این توافق مشکلات زیست محیطی، فرهنگی و هنری، مشکل مسکن، بیکاری و ازدواج، گرانی و رکود و حتی آب خوردن مردم حل شود، قیمت دلار کاهش و ارزش پول ملی افزایش پیدا کند، مبادلات بانکی به سهولت انجام شود و پول نفت به کشور بازگردد. خلاصه، قرار بود با این توافق "هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد و هم چرخ زندگی مردم".
آیا این وعده ها که همهٔ مستندات آن موجود و با یک سرچ ساده در دسترس است قابل کتمان است؟ با معیار قرار دادن این سخن رئیس جمهور که معیار و ملاک سنجش وضعیت اقتصادی، جیب مردم است نه آمار و ارقام دولتی، به توضیح اجمالی از شرایط پسا برجام می پردازیم:
توافق انجام شد، دوسال از اجرای آن نیز می گذرد و تمام تحریم هایی که قرار بود بالمره برداشته شوند به قول دکتر عراقچی برداشته شدند اما قیمت دلار پسابرجام بالاتر از پیشا برجام است، قیمت سکه و طلا هم همینطور، تورم کاهش پیدا کرده اما رکود بی سابقه است، گرانی، ساعتی نیست اما همچنان تداوم دارد، به گواه حامی و منتقد، نرخ بیکاری افزایش پیدا کرده، وضعیت آب و هوا هم در بدترین شرایط یکی دو دههٔ اخیر است، تحریم ها با نام ها و به بهانه های جدید اعمال می شوند، نفت می فروشیم اما چون کمافی السابق نمی توانیم پولش را وارد کنیم مجبوریم بنجل های چینی وارد کنیم و به بهای رکود بازار داخلی و بیکاری جوانان کشور، شرکت های ورشکسته خریداران نفت را رونق دهیم و برای جوانانشان اشتغال زایی کنیم. به قول دکتر ظریف سفارت ما در انگلیس به دلیل تحریم ها نمی تواند حتی یک حساب بانکی باز کند، بازرگانان می گویند که چین حساب شرکت های ایرانی را مسدود کرده و کره ای ها هم می گویند پول را با چمدان جا به جا می کنند. چرخ سانتریفیوژها هم که لنگ می زند، چرخ زندگی مردم هم به گواه فریادهای اخیرشان برعکس می چرخد. (یادمان نرود که معیار هم جیب مردم بود نه آمار و ارقام دولتی).
با توجه به این شرایط از جناب دکتر عراقچی سوال می پرسم که ما غنی سازی ۲۰ درصد را متوقف کردیم ،۹۷۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده، حدود ۱۲هزار سانتریفیوژ و قلب رآکتور اراک را به فنا دادیم، بازرسی های بی سابقه و استثنائی و همچنین برخی محدودیت های نظامی را قبول کردیم و اطلاعات دانشمندان خود را در اختیار آژانس قرار دادیم تا نهایتاً تحریم هایی را برداریم که عملاً هیچ تاثیر ملموسی در اقتصاد کشور و معیشت مردم نداشتند؟ یعنی به قول جناب سیف مذاکره و توافق کردیم برای "هیچ"؟
وقتی " همه تحریم ها برداشته شده" و شرایط همچنان شرایط پیشا برجام است بهتر نیست به جای کشاندن مذاکرات به سایر مولفه های قدرت نظام، صراحتاً اعتراف کنید بخش عمده مشکلات اقتصادی کشور ومشکلات معیشتی مردم ناشی از سوء مدیریت و بی کفایتی مسئولین است نه تحریم ها؟
