به گزارش مهر، کارشناس ارشد حوزه ایمنی، بهداشت و محیط زیست دریایی درباره شرایط احتمالی حاکم بر فضای نفتکش سانچی در زمان وقوع حادثه با اشاره به اینکه میزان آمادگی افراد روی کشتی ها به میزان تمرین آنها برای شرایط اضطرار بستگی دارد گفت: با توجه به استاندارد های سختگیرانه و بالای نفتکش ها باید گفت بی شک این افراد دوره ها و تمرین های لازم و کافی را بر اساس کنوانسیون های «آموزش و گواهینامه ها» و «ایمنی و جان افراد در دریا» و همینطور دوره های تخصصی ای چون OTF گذرانده بودند. بدیهی است که هر چه میزان تمرین های دوره ای ایمنی همانند تمرین های ترک کشتی، مبارزه با آتش و ... بیشتر باشد، مهارت و آمادگی افراد در زمان اضطرار افزایش می یابد.
وی با بیان اینکه بار نفتکش سانچی میعانات گازی بوده ، به انتشار گاز H۲S ناشی از میعانات گازی در حال احتراق اشاره کرد و ادامه داد: آثار تخریبی و مسمومیت با این گاز دامنه بسیار گسترده ای دارد به نحوی که حتی غلظت اندکی از آن و در حدود ۱۵۰ پی پی ام به سرعت اعصاب بویایی را مختل کرده و به این ترتیب قربانی حتی متوجه روند مسمومیت نمی شود؛ غلظت بیش از ۷۰۰ پی پی ام نیز سبب بیهوشی سریع و جان باختن آنی مصدومین می شود. علاوه بر این، وزن این گاز از هوا بیشتر است، بنابراین در سطحی پایین تر قرار می گیرد و با توجه به آگاهی پرسنل از این موضوع، پناه گرفتن آنها در موتورخانه که پایین ترین قسمت کشتی است دور از ذهن به نظر می رسد.
پیچکاه افزود: در این سانحه تنها شاهد تصادم نیستیم بلکه آتش سوزی و همچنین نشر گازهای سمی مزید بر مشکلات شده بود. پس می توان گفت در این شرایط راه های نجات خدمه و سرنشینان نفتکش محدودتر بوده است.
این کارشناس ارشد ایمنی، بهداشت و محیط زیست تصریح کرد: تا زمانی که اطلاعات داخل جعبه سیاه نفتکش به دقت بررسی و تحلیل نشود نمی توان نظر دقیقی در ارتباط با دلایل بروز حادثه و فوت سرنشینان ارائه کرد اما ارزیابی کلی شرایط و اطلاعات پراکنده موجود نشان می دهد با توجه به تاریکی هوا، سردی آب دریا و همچنین نشت گازهای سمی و افزایش احتمال توسعه حریق، پریدن خدمه نفتکش به داخل آب حتی با لباس غوطه وری، تصمیم چندان آسانی نبوده است. در مجموع قرار گرفتن در این شرایط می تواند حتی برای دریانوردان کارکشته ای چون پرسنل سانچی منجر به بروز حمله های عصبی و شوک آور شده و به شدت بر قدرت تصمیم گیری آنها تاثیر منفی بگذارد.
طبق گفته های پیچکاه، بررسی تصاویر نخست منتشر شده از حادث نشان می دهد که احتمالا مهارهای قایق نجات سمت چپ توسط پرسنل باز شده ولی بدلیل مسمومیت ناشی از انتشار گاز و یا بروز انفجار، زمان کافی برای به آب اندازی آن وجود نداشته است. گفتنی است نفتکش سانچی قطعا دارای تجهیزات امداد و نجات کافی همانند حسگرهای گازهای سمی، تجهیزات تنفسی، تجهیزات اطفای حریق و غیره بر اساس نقشه ایمنی مورد تایید موسسه رده بندی مربوط به خود بوده است.
